(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 53

ตอนที่ 53 ธุลีรักในสายลม

“วันนั้นตอนพลบค่ำ

หิมะขาวเริ่มปลิวว่อน

ความระทมทุกข์เต็มไปทั่วเนินเขา

รอการสิ้นสุดของวัยหนุ่มสาว

ภาพยนตร์ตอนเที่ยงคืนเต็มไปด้วยความรักเก่าแก่

ร้องเพลงให้หนุ่มสาวท่ามกลางความมืด

…”

คนที่นั่งอยู่ในบาร์เดย์ลิลลี่เงียบมาก ทุกคนฟังลู่เฉินร้องและเล่นเพลงอย่างเงียบๆ

เพลงใหม่ที่พวกเขาไม่เคยฟังมาก่อน

ถึงแม้ทำนองดนตรีจะไม่เหมือนกัน แต่ยังคงสไตล์ที่คุ้นเคย เสียงดีดกีตาร์ดังขึ้นเบาๆ การร้องเพลงไพเราะและน่าฟังของลู่เฉิน ไม่มีการตะโกนสุดเสียง ไม่มีความเลือดร้อนพลุ่งพล่าน มีแต่การเล่าเรื่องในอดีต ความอบอุ่นกับความโรแมนติกที่แฝงไปด้วยความเศร้าและหวนคิดถึงเล็กน้อย

เพลงที่เขาแต่งเหมือนกับน้ำที่ใสสะอาด พอได้ลิ้มรสอย่างละเอียดก็สัมผัสถึงรสชาติที่สวยงาม

“…

ไปกันเถอะ

สาวๆ

ไปดูพระอาทิตย์ทอแสงสีแดงในยามเช้า

แล้วก็พาเพลงรักของฉัน

ร้องขับขานรับสายลมของเธอ

น้ำค้างแตะที่ปลายผม

เต็มไปด้วยความเศร้าใจระทมทุกข์อย่างชัดเจน

เป็นความสับสนงงงวยในตอนแรกของชีวิตฉัน

…”

เยี่ยจื่อถงนั่งอยู่ตรงหน้าบาร์ ตำแหน่งของเธอดีมาก มองเห็นลู่เฉินบนเวทีได้ชัดเจน

เธออดจ้องมองใบหน้าที่คุ้นเคยมากโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าที่สะอาดและหล่อเหลา คิ้วดกคมเข้มกับจมูกเป็นสัน ทว่าสิ่งที่ตราตรึงมากที่สุด ยังคงเป็นดวงตามีพลังเป็นประกายคู่นั้น

อารมณ์เคร่งขรึมเดาใจยากแบบนั้น ราวกับแฝงไปด้วยความลับมากมายนับไม่ถ้วน ทำให้คนอยากจะสืบค้นอย่างอดใจไม่ไหว…

ใบหน้าเรียวเล็กของเยี่ยจื่อถงแดงขึ้นมา แดงจนร้อนวูบวาบนิดหน่อย

เพราะว่าสายตาของลู่เฉินที่มองมา เหมือนกำลังร้องเพลงเพื่อเธอโดยเฉพาะ!

“…

ช่วงเวลากับความสวยงาม

กลายเป็นการถอนหายใจกลางสายลม

ดวงตาเศร้าของเธอมีน้ำตาเป็นบางครั้ง

ในวัยที่เชื่อมั่นในความรัก

ฉันไม่สามารถร้องเพลงให้เธอได้

ทำให้ฉันหวนรำลึกถึงชีวิตบ่อยครั้ง!”

เขาดีดโน้ตตัวสุดท้ายเบาๆ แล้วเพลงนี้ก็จบลง

ลู่เฉินดึงสายตากลับมา เขาวางกีตาร์บนขาของตัวเอง แล้วพูดกับไมค์ว่า

“เพลงธุลีรักในสายลม เป็นผลงานเพลงต้นฉบับของผมเหมือนกัน หวังว่าทุกคนจะชอบนะครับ”

เสียงปรบมือดังขึ้นมาอย่างไม่ต้องแปลกใจ เสียงปรบมือคึกคักดังอยู่นาน เป็นเสียงที่สดใสและจริงใจ!

ไม่ว่าจะเรื่องทำนองหรือสไตล์ของเพลง ‘ธุลีรักในสายลม’ ก็ไม่เกินขอบเขตของเพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ กับเพลง ‘ซินเดอเรลล่า’ และยังเป็นเพลงบัลลาดหวนรำลึกอดีต แต่มันยังคงนำความเซอร์ไพรส์มากมายมาสู่ทุกคน

มีนักร้องที่มีพรสวรรค์และความสามารถมากมาย หลังจากพวกเขาแต่งเพลงอันยอดเยี่ยมเพลงหนึ่งแล้วก็มักจะตกอยู่ในชีวิตที่อับจนและลำบาก ผลงานต่อไปจึงสูญเสียพลังและจิตวิญญาณ แต่ก็มีบางคนที่พอใจกับผลประโยชน์และชื่อเสียงที่ได้มาจากผลงานก่อนหน้านี้แล้ว จึงวิ่งไล่ตามสิ่งที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมเหล่านั้น

เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินไม่ได้เป็นเช่นนี้ แรงบันดาลใจของเขาเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด สร้างผลงานอันยอดเยี่ยมติดต่อ กันเรื่อยๆ หรืออาจพูดได้ว่าเป็นผลงานเพลงคลาสสิค ไม่ว่าจะเป็นเนื้อร้องหรือทำนอง ก็ไม่ได้ทำอย่างลวกๆ

ต่อให้เป็นเพลง ‘ธุลีรักในสายลม’ ก็ไม่ได้เด่นไปกว่าเพลงอื่น ซึ่งมากพอแล้ว!

ยามที่ความรักเปลี่ยนเป็นเพลง ยามที่คนร้องเพลงจากไป ยามที่เรื่องในอดีตค่อยๆ หวนกลับมา แขกที่ผ่านไปมาอย่างเร่งรีบ มีใครบ้างจะลืมเพลงรักที่น่าประทับใจเช่นนี้

ดังนั้นเวลานี้ พวกเขาแค่ปรบมือก็พอแล้ว

จั่วซินเถียนก็ปรบมือ ตบจนฝ่ามือแดง เธอกระซิบพูดข้างหูเยี่ยจื่อถงว่า

“เยี่ยจื่อ รุ่นพี่ลู่เฉินร้องเพลงให้เธอแล้ว อย่างนั้นเธอก็ยอมๆ ไปเถอะ!”

เยี่ยจื่อถงแยกเขี้ยวยิงฟันบิดเนื้อเพื่อนสาวทีหนึ่ง แล้วพูดด้วยความโกรธว่า

“เธอชอบก็เอาไปเลย ไม่ต้องมาดึงฉันไปเกี่ยวด้วย!”

วันนี้จั่วซินเถียนเอาลู่เฉินมาพูดล้อเล่นกับเยี่ยจื่อถงหลายครั้ง จนเธอแทบจะแย่งอาชีพของแม่สื่อหมดแล้ว

จั่วซินเถียนหัวเราะคิกคัก “ถ้าฉันเอาไปจริงๆ เธออย่าเสียใจนะ…”

เยี่ยจื่อถงทำเสียง ‘เชอะ’ หนึ่งที แล้วพูดว่า “ฉันมีคนมาจีบตั้งเยอะแยะ!”

จั่วซินเถียนจึงพูดสวน “ปากไม่ตรงกับใจ!”

เยี่ยจื่อถงพูดไม่ออก