(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 682

ตอนที่ 682 ล้มโต๊ะ

ในห้องรับรองของสำนักงานใหญ่ของเฉินเฟยมีเดีย ลู่เฉินและลู่ซีได้พบกับหวังฮั่นผู้จัดการของอันซิน

เดิมลู่เฉินคิดว่าหวังฮั่นต้องเป็นมืออาชีพที่กล้าแกร่งและเฉลียวฉลาดมากไหวพริบ แต่งตัวแนวสาวออฟฟิศ อาจสวมแว่นตาขอบทอง พูดจาบีบคั้นผู้คน บุคลิกแข็งกระด้าง

แต่เมื่อเห็นตัวจริง เขาถึงได้รู้ว่าที่คิดไว้กับความเป็นจริงต่างกันมาก

หวังฮั่นท่าทางเหมือนเพิ่งจะสามสิบกว่า รูปร่างผอมบางอ้อนแอ้น อย่างมากก็สูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบหกสิบเซนติเมตร และค่อนข้างหน้าตาดีเลย

ผู้หญิงอย่างนี้ ยากที่จะทำให้คนอื่นตั้งป้อมป้องกัน

แต่ลู่เฉินไม่ดูถูกอีกฝ่ายเพราะเรื่องนี้ เธอสามารถทำให้อันซินเชื่อหัวปักหัวปำได้ ต้องมีความสามารถในระดับหนึ่งแน่

หวังฮั่นไม่ได้มาคนเดียว เธอยังมากับชายหนุ่มคนหนึ่ง

ชายในชุดสูทและรองเท้าหนังที่ดูเป็นมืออาชีพอย่างแท้จริงคนนี้ เขาโกนหนวดเกลี้ยงเกลาและฉีดพ่นโคโลญจน์ใบหน้าหนุ่มของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ เผชิญหน้ากับลู่เฉิน ไม่เพียงแต่เขาจะไม่หวั่น ทั้งยังมีความกระตือรือร้นที่จะลอง

หลังจากผ่านการแนะนำ ลู่เฉินถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายคือรองผู้อำนวยการแผนกนายหน้าของบริษัทเซินเยวี่ยชื่อเกาซาน

วันนี้ลู่ซีอารมณ์ไม่ดีมาก ดังนั้นพูดไปไม่กี่ประโยคก็เข้าเรื่องทันที “คุณหวังคะ ตอนนี้ฉันกับลู่เฉินคุณก็ได้พบแล้ว มีเรื่องอะไรก็พูดตรงๆ ได้เลย”

ลู่ซีเคยคุยกับหวังฮั่นมาแล้วเมื่อคราวอยู่ที่หังโจว เธอไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับแม่ผู้จัดการของอันซินคนนี้มากนัก

หวังฮั่นยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดว่า “ผู้จัดการลู่คะ ครั้งนี้ที่ฉันมาก็เพราะเรื่องการเซ็นสัญญาของคุณอันซิน คุณอันซินที่จริงอยากจะเซ็นสัญญากับบริษัทของคุณนะคะ เธอเคารพคุณลู่เฉินและคุณเฉินเฟยเอ๋อร์มาก ทั้งยังขอบคุณในความช่วยเหลือของคุณทั้งสองที่มีต่อเธออีกด้วย เพียงแต่หวังว่าจะได้รับค่าตอบแทนที่ยุติธรรมเท่านั้นเอง”

ลู่ซียิ้มเย็น “คุณคิดว่าสัญญาฉบับก่อนของบริษัทเราไม่ยุติธรรมกับเธอหรือ”

หวังฮั่นยิ้มแผ่วเบาไม่ได้พูดอะไร

แต่เกาซานที่นั่งอยู่ด้านข้างเธอรีบหยิบเอกสารฉบับหนึ่งที่เตรียมไว้แล้วก่อนหน้านี้ออกมา ก่อนจะเอ่ยเสียงดังฟังชัดว่า “ผู้จัดการลู่ พวกเราคิดว่าบริษัทของพวกคุณได้ดูถูกมูลค่าทางธุรกิจของคุณอันซินอย่างรุนแรง สัญญาฉบับเดิมไม่เหมาะกับสถานะของเธอเลย เอกสารประเมินฉบับนี้แสดงให้เห็นว่า…”

“ขอโทษนะ เอกสารการประเมินของพวกคุณใช้ไม่ได้กับพวกเรา”

เขายังพูดไม่จบ ก็ถูกลู่เฉินตัดบทให้แล้ว “การเซ็นสัญญาคือการสมัครใจทั้งสองฝ่าย เฉินเฟยมีเดียของพวกเราจะไม่บังคับให้ใครเซ็นสัญญาแน่นอน”

“สัญญาฉบับเดิมผมไม่คิดว่ามีอะไรที่เกินไป คุณอันซินรับไม่ได้ อย่างนั้นพวกเราก็ต้องขอแสดงความเสียใจ ผมเชื่อว่าเธอต้องมีทางเลือกที่เหมาะสมกว่าแน่นอน”

“ส่วนที่ว่าช่วยอะไรนั่น…”

ลู่เฉินหัวเราะก่อนจะพูดว่า “ที่จริงคุณอันซินไม่ได้ติดค้างอะไรผมและคุณเฉินเฟยเอ๋อร์ เพราะคุณอันซินเข้าร่วมก็เพียงแค่รายการโทรทัศน์รายการหนึ่งเท่านั้น ที่เธอได้รับก็เป็นสิ่งที่เธอควรได้ ดังนั้นไม่ต้องรู้สึกผิดอะไร”

“ดังนั้น ผมคิดว่าพวกเราไม่มีอะไรต้องเจรจากันอีกแล้วละมั้ง”

หวังฮั่นและเกาซานต่างก็ตกตะลึงไปเลย

ทั้งสองนั้นพูดได้เลยว่าเตรียมมากดดันเต็มที่ ทั้งยังมีการเตรียมตัวล่วงหน้ามาอย่างดี และยังเตรียมที่จะมางัดข้ออย่างร้อนแรงกับทางเฉินเฟยมีเดียด้วย เพื่อเอาผลประโยชน์เข้าสู่ตัวเองให้ได้มากที่สุด

แต่ลู่เฉินนั้นแทบจะไม่เจรจาเลย

ก็เหมือนกับพวกเรามีไพ่ใบหนึ่งเตรียมจะโยนลงบนโต๊ะพนัน เลิกแขนเสื้อขึ้นพร้อมจะสู้สักตั้ง แต่สุดท้ายฝ่ายตรงข้ามกลับล้มโต๊ะเสียนี่

ความรู้สึกนี้มันไม่ดีเลย สีหน้าของเกาซานดูย่ำแย่มาก “คุณลู่เฉินครับ นี่ไม่ใช่ท่าทีที่เป็นมิตรในการเจรจาเลย คุณอันซินหวังเป็นอย่างมากว่า…”

“เธอก็คือเธอ ผมก็คือผม!”

คำพูดของเกาซานถูกลู่เฉินตัดบทอีกครั้ง “ผมขออวยพรให้เธอมีเส้นทางราบรื่น พวกคุณก็ไม่ต้องเสียเวลาอีกแล้ว”