(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 625

ตอนที่ 625 เงินก้อนใหญ่

ซื้อบ้านที่เมืองหังโจวหรือ

ลู่เฉินชะงักไป ก่อนจะยกยิ้มพลางถามกลับไปว่า “พี่ใหญ่ นี่นายคิดจะซื้อบ้านใช่ไหมล่ะ”

เกาเฮ่อที่ถูกพูดแทงใจดำเข้าเขินอายจนยกมือขึ้นเกาศีรษะ พลางพูดว่า “นายรู้ได้ยังไง ฉันอยากซื้อบ้านสักหลังจริงๆ นั่นแหละ ถ้านายก็อยากซื้อด้วย อย่างงั้นพวกเราก็ซื้อในละแวกเดียวกันได้”

หวังเสี่ยวหลิงออกแรงหยิกสามีตนทันที ก่อนจะพูดอย่างโกรธๆ ว่า “ธุรกิจเพิ่งเริ่มต้นก็คิดอยากอวดเก่งแล้วเหรอ”

แม้คำพูดจะกล่าวว่าอย่างนั้น แต่ในใจเธอกลับรู้สึกหวานนัก

เกาเฮ่ออยากซื้อบ้านในเมืองหัวโจวมาตั้งแต่แรกแล้ว

เนื่องจากเกี่ยวพันถึงอนาคตของเขากับหวังเสี่ยวหลิง แม้ว่าจะแต่งงานกันแล้ว แต่แม้แต่บ้านก็ยังไม่มี ทั้งสองจะลงหลักปักฐานในเมืองนี้ต่อไปอย่างไร จะทำให้พ่อแม่ของหวังเสี่ยวหลิงพอใจได้อย่างไร

ดังนั้นตั้งแต่ก่อตั้งแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ เกาเฮ่อก็ขยันทำงานมาก มักจะทำงานดึกติดต่อกันหลายอาทิตย์ นำทีมพี่น้องที่มีอุดมการณ์เดียวกันร่วมกันทำเกมอินเทอร์แอคทีฟที่โด่งดังที่สุดอยู่ในตอนนี้

ความคิดสร้างสรรค์และเงินทุนส่วนใหญ่ของเกม ‘แฮบปี้ฟาร์ม’ แม้จะมาจากลู่เฉิน แต่หากไม่มีหยาดเหงื่อที่เกาเฮ่อลงแรงไป ก็คงไม่มีทางสำเร็จอย่างทุกวันนี้ได้

การซื้อบ้านในหังโจวถือเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่ผลักดันให้เขาทำงานหนักอย่างไม่ต้องสงสัย

ลู่เฉินหันไปมองเฉินเฟยเอ๋อร์ “ซื้อบ้านที่เมืองหังโจวก็ไม่เลว คุณคิดว่าไง”

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะแล้วเอ่ยว่า “ได้แน่นอน”

หากว่ากันเรื่องลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ เฉินเฟยเอ๋อร์ถือว่าเป็น ‘ผู้เชี่ยวชาญ’ ในวงการบันเทิงเลยก็ว่าได้ ความมั่งคั่งในปัจจุบันของเธอส่วนใหญ่มาจากการเก็งกำไรในอสังหาริมทรัพย์ หากว่ากันตามจริง มันดูไม่เหนื่อยเท่าออกงานโชว์ตัว เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้า และออกอัลบั้มเลย

แต่การลงทุนของเฉินเฟยเอ๋อร์ส่วนใหญ่จะอยู่ที่ปักกิ่ง ทางใต้นั้นไม่มีอสังหาริมทรัพย์อะไรมาก ไม่อย่างนั้นเวลามาหังโจวคงไม่ต้องพักบ้านเถียนเถียนหรือว่าโรงแรมหรอก

เถียนเถียนต้องเต็มใจแน่นอน แต่ตอนนี้เธออยู่กับลู่เฉินด้วย หากพักที่บ้านของเถียนเถียนต่อไปอย่างไรก็ไม่สะดวกเท่าใดนัก

ดังนั้นการซื้อบ้านที่หังโจวเหมาะสมมาก อีกอย่างเมืองหังโจวก็ห่างจากบ้านเกิดของลู่เฉินไม่ถึงสองชั่วโมงเท่านั้น

ลู่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “งั้นไปวันนี้เลย ดูเสร็จก็ซื้อเสียเลย พวกนายไปดูทำเลมาแล้วหรือยัง”

เขาถามเกาเฮ่อ เกาเฮ่อเองคิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะรวดเร็วอย่างนี้ ไปดูบ้านตอนนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะเกาศีรษะอีกครั้ง

เกาเฮ่อแค่มีความคิดจะซื้อบ้าน แต่เพราะงานยุ่งมาก เขาจะเอาเวลาที่ไหนไปวิ่งดูบ้าน ดังนั้นเขาแทบจะไม่รู้เลยว่าในเมืองหังโจวมีทำเลไหนดีๆ บ้าง

แต่เป็นหวังเสี่ยวหลิงที่ตอบคำถามนี้ “ช่วงนี้ที่ทำเลดีก็มีแมนชั่นซีจื่อ แถวสะพานหลงเสียง พื้นที่หอพักเก่าของสำนักงานสรรพากรเดิมถูกรื้อถอนและสร้างแมนชั่นหรูขึ้นใหม่ ราคาเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณเจ็ดหมื่น พื้นที่ของอาคารสูงขนาดเล็กอย่างน้อยหนึ่งร้อยเจ็ดสิบตารางเมตร ฉันได้ยินมาว่าพื้นที่สีเขียวมีขนาดใหญ่มากและมีต้นไม้อายุเป็นร้อยปีอยู่ในนั้นด้วย . . ”

เธอพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย ไม่ทันสังเกตว่าทุกคนกำลังจ้องตนอยู่

หวังเสี่ยวหลิงที่มีนิสัยร้อนแรง อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง “พวกเธอจ้องฉันทำไมเล่า”

เฉินเฟยเอ๋อร์เม้มปากหัวเราะเบาๆ ก่อนหน้านี้หวังเสี่ยวหลิงยังเพิ่งพูดเองว่าเกาเฮ่ออวดเก่ง ที่จริงในใจเธอคงมีความคิดอย่างนี้ตั้งนานแล้ว ไม่อย่างนั้นจะรู้ดีเรื่องอสังหาริมทรัพย์ในเมืองหังโจวได้ยังไง

“ราคาเฉลี่ยคือเจ็ดหมื่นเหรอ”

เกาเฮ่ออดไม่ได้ที่จะกัดลิ้น “อย่างนั้นหนึ่งห้องก็ตั้งสิบกว่าล้าน พวกเราจะซื้อไหวได้ยังไง”

หวังเสี่ยงหลิงคิดก่อนตอบ “หากเป็นอาคารพาณิชย์ละก็ ถ้าดีหน่อยก็สองหมื่นกว่า สามหมื่นก็มี ไกลหน่อยก็ประมาณหนึ่งหมื่นห้าถึงสองหมื่น อาคารสำนักงานส่วนใหญ่ก็เหมือนกันหมด มีตึกที่พัฒนาขึ้นมาใหม่เยอะมาก”

ลู่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “พื้นที่ของบริษัทเราตอนนี้เล็กไปแล้ว ผมคิดว่ารอให้ขายเกม ‘แฮบปี้ฟาร์ม’ ได้แล้ว ก็ซื้ออาคารสำนักงานที่นี่สักชั้นหนึ่ง แน่นอนว่าจะให้ดีก็ต้องอยู่ในศูนย์ไอที อีกอย่าง…”

“ซื้อที่อยู่อาศัยเชิงพาณิชย์อีกยี่สิบห้อง ใช้วิธีลงนามในสัญญาระยะยาวเพื่อมอบเป็นรางวัลสำหรับพนักงานหลักที่มีส่วนร่วม ตอนแรกให้อยู่ฟรี แล้วค่อยโอนกรรมสิทธิ์ให้หลังจากทำงานครบปีหรือคุ้มค่ากับที่ทุ่มเทไป”

นี่มันเงินก้อนใหญ่มาก!

เกาเฮ่อและหวังเสี่ยวหลิงอดไม่ได้ที่จะมองสบตากัน

เรื่องที่ลู่เฉินจะซื้อห้องเพื่อเป็นรางวัลให้แก่พนักงานที่ทำงานระยะยาวไม่ใช่เรื่องใหม่อะไร หลายบริษัทเองก็ทำแบบนี้เพื่อจะรั้งพนักงานที่สำคัญๆ เอาไว้ มักจะใช้วิธีการให้รางวัลเป็นอสังหาริมทรัพย์หรือไม่ก็หุ้นของบริษัท

ภายใต้สถานการณ์ตลาดอสังหาริมทรัพย์ในตอนนี้ บ้านใหม่หลังหนึ่งจะทำให้พนักงานชั้นดีคนหนึ่งไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง พร้อมจะทำงานเพื่อบริษัท ในขณะเดียวกันก็เป็นเหมือนแส้และแรงขับดันสำหรับพนักงานคนอื่นด้วย

ลู่เฉินก่อตั้งบริษัทแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ไม่ใช่เพื่อต้องการให้เป็นงานอดิเรกหรือว่าเพื่อหาเงินก้อนใหญ่สักก้อน แต่เขามุ่งมั่นที่จะทำให้บริษัทแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์เป็นส่วนสำคัญของโครงการผลงานลิขสิทธิ์ขนาดใหญ่ของเขา การลงทุนมีแต่จะมากขึ้นไปเรื่อยๆ เท่านั้น

เมื่อเทียบกับแผนการอันทะเยอทะยานของเขา เงินทุนที่จำเป็นในการซื้อบ้านหลายสิบหลังและอาคารสำนักงานชั้นเดียวนั้นแทบจะไม่ถือว่าสำคัญอะไรเลย แต่ผลลัพธ์ที่เป็นไปได้นั้นยอดเยี่ยมมาก

บริษัทแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ไม่ไร้เงิน แต่ที่ขาดก็คือ คนมีความสามารถที่จะทำให้บริษัทขึ้นไปถึงจุดสุดยอดได้ และคนมีความสามารถนั้นก็ต้องมีหลายคนด้วย

เขาเชื่อว่าไม่ว่าจะเป็นเกาเฮ่อหรือว่าหวังเสี่ยวหลิง ต้องเข้าใจในเจตนาของเขาแน่ๆ

……………………………………….