(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 587

ตอนที่ 587 กลิ่นของความสำเร็จ

“หนังเรื่องนี้ดีมาก!”

“อืม เอฟเฟกต์ธรรมดาไปหน่อย แต่เนื้อเรื่องดีมาก เพลงประกอบก็เพราะ!”

“ฉันชอบเพลงหลักในนั้น แล้วก็เพลงประกอบอื่นด้วย ไม่เสียแรงที่เป็นผลงานของลู่เฉิน!”

“ว่ากันตามเหตุผล เอฟเฟกต์ถือว่าไม่เลว ฉากต่อสู้ของเยี่ยนชื่อเสียกับปีศาจแม่เฒ่าอลังการมาก!”

“เฉินของฉันสุดยอด!”

“อยากดูอีกหนึ่งรอบ…”

เวลาสองทุ่มครึ่งเพิ่งจะผ่านไป ผู้ชมจำนวนมากทยอยเดินออกมาจากภายในโรงฉายภาพยนตร์ของโรงภาพยนตร์กวงอิ่ง พวกเขาเดินจับกลุ่มสองสามคนเดินคุยกันและหัวเราะกันจนมาถึงห้องโถงใหญ่ ห้องโถงใหญ่ที่เดิมทีกว้างขวางกลับแน่นเอียดอย่างรวดเร็ว

ผู้ชมที่เพิ่งดูภาพยนตร์จบบ้างก็ขึ้นลิฟต์ บ้างก็เดินลงมาจากบันไดโดยตรง แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือทุกคนไม่ได้รีบกลับต่างมาพูดคุยกันกับเพื่อนๆ ในห้องโถงใหญ่

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ วันสุดท้ายของวันหยุดสุดสัปดาห์ และเป็นเวลายอดนิยมสำหรับการดูหนัง ดังนั้นโรงภาพยนตร์กวงอิ่งที่เพิ่งเปิดไม่นานจึงกิจการดีมาก ผู้ชมที่มาดูภาพยนตร์มีจำนวนไม่น้อย บางคนรออยู่ในห้องโถงใหญ่บางคนกำลังซื้อตั๋ว

จู่ๆ ก็มีคนโผล่ออกมาเยอะแยะ และทุกคนกำลังพูดถึงภาพยนตร์เรื่องเดียวกัน ฟังจากคำวิจารณ์แล้วเหมือนจะดีมาก เหตุการณ์เช่นนี้ยากที่จะได้เห็น

ดังนั้นจึงมีคนถามด้วยความสงสัย “เฮ้ เพื่อนๆ พวกคุณดูหนังเรื่องอะไรเหรอ”

คนที่ถูกถามหัวเราะแล้วเอ่ยว่า “เพิ่งจะดู ‘โปเยโปโลเย’ ขอแนะนำเป็นอย่างยิ่ง ให้คะแนนห้าดาว!”

“สนุกจริงๆ เหรอ”

คนที่ถามลังเลขึ้นมาทันที แล้วจึงหันไปถามแฟนสาวที่อยู่ข้างๆ “พวกเราดูเรื่องนี้ดีไหม”

ตอนนี้ภาพยนตร์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโรงภาพยนตร์ก็คือ ‘สงครามเทพอัคคี’ แต่ภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่องนี้เขาดูแล้ว และแฟนสาวก็ไม่ค่อยชอบภาพยนตร์แนวไซไฟ เดิมทีอยากจะดู ‘ฤดูนี้เราไม่เหงา’

‘ฤดูนี้เราไม่เหงา’ เป็นภาพยนตร์ให้กำลังใจวัยรุ่นที่ผลิตในประเทศ เมื่อวานเพิ่งจะเข้าโรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่ต่างๆ ของประเทศ รายได้ตั๋วหนังวันแรกเกินสิบล้าน และคำวิจารณ์ในอินเทอร์เน็ตก็พอใช้ได้

แฟนสาวคิดครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “งั้นก็ดูเรื่องนี้แหละ”

คนที่ถามพยักหน้า จากนั้นหมุนตัวไปซื้อตั๋วที่ห้องขายตั๋ว

แต่น่าเสียดายมาก ตั๋วหนัง ‘โปเยโปโลเย’ อีกสองสามรอบถูกขายหมดแล้ว เพราะวันนี้มีการจองล่วงหน้าทางออนไลน์ และรอบฉายในโรงภาพยนตร์ก็ไม่เยอะ

“แม่งเอ๊ย!”

ผู้ชายคนนี้สบถด่าออกมาอย่างหงุดหงิด ได้แต่หมุนตัวไปซื้อตั๋วของเรื่อง ‘ฤดูนี้เราไม่เหงา’

เนื่องจากอยู่ท่ามกลางธารกำนัลทั้งหลาย เสียงด่าของเขาจึงไม่ดังมากนัก แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้หลี่เยวี่ยที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนก็ยังได้ยิน

เขาแสยะยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

หลี่เยวี่ยเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดของโรงภาพยนตร์กวงอิ่ง เขารูปร่างเล็กผอมบางหน้าตาธรรมดา แต่อยู่ในแวดวงโรงภาพยนตร์มาสิบกว่าปี มีประสบการณ์เยอะมาก