ตอนที่ 507 กัวไหวอัน
หอนาฬิกาสไตล์ยุโรปสูงเจ็ดชั้น ท่ามกลางสิ่งปลูกสร้างในลานไควฟง ราวกับเป็นนกกระเรียนในฝูงไก่
ผ่านกาลเวลามาอย่างโชกโชนนับร้อยปี บนอาคารแห่งนี้ปรากฏร่องรอยที่ไม่อาจลบเลือน ผ่านลมฝนมามากมาย แต่ก็ยังคงตั้งอยู่อย่างโดดเด่น เป็นหลักฐานพิสูจน์ความเจริญรุ่งเรืองและเสื่อมทรุดของฮ่องกงไปโดยปริยาย
เมื่อเทียบกับบาร์อื่นๆ ที่แขวนป้ายไฟหลากสี การตกแต่งภายนอกของบาร์หอนาฬิกาให้กลิ่นอายที่เข้มข้นของกาลเวลาที่ผ่านมาอย่างยาวนาน เรียบง่ายแต่มีสไตล์ ป้ายร้านทำมาจากทองแดงเรียบๆ กับตัวอักษรที่สลักด้วยมืออันงดงาม แสงไฟสีส้มสาดแสงภายใต้สถานที่โบราณแห่งนี้ ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวที่เดินผ่านไปมา
แต่ที่น่าเสียดายก็คือ บาร์หอนาฬิกาคืนนี้ไม่เปิดรับคนภายนอก ทว่าถนนด้านนอกของบาร์กลับมีคนถือกล้องพร้อมเลนส์สั้นยาวเดินวนเวียนไปมาไม่น้อย เป็นปาปารัสซี่ที่ได้รับข้อมูลรีบมาแย่งกันทำข่าวอย่างไม่ต้องสงสัย
หอนาฬิกาเพลงซาลอนเป็นงานสังสรรค์ของคนดนตรีในฮ่องกง ผู้ที่ริเริ่มเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในวงการเพลงป็อปฮ่องกง เวลาจัดงานไม่กำหนดวันที่แน่นอน กลุ่มเป้าหมายที่เชิญก็ไม่แน่นอนเช่นกัน
แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติได้รับเชิญล้วนเป็นคนในวงการ เป็นบุคคลที่มีตำแหน่งหรือไม่ก็มีความสามารถ
เพราะฉะนั้นมีปาปารัสซี่ปรากฏตัวอยู่นอกบาร์เป็นเรื่องที่ปกติมาก ประสาทในการได้กลิ่นของพวกเขาไวนัก ไม่ว่าเกิดความเคลื่อนไหวใดๆ ในวงการก็รู้หมด แถมยังปรากฏตัวในสถานที่พิเศษจำเพาะได้ตั้งแต่แรก
เวลาบ่ายสี่โมง ยังห่างจากช่วงเวลาเริ่มใช้ชีวิตยามค่ำคืนในฮ่องกงอีกไกลนัก บาร์ส่วนใหญ่ในลานไควฟงเริ่มเปิดร้านแล้ว ผู้คนบนท้องถนนเยอะราวกับสายน้ำ มีหลายคนเป็นนักท่องเที่ยวที่มาจากที่ต่างๆ ทั่วโลก
แสงแฟลชพลันสว่างขึ้นท่ามกลางกลุ่มผู้คน ตามด้วยเสียงตะโกนเสียงสูงบ้างเสียงต่ำบ้าง
“อู๋หย่าหนาน!” “เจียงเหว่ย!” “รีบดูเร็ว นั่นจู้เหวินหวา!”
ชื่อเหล่านี้เป็นตัวแทนดาวเด่นที่ส่องสว่างอยู่ในวงการเพลงป็อปของฮ่องกง ดังนั้นจึงได้รับความสนใจจากผู้คนที่สัญจรไปมาในทันที ทุกคนต่างเดินเข้ามาโอบล้อมดูความคึกคัก
คนดังที่ถูกปาปารัสซี่พวกนี้จำได้รีบเดินเข้าไปในบาร์ภายใต้การคุ้มครองของผู้ช่วย
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถูกจัดอยู่หน้าประตูของบาร์นานแล้ว คนนอกกับปาปารัสซี่ที่ไม่ได้รับอนุญาตจึงเข้าไปไม่ได้
อันที่จริงในฐานะงานเลี้ยงของคนดัง ความเป็นส่วนตัวปิดมิดชิดของหอนาฬิกาเพลงซาลอนไม่แข็งแรงนัก ไม่ว่าจะจัดขึ้นตอนไหน ข่าวมักแพร่กระจายจนคนวงในรับรู้กันทั่วในเวลาอันรวดเร็ว พวกปาปารัสซี่ที่ได้ข่าวจึงเดินทางมา นำพาความยุ่งยากมาให้ผู้ที่มาร่วมงานไม่มากก็น้อย
ทว่าความยุ่งยากเล็กน้อยแค่นี้สำหรับผู้ร่วมงานแล้ว ไม่มีความสำคัญอะไรเลย
เพราะอย่ามองว่าหอนาฬิกาเพลงซาลอนเป็นแค่งานสังสรรค์ของคนในวงการเท่านั้น อย่าประเมินอิทธิพลของมันในวงการเพลงป็อปฮ่องกงต่ำมากเกินไป มันสามารถกลายเป็นเครื่องมือที่ใช้แสดงทิศทางลมในวงการเพลงป็อปฮ่องกงได้ระดับหนึ่ง
แต่ต้องยอมรับว่า ปัจจุบันนี้ตำแหน่งของวงการเพลงป็อปฮ่องกงค่อนข้างน่าอายมาก ไม่เฟื่องฟูเหมือนยุคที่รุ่งเรืองในอดีต อิทธิพลของหอนาฬิกาเพลงซาลอนจึงลดลง แต่ระดับของมันกลับยิ่งสูงขึ้น
ตอนที่ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์มาถึงบาร์หอนาฬิกา มีนักร้องดังคนหนึ่งเข้าไปก่อนหน้าพอดี ความสนใจของพวกปาปารัสซี่พุ่งไปที่อีกฝ่าย ดังนั้นจึงมองข้ามทั้งสองคนไป
โชว์บัตรเชิญให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เฝ้าอยู่หน้าประตูแล้ว ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในล็อบบี้ใหญ่ของบาร์อย่างราบรื่น
การตกแต่งภายในบาร์หอนาฬิกามีสไตล์มาก นักออกแบบใช้ใจในการคิดสร้างสรรค์ทุกจุด ด้านขวามือหลังจากเดินผ่านประตูเข้าไปเป็นกำแพงดาวสว่างไสวขนาดยาว บนนั้นแขวนรูปถ่ายของดาราดังไว้นับร้อยคน
“คุณลู่เฉิน คุณเฉินเฟยเอ๋อร์…”
คนที่เข้ามาต้อนรับลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์เป็นผู้ชายวัยกลางคนท่าทางสง่าผ่าเผย เขาสวมชุดสูทลำลองสีขาวทั้งชุด รอยยิ้มงดงามสุภาพมีมารยาท มีเสน่ห์ของผู้ชายที่มีความเป็นผู้ใหญ่
“ผมชื่อกัวไหวอันพิธีกรของหอนาฬิกาเพลงซาลอนครั้งนี้ครับ ยินดีต้อนรับการมาเยือนของทั้งสองคนนะครับ!”
พิธีกรของหอนาฬิกาเพลงซาลอนแน่นอนว่าไม่ใช่คนไร้ชื่อเสียง กัวไหวอันผู้นี้เป็นพิธีกรที่มีชื่อเสียงของทีวีดาวเทียมฮ่องกงและในวงการข่าว และยังทำงานเป็นคอลัมนิสต์อีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar