(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 634

ตอนที่ 634 มหาวิทยาลัยของเสียวเสวี่ย

มหาวิทยาลัยครูเจ้อตง ห้องสี่ศูนย์ห้าในหอพักหญิงตึกห้า

เตียงสองชั้นสองชุดและโต๊ะคู่เติมเต็มห้องเล็กๆ จนเหลือเพียงช่องว่างให้เดินตรงกลาง แต่ทั้งผนังและพื้นก็สะอาดเอี่ยม และมีการตกแต่งด้วยสีชมพูน่ารักมากมาย กลิ่นจางๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศนั้น คือกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ของสาวๆ

ลู่เสวี่ยนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง ถือโทรศัพท์ไว้ในมือพลางปล่อยความคิดเหม่อลอย

เธอมาเรียนหนังสือที่นี่ได้หนึ่งปีแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะปิดเทอมกลับบ้านแล้ว

สอบเอนทรานซ์ปีที่แล้วลู่เสวี่ยสอบได้ไม่เลว อาศัยคะแนนของเธอหากจะไปมหาวิทยาลัยที่ดีกว่านี้ก็ไม่มีปัญหา แต่เธอยังคงเลือกมหาวิทยาลัยครูเจ้อตง เพราะว่าเธออยากเป็นครูมาตั้งแต่แรก

เป็นครูดีจะตาย ไม่เพียงแค่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ ไหนจะมีปิดเทอมหน้าร้อนหน้าหนาวอีก และยังดุเด็กดื้อได้ด้วย

แถมสาขาที่ลู่เสวี่ยเรียนยังเป็นสาขาศิลปะ ต่อไปถ้าเป็นครูศิลปะก็ยิ่งสบายใหญ่ ตัวเธอเองชอบวาดรูปมาแต่ไหนแต่ไร มีพรสวรรค์ด้านนี้ ยิ่งเหมาะสมที่สุดไปเลย

ชีวิตมหาวิทยาลัยหนึ่งปีนี้ ลู่เสวี่ยใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก เพื่อนอีกสามคนที่อยู่หอด้วยกันก็สนิทกันไม่เลว มีเพื่อนสนิทของตัวเอง เรียกว่าชีวิตเข้าสู่ช่วงเวลาใหม่ได้เลย

ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ เธอมีพี่ชายที่ทุกคนต่างอิจฉา

เพียงแต่ตั้งแต่เข้าสู่มหาวิทยาลัยครูเจ้อตง ลู่เสวี่ยแทบจะไม่เคยเอ่ยถึงพี่ชายกับใครเลย สาเหตุหลักๆ ก็เพราะว่าไม่อยากกลายเป็นคนที่ทุกคนให้ความสนใจ

แต่สถานการณ์ในวันนี้แตกต่างออกไป

แอ๊ด…

เสียงประตูเปิดออก หญิงสาวสามคนเดินเข้ามาพร้อมเสียงหัวเราะ จึงทำให้ลู่เสวี่ยหยุดความคิดไปเสีย

“เสียวเสวี่ย เธอไม่ได้บอกหรือว่าวันนี้จะมีคนมาเลี้ยงข้าวพวกเรา ตอนนี้มันจะห้าโมงแล้วนะ”

คนที่พูดคำนี้ออกมาคือหวังเยี่ยนที่อายุมากที่สุดในบรรดาผู้หญิงทั้งสี่คน สาวหูหนานที่นิสัยตรงไปตรงมาพูดขึ้น “นี่คงไม่ได้ถูกเทแล้วมั้ง อย่างนั้นพวกเราออกไปกินกันเองเถอะ ทุกคนหารกันก็ได้นี่”

หญิงสาวในชุดสีแดงที่อยู่ด้านหลังหวังเยี่ยนเม้มปากก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใครกันที่กล้าเทเสียวเสวี่ยน้องสาวของเรา หล่อนต้องโดนสังหารแน่!”

หญิงสาวในชุดสีแดงชื่อหลินอวี่เยียน เป็นคนหังโจว เธอสวยที่สุดในบรรดาสี่สาว เธอเป็นดาวคณะภาษาจีน ดังนั้นเธอมักจะมีคนจีบหลายคน แต่เธอเลือกเยอะ จนถึงทุกวันนี้จึงยังเป็นโสดอยู่

หลินอวี่เยียนถูกชะตากับลู่เสวี่ยมาก ทั้งสองคนสนิทกันมาก

หญิงสาวที่สวมกระโปรงสีขาวคนสุดท้ายชื่อ ไป๋ฟางฟาง เป็นคนฮู่ไห่ หน้าตาสวยแถมยังฉลาด เธอถามอย่างสงสัยว่า “เสียวเสวี่ย เธอบอกมาก่อนเลยว่าคนที่จะมาเป็นใครกันแน่ หรือว่าเป็นคนรักที่เธอแอบซ่อนไว้ข้างนอก”

ลู่เสวี่ยหน้าแดง เธอยื่นมือไปตีไป๋ฟางฟาง “คนรักในความลับอะไรกัน ไม่น่าฟังเลย นั่นคือพี่ชายฉันเอง”

ไป๋ฟางฟางรีบหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดด้วยความประหลาดใจ “พี่ชายเธอเหรอ เธอมีพี่ชายเมื่อไหร่ ฉันไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงมาก่อน คือพี่ฉิงหรือเปล่า”

ทั้งหวังเยี่ยนและหลินอวี่เยียนหัวเราะอย่างหนักจนลู่เสวี่ยพูดไม่ออก ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงยื่นมือไปแสดงท่าทางดูถูกไป๋ฟางฟาง เธอไม่อยากอธิบายอีกต่อไป รอดูไปเถอะ!

“ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี…”

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นทันที เสียงเรียกเข้าคือเพลง ‘ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี’ ของลู่เฉิน

ลู่เสวี่ยดวงตาเป็นประกายในทันที เธอไม่สนใจไป๋ฟางฟางอีกต่อไป รีบรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “พี่?”

“อืมๆ หนูรู้แล้ว หนูจะไปเดี๋ยวนี้ พี่รอหนูหน่อยนะ”

ไป๋ฟางฟาง หวังเยี่ยน และคนอื่นๆ สบตากัน พี่ชายของลู่เสวี่ยจะเลี้ยงข้าวพวกเธอจริงหรือ

ลู่เสวี่ยวางสาย ก่อนจะแกว่งโทรศัพท์ไปมาต่อหน้าพวกเธอ พลางพูดว่า “พี่ชายฉันอยู่นอกมหาวิทยาลัยแล้ว พวกเราไปกันเถอะ”

หลินอวี่เยียนพูดอย่างตกตะลึงว่า “เสียวเสวี่ย พี่ชายเธอมาจริงๆ เหรอ”