(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 606

ตอนที่ 606 มั่นใจอย่างมาก

สถานีโทรทัศน์ใหญ่ๆ ชอบทำรายการวาไรตี้เรียลลิตี้โชว์ แข่งกันเรื่องเรตติ้ง เพื่อทำกำไรค่าโฆษณา

สำหรับคนที่ร่วมรายการเรียลลิตี้ ต้องสู้กันเรื่องโชคและความสามารถ ต้องการยอดความนิยมและยอดติดตามแน่นอนว่ายังมีรางวัลสำหรับผู้ชนะ

ผู้ชนะจะมีหลายคนก็ได้ แต่แชมป์โดยทั่วไปมีเพียงคนเดียว และรางวัลที่มีมูลค่ามหาศาลขนาดนี้ สถานีโทรทัศน์ที่ต่างกันก็มีกฎที่ไม่เหมือนกัน บางแห่งสัญญาว่าจะให้โอกาสเซ็นสัญญาและออกอัลบั้ม บางแห่งมีรางวัลเป็นเงินและสิ่งของ

อย่างเช่นสถานีโทรทัศน์เซียงหนาน สถานีโทรทัศน์ปักกิ่ง สถานีโทรทัศน์ฮู่ไห่ และสถานีโทรทัศน์อื่นๆ ที่เป็นสถานีใหญ่และมั่งคั่งเรื่องรางวัลถือว่าใจกว้างพอสมควร ดังนั้นจึงดึงดูดผู้เข้าแข่งขันเก่งๆ ได้เป็นจำนวนมาก

‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ แตกต่างจากรายการประกวดประเภทเดียวกันหลายรายการ ตอนเริ่มต้นโปรโมตไม่ได้บอกกฎระเบียบของรายการและวิธีการให้รางวัล แต่เน้นที่ความดังของโค้ช อาศัยความนิยมของลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์

ตอนนี้สิ้นสุดรอบออดิชันถึงได้โชว์ไพ่ตายใบสุดท้ายออกมา ให้ความรู้สึกที่แตกต่างต่อทุกคนเป็นอย่างมาก

และในสองด้านนี้ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ ก็มั่นใจเป็นอย่างยิ่ง

กฎระเบียบของรายการมีความแปลกใหม่มากพอ เดินบนเส้นทางที่แตกต่าง รางวัลสำหรับผู้เข้าแข่งขันก็ยิ่งถี่ถ้วนครบครันและคุ้มค่า!

ผู้แข่งขันที่ผ่านรอบออดิชัน จะได้ของขวัญลึกลับที่ได้รับการสนับสนุนจากสปอนเซอร์ เบิกค่าเดินทางไปกลับหังโจวและค่าที่พักได้ นอกจากนี้ยังมีค่าอาหารและเครื่องดื่มอีกด้วย ทำให้คนที่เดินทางไกลไม่รู้สึกเสียใจและกังวล

ถ้าหากผ่านรอบคัดเลือกแบบคนตาบอดกลายเป็นนักเรียนอย่างเป็นทางการ ก็จะได้รับค่าการแสดงตัวโดยตรง ค่าการแสดงตัวนับเป็นขั้นบันได จำนวนครั้งยิ่งมากก็จะยิ่งได้เงินรางวัลเยอะ ต่อให้สุดท้ายไม่ได้เป็นแชมป์ ก็ยังมีรายได้เข้ากระเป๋ามากมาย

นักเรียนที่เข้าสู่รอบสิบคนสุดท้ายจะได้เงินรางวัลเพิ่มสองเท่า ห้าคนสุดท้ายได้เพิ่มสี่เท่า กล่าวคือเมื่อเข้าสู่รอบสิบคน อย่างเช่นเดิมทีเงินค่าการแสดงตัวทั้งหมดคือหนึ่งหมื่นหยวน เช่นนั้นก็จะได้เพิ่มอีกสองหมื่นหยวน รวมทั้งหมดจะได้สามหมื่นหยวน และห้าคนสุดท้ายก็จะได้ห้าหมื่นหยวน นี่ยังไม่นับเงินรางวัลค่าการแสดงตัวที่จะได้ในรอบหลังอีก

รางวัลที่สูงที่สุดแน่นอนว่าเป็นของแชมป์ แชมป์ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ ซีซันแรกจะได้รับเงินรางวัลรวดเดียวหลังหักภาษีแล้วห้าแสนหยวนและมีสิทธิ์ได้เซ็นสัญญากับเฉินเฟยมีเดีย

สิ่งที่น่าดึงดูดที่สุดคือ ขอเพียงได้เซ็นสัญญากับเฉินเฟยมีเดีย ลู่เฉินก็จะออกอัลบั้มให้เขาหรือเธอหนึ่งอัลบั้ม!

นี่คือรางวัลที่เป็นของแชมป์เพียงคนเดียวเท่านั้น!

แน่นอนว่าผู้ที่ได้เป็นแชมป์สามารถเลือกที่จะไม่เซ็นสัญญากับเฉินเฟยมีเดียก็ได้ นั่นเท่ากับทิ้งโอกาสนี้โดยอัตโนมัติ

รายการประกวดในประเทศจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะประเภทร้องเพลง เนื่องจากฝ่ายจัดงานได้ร่วมงานกับบริษัทบันเทิงและเอเจนซี่ ดังนั้นถ้าหากผู้เข้าแข่งขันได้รับอันดับที่สูง จะต้องเซ็นสัญญากับอีกฝ่าย ไม่อย่างนั้นรอบต่อไปจะถูกคัดออกหรือไม่ก็จะถูกคนอื่นแทนที่ไม่มีสิทธิ์ออกแสดงอีก

นี่คือกฎลับของรายการประกวด นักร้องที่เข้าแข่งขันมักจะอยู่ในสถานะถูกกระทำเป็นอย่างมากในขั้นตอนนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าเซ็นสัญญาไปแล้วไม่มีความยุติธรรมกับตัวเอง แต่เพื่อจะได้ออกแสดงตัวอีก จึงได้แต่เลือกประนีประนอม

และเนื่องจากยังมีกฎลับแบบฉันไม่ค่อยยินยอมแบบนี้อยู่ ดังนั้นศิลปินที่อาศัยรายการประเภทนี้เมื่อโด่งดังแล้วก็มักจะพลิกหน้าฟ้องคดีกับบริษัทที่เซ็นสัญญา ทะเลาะกันอึกทึกครึกโครม

แต่จะพูดว่าบริษัทที่เซ็นสัญญาไม่มีเหตุผลทั้งหมดก็ไม่ได้ รายการลงทุนทั้งกำลังคนและทรัพยากรเป็นธรรมดาที่ต้องเรียกต้นทุนกลับมา ถ้าหากไม่รีบเซ็นสัญญากับต้นกล้าพันธุ์ดีแต่เนิ่นๆ หลังจากที่ดังแล้วก็จะย้ายบริษัท เช่นนั้นพวกเขาก็เท่ากับตักน้ำด้วยตะกร้าไม้ไผ่ไม่ได้อะไรเลย…เรื่องแบบนี้ใครจะยอมทำ

เฉินเฟยมีเดียยอมทำ เฉินเฟยมีเดียไม่บังคับศิลปินให้เซ็นสัญญา และยินดีที่จะเซ็นสัญญากับผู้แข่งขันที่ได้แชมป์คนหลังถ้าหากไม่ยินดีก็สามารถปฏิเสธได้ จะไม่จู่โจมให้เซ็นสัญญาก่อนบันทึกรายการ ผู้เข้าแข่งขันมีอิสระอย่างแท้จริง!

สาเหตุที่เฉินเฟยมีเดียแหกกฎลับเหล่านี้ เพราะเฉินเฟยมีเดียไม่ได้เข้าร่วมการบันทึกและออกอากาศของรายการแค่แขวนป้ายชื่อบริษัทเท่านั้น ฝ่ายผลิตที่แท้จริงคือสตาร์แฟคตอรีมีเดียต่างหาก

เถียนเถียนประหลาดใจ “พี่เลี่ยวเจี่ย คุณมีเพื่อนเปิดบาร์ที่นี่ด้วยเหรอ อยู่ที่ไหนคะ”

เลี่ยวเจี่ยอธิบายว่า “อยู่ที่ถนนหนานซาน เมื่อก่อนเป็นพี่น้องที่เล่นเพลงร็อกด้วยกัน ภรรยาเป็นคนหังโจว”

ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์มองหน้ากัน ลู่เฉินถามซือฟางว่า “พี่ฟาง พี่คิดว่าเหมาะสมไหมครับ”

ซือฟางยิ้มเอ่ยว่า “เหมาะสมอยู่แล้ว ถึงยังไงตอนเย็นฉันก็ไม่มีอะไรทำ งั้นไปนั่งที่บาร์ของเพื่อนเลี่ยวเจี่ยกันเถอะดูสิว่าบาร์ที่หังโจวต่างจากที่ฮ่องกงตรงไหนบ้าง”

เลี่ยวเจี่ยตบมือหนึ่งที “ได้เลย! ตอนนี้ผมจะโทรหาเสี่ยวลิ่ว ให้จองโต๊ะไว้ก่อน”

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก

ฝ่ายนั้นตื่นเต้นมากที่ได้รับสายของเลี่ยวเจี่ย พูดเสียงดังฟังชัดแม้แต่คนที่อยู่ในห้องวีไอพีก็ยังได้ยินชัดเจน เมื่อรู้ว่าเลี่ยวเจี่ยจะพาเพื่อนมาเที่ยว เขารู้สึกยินดีต้อนรับเป็นที่สุด และยังตะโกนว่าจะเหมาเลี้ยงทั้งหมด

ส่วนที่นั่งน่ะเหรอ มีแน่นอน ถึงไม่มีก็ต้องมี!

เลี่ยวเจี่ยพูดสองสามประโยคแล้วจึงวางสาย จากนั้นก็โบกมือพูดว่า “พวกเราไปกันเถอะ!”

…………………………………………………………………………