(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 588

ตอนที่ 588 มั่นคงแล้ว!

ในโรงภาพยนตร์กวงอิ่ง หลี่เยวี่ยกำลังสังเกตกำลังครุ่นคิด ขณะเดียวกันในเมืองหลวงที่ห่างออกไปนับพันลี้ ณ ห้องทำงานภายในสำนักงานใหญ่เฉินเฟยมีเดียที่ศูนย์ศิลปะยุคใหม่ ลู่เฉินก็กำลังรออยู่เหมือนกัน

รอคอยผลงานบ็อกซ์ออฟฟิศวันแรกของ ‘โปเยโปโลเย’ ที่จะออกมา

พูดตามจริง ถึงแม้ตัวเองจะมั่นใจในผลงานภาพยนตร์เรื่องนี้ของตัวเองเป็นอย่างมาก แต่หลังจากที่ ‘โปเยโปโลเย’ออกฉายจริงๆ ลู่เฉินยังคงรู้สึกจิตใจตุ้มๆ ต่อมๆ ไม่สบายใจเล็กน้อย

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่แข็งแกร่ง ในเรื่องการโปรโมตเขาได้ทำสุดความสามารถของตัวเองแล้ว คุณภาพของตัวภาพยนตร์เองก็ผ่านการทดสอบในตลาดฮ่องกงได้ไม่มีปัญหา แต่ไม่ได้หมายความว่า ‘โปเยโปโลเย’ จะทำบ็อกซ์ออฟฟิศที่สูงมากพอ

ตลาดเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน ผู้ชมที่อาศัยในพื้นที่ต่างกันย่อมมีรสนิยมที่แตกต่างกัน และมีหลายปัจจัยที่ส่งผลให้พวกเขาเดินเข้าไปในโรงหนังจ่ายเงินสิบกว่าหยวนเพื่อชมภาพยนตร์

มีภาพยนตร์บางเรื่องที่โปรโมตอย่างเอิกเกริก คาดว่าจะทำบ็อกซ์ออฟฟิศได้สูงมาก เงินทุน ทีมนักแสดง เอฟเฟกต์ล้วนดีมาก แต่หลังจากออกฉายแล้วผู้ชมกลับไม่ยอมรับ ผลสุดท้ายหน้าทิ่มจบฉากลงอย่างน่าอนาถ

แต่ก็มีภาพยนตร์บางเรื่องที่ตอนแรกไม่ค่อยมีใครเห็นดีด้วย การโปรโมตไม่เต็มที่มากพอ แต่กลับได้รับคำชมจากผู้ชมมากมายนับไม่ถ้วน!

ในฐานะภาพยนตร์ที่ใช้โปรแกรมตัดต่อจัดแสงเงาและเอฟเฟกต์ หากอยากให้ผู้ชมควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ทั้งกำลังและโชคลาภจะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้

ต้นทุนของ ‘โปเยโปโลเย’ ได้คืนมาเรียบร้อยแล้ว และยังทำกำไรจากการจำหน่ายสินค้าที่ระลึกได้ไม่เลว แต่ไม่ว่าสำหรับคนทำหนังคนไหนก็ตาม ตลาดในประเทศคือบททดสอบสุดท้ายของผลงาน

รายได้ตั๋วหนังในฮ่องกงมีจำกัด แต่ศักยภาพแฝงของประเทศจีนนั้นไร้ขีดจำกัด!

ลู่เฉินไม่สนใจว่าสุดท้ายแล้ว ‘โปเยโปโลเย’ จะนำผลกำไรมาให้ตัวเองเท่าไร แต่เขาหวังว่าภาพยนตร์เรื่องแรกของตัวเองจะประสบความสำเร็จในประเทศจีนมากพอ

ดังนั้นเขาถึงได้ตื่นเต้น

ก๊อกๆ!

ประตูห้องถูกคนเคาะเบาๆ ลู่เฉินนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์กำลังดูหน้าเพจไม่เงยหน้า “เชิญครับ”

ประตูเปิด สาวงามคนหนึ่งถือกาแฟร้อนๆ เดินเข้ามา

จนกระทั่งกาแฟวางบนโต๊ะ ลู่เฉินถึงรู้ตัว “เฟยเอ๋อร์ ทำไมคุณยังไม่พักผ่อนอีก”

คนที่ยกกาแฟมาให้เขาไม่ใช่ผู้ช่วย แต่เป็นเฉินเฟยเอ๋อร์!

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันจะรอผลเป็นเพื่อนนาย”

ลู่เฉินรู้สึกถึงความหวานชื่นในใจอย่างต่อเนื่อง เขาไม่ได้ยกกาแฟขึ้นมาดื่ม แต่ยื่นมือสวมกอดเฉินเฟยเอ๋อร์ ให้เธอนั่งลงบนหน้าตักของตัวเอง

เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้คัดค้าน ซบอยู่ในอ้อมอกของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ

ลู่เฉินวางคางบนไหล่ของเธอ สูดกลิ่นกายหอมที่คุ้นเคยของแฟนสาว ความตื่นเต้นไม่สบายใจที่อยู่ในใจพลันมลายหายไป รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัว

เฉินเฟยเอ๋อร์ถามอย่างสงสัย “นายตื่นเต้นมากเหรอ”

เมื่อครู่ตอนที่เธอเข้ามา สังเกตเห็นสีหน้าของลู่เฉิน มองออกถึงอารมณ์ของเขา

ลู่เฉินหัวเราะเยาะตัวเอง แล้วพูดอย่างเปิดเผยว่า “ใช่ครับ ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ ก็กลัวว่าจะแพ้”

เฉินเฟยเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปลูบใบหน้าของเขา แล้วเอ่ยอย่างสงสาร “แพ้ก็ไม่เป็นไร พวกเราแพ้ไหวอยู่แล้ว”

ลู่เฉินในความทรงจำของเธอ เป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ยืนหยัด มั่นคง ไม่ค่อยแสดงความหวาดกลัวและความอ่อนแอแบบนี้ให้เห็นเท่าไร แต่ลู่เฉินที่เป็นแบบนี้ เธอรู้สึกว่ามีความจริงแท้มากกว่า ดูมีเลือดมีเนื้อ

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “ผมรู้ครับ บางทีอาจจะแคร์มากเกินไป อย่างไรเสียนี่คือโปรเจกต์แรกของบริษัทของเราสองคนผมไม่อยากให้ทุกคนต้องผิดหวัง…”