(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 549

ตอนที่ 549 ‘โปเยโปโลเย’ รอบปฐมทัศน์ (3)

90 นาที ชั่วโมงครึ่ง เป็นเวลาสองคาบเรียน สามารถนั่งรถไฟความเร็วสูงจากเมืองหังโจวไปถึงหนานจิงได้

และยังเป็นเวลาดูหนังสักเรื่องในโรงภาพยนตร์

‘โปเยโปโลเย’ รอบปฐมทัศน์ที่ฉายในโรงภาพยนตร์ข่ายเสวียน เริ่มขึ้นตอนสองทุ่มตรงและจบลงตอนสามทุ่มครึ่ง

แปะ! แปะ! แปะ!

เมื่อแสงไฟในโรงหนังสว่างขึ้น ผู้ชมที่กำลังนิ่งเงียบอยู่เหมือนถูกปลุกจากการหลับฝัน ไม่รู้ว่าใครเริ่มปรบมือขึ้นมาก่อน จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งโรง

ตอนแรกเริ่มยังวุ่นวายสะเปะสะปะ แต่เสียงปรบมือก็กลายเป็นจังหวะเดียวกันภายในเวลาอันรวดเร็ว เหมือนกับลมพายุที่พัดกระหน่ำในฤดูร้อน ทั้งแรงและเร็ว สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งโรงภาพยนตร์

แขกผู้มีเกียรติลุกขึ้นยืนคนแล้วคนเล่า หันหน้าไปทางทางตำแหน่งที่ทีมงาน ‘โปเยโปโลเย’ นั่งอยู่ เพื่อแสดงความยินดีอย่างจริงใจและอบอุ่น!

แขกที่ได้รับเชิญมางานเปิดตัวภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์หลังจากชมภาพยนตร์จบแล้ว ไม่ว่ามีความคิดเห็นอย่างไร ก็ต้องปรบมือตามมารยาท แต่มารยาทยังแบ่งระดับเป็นสูงต่ำ

‘โปเยโปโลเย’ ได้รับการแสดงความชื่นชมเป็นอย่างสูง!

แขกเรือนร้อยคน มีทั้งตัวแทนจากบริษัทภาพยนตร์โทรทัศน์ มีทั้งศิลปินดาราในวงการ มีทั้งสื่อมวลชนและนักเขียน ยังมีสมาชิกสมาคมภาพยนตร์ฮ่องกงอีกด้วย…พวกเขาก็คือสมาชิกของคณะกรรมการโครงการสนับสนุนภาพยนตร์ฮ่องกง

คนที่เป็นตัวแทนของชนชั้นระดับสูงในโลกบันเทิงเหล่านี้ ไม่ได้ซื้อหากันได้ง่ายๆ พวกเขามีที่ยืนของตัวเอง มีวิจารณญาณของตัวเอง และมีการตัดสินดีชั่วในแบบของตัวเอง

การจะทำให้พวกเขาชื่นชมและยอมรับในตัวทีมงานได้อย่างจริงใจ ต้องอาศัยความสุดยอดของ ‘โปเยโปโลเย’ ล้วนๆ!

“ยินดีด้วย!”

คนแรกที่เข้ามาแสดงความยินดีกับลู่เฉินคือหลิวกั่งเซิง “คุณถ่ายหนังได้ดีมาก เก่งจริงๆ!”

ลู่เฉินจับมือกับราชาแห่งวงการบันเทิงฮ่องกง แสดงความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณครับพี่เซิง!”

หลิวกั่งเซิงตบบ่าเขา ยิ้มแล้วพูดว่า “ครั้งหน้าถ้ามีหนังดีๆ อีก เหลือบทให้ผมบ้างนะ”

ลู่เฉินรีบตอบ “เป็นเกียรติของผมครับ!”

ด้วยตำแหน่งและอิทธิพลของหลิวกั่งเซิงในวงการบันเทิงฮ่องกง ย่อมมีบทภาพยนตร์มากมายมารอให้เขาเลือก ไม่รู้ว่ามีบริษัทผลิตภาพยนตร์มากน้อยแค่ไหนที่อยากร่วมงานกับเขา

แน่นอนว่าต้องจ่ายค่าตัวของหลิวกั่งเซิงไหวด้วย เขาเป็นนักแสดงชายที่มีค่าตัวสูงที่สุดในฮ่องกง

เขาออกปากขอบทจากลู่เฉิน ไม่ใช่เพื่อการไว้หน้าลู่เฉินอย่างเดียว ยังเป็นการชื่นชม ‘โปเยโปโลเย’ อีกด้วย

ซือฟางที่ยืนอยู่กับหลิวกั่งเซิงเอ่ยขึ้นว่า “นับฉันเข้าไปด้วยคนหนึ่ง”

ลู่เฉินมึนงง

ในความทรงจำของเขา หลิวกั่งเซิงกับซือฟางเคยถ่ายทำภาพยนตร์ร่วมกันเพียงเรื่องเดียว ผลงานภาพยนตร์เรื่องนี้เคยสร้างสถิติสูงสุดของบ็อกซ์ออฟฟิศฮ่องกงมาแล้ว และได้รับคะแนนสูงมากในจีนแผ่นดินใหญ่

แม้ทั้งสองคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ถ่ายภาพยนตร์ร่วมกันเพียงเรื่องเดียว ถ้าลู่เฉินเชิญทั้งสองคนมาร่วมงานในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของตัวเอง แทบไม่ต้องลงโฆษณาเลยก็ทำให้สื่อออกมาเคลื่อนไหวได้แน่นอน

แม้ค่าตัวของทั้งสองคนจะสูงมาก ขอแค่เนื้อเรื่องไม่เละเทะเกินไป ก็ยากที่จะขาดทุน!

แต่กุญแจสำคัญคือต้องมีมาตรฐานสูง บริษัทผลิตภาพยนตร์ใดก็ตามที่เชิญทั้งสองคนมาร่วมงานได้ ถือเป็นความสำเร็จอย่างหนึ่ง

แน่นอนว่าหลิวกั่งเซิงกับซือฟางอาจจะพูดเพราะความเกรงใจ ลู่เฉินไม่ถึงกับสับสนไปชั่วขณะ เขาอึ้งไปเท่านั้น เปลี่ยนเป็นยิ้มบอกว่า “คืนนี้ผมจะกลับไปเขียนบทเลย!”

หลิวกั่งเซิงกับซือฟางหัวเราะออกมา