(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 685

ตอนที่ 685 หญิงสาวผู้โชคดี

วันที่ 16 สิงหาคม ยอดการเข้าชมของบล็อกล่างฉาวทำสถิติใหม่อีกครั้ง เนื่องจากกรณีที่อันซินแชมป์ของ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ ปฏิเสธการเซ็นสัญญากับเฉินเฟยมีเดียได้เกิดเป็นกระแสคลื่นติดต่อกัน และเกี่ยวโยงไปถึงลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์สองดาราดัง ดังนั้นจึงกลายเป็นประเด็นร้อนที่สุดในอินเทอร์เน็ตอยู่ในขณะนี้

ผู้ชมที่ติดตามดูจนตาลาย โดยเฉพาะจากคำแถลงของบล็อกทางการเฉินเฟยมีเดียลากยาวไปที่โพสต์ใหม่ของลู่เฉิน จนถึงการโต้ตอบของเฉินเฟยเอ๋อร์กับถงซินเหยา ทุกอย่างกลับตาลปัตรกลายเป็นโอกาสใหม่!

มีคนในวงการแสดงตัวว่า ทั้งหมดนี้สามารถเอาไปถ่ายทำเป็นละครเรื่องหนึ่งได้เลย ถ้าหากอยากจะสร้างกระแสละก็ ก็ต้องสร้างให้มีระดับหน่อย ต้องให้คนรู้สึก ‘นับถือ’ ไปเลย

ทว่านี่ไม่ใช่การสร้างกระแส วันที่ 17 สิงหาคม ถงซินเหยากับพ่อแม่ของเธอรีบเดินทางมาเมืองหลวง

ลู่ซีเป็นตัวแทนของเฉินเฟยมีเดียเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารถงซินเหยาและครอบครัว ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ก็รีบเจียดเวลามาร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้

ถงซินเหยาเพิ่งอายุยี่สิบปีเต็ม และยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย พ่อของเธอถงวั่นเหนียนเป็นนักธุรกิจนำเข้าส่งออก แม่ของเธอจางปี้เสียเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ทั้งสองคนมีถงซินเหยาเป็นลูกสาวคนเดียว

ในงานเลี้ยง ถงวั่นเหนียนลุกขึ้นรินเหล้าให้ลู่เฉินอย่างสุภาพมีมารยาท แล้วเอ่ยว่า “คุณลู่ จริงๆ แล้วขอพูดแบบไม่ปิดบัง เมื่อก่อนผมคัดค้านไม่ให้ถงซินเหยาเข้าร่วมรายการประกวดครับ แต่เมื่อเธอชอบ ผมเองก็ได้แต่สนับสนุนเธอ ใครสั่งให้ผมมีลูกสาวแค่คนเดียวล่ะครับ!”

ถงซินเหยาหัวเราะคิกๆ แล้วเอ่ยว่า “พ่อของหนูรักหนูที่สุดเลย!”

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “ซินเหยาเป็นเด็กดี เพราะการอบรมสั่งสอนของคุณถงกับภรรยาครับ”

ถงวั่นเหนียนกล่าวว่า “ต้องขอบคุณที่คุณดูแลเธอ รายการของเธอผมได้ดูแล้ว รู้ว่าเธอพยายามมาก ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว อย่างนั้นผมจะไม่คัดค้านที่เธอจะดรอปเรียนเซ็นสัญญากับบริษัทของพวกคุณ ต่อไปต้องรบกวนพวกคุณด้วยนะครับ”

พูดจบ เขาก็โน้มตัวแสดงความขอบคุณต่อลู่เฉิน

ลู่เฉินรีบลุกขึ้นโน้มตัวกลับ “ไม่กล้าขนาดนั้นครับ คุณถงนั่งก่อน”

ในใจของเขาก็แอบถอนหายใจ พ่อแม่ผู้น่าสงสารในฐานะนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง ถงวั่นเหนียนจริงๆ แล้วไม่จำเป็นต้องเกรงใจเขาขนาดนี้ ทั้งหมดก็เพื่อลูกสาว

นี่ทำให้ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะนึกถึงพ่อของตัวเอง รู้สึกหม่นหมองในใจเล็กน้อย

ถงวั่นเหนียนนั่งลง ดื่มเหล้าแล้วเอ่ยว่า “ความจริงสองสามวันก่อนมีสองสามบริษัทมาหาที่บ้านอยากจะเซ็นสัญญากับซินเหยา แต่ผมดูสัญญาของพวกเขาแล้วปฏิเสธไปโดยตรง เพราะมีแต่กับดักทั้งนั้น!”

จะว่าไปแล้ว เขาค่อนข้างโกรธอยู่เหมือนกัน “ถ้าหากถงซินเหยาขาดประสบการณ์ในสังคม ไม่มีคนคอยชี้แนะแล้วเซ็นสัญญาฉบับนั้น นั่นก็เท่ากับว่าขายตัวเองไปเลย คนพวกนี้จริงๆ เลย…”

ลู่เฉินพยักหน้า

เขารู้ดีว่าบริษัทเอเจนซี่เหล่านั้นเป็นคนเช่นไร ไม่สามารถพูดได้ว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นพวกที่ชอบขูดเลือดขูดเนื้อ ดูผิวเผินแล้วเหมือนจะพูดจาดีมาก แต่ในตัวสัญญาที่แท้จริง ไม่รู้ว่ามีกับดักอะไรซ่อนอยู่ในนั้นบ้าง

ตอนที่ลู่เฉินเพิ่งเข้าวงการแรกๆ ได้มองทะลุปรุโปร่งแล้ว ดังนั้นจึงยอมลำบากนิดหน่อยสร้างบริษัทของตัวเองขึ้นมา และตัวเองก็เป็นคนควบคุมชะตาชีวิตของตัวเอง

ลู่ซียิ้มเอ่ยว่า “คุณถง อย่างนั้นสัญญาที่พวกเราทำให้ซินเหยาคุณพอใจไหมคะ”

ถงวั่นเหนียนชูนิ้วโป้ง แล้วพูดเพียงสี่ห้าคำ “ธุรกิจจิตใจงาม”

เรื่องเกี่ยวข้องกับอนาคตของลูกสาวตัวเอง ถงวั่นเหนียนได้อ่านสัญญาที่เฉินเฟยมีเดียให้ถงซินเหยาซ้ำไปซ้ำมาอย่างจริงจัง และยังได้ถามเพื่อนสนิทที่เข้าใจเกี่ยวกับการเซ็นสัญญาศิลปินในวงการบันเทิงอย่างละเอียด

เมื่อผ่านการเปรียบเทียบกันแล้ว เขาไม่มีอะไรต้องจู้จี้จุกจิกต่อสัญญาศิลปินฉบับนี้จริงๆ พูดว่าธุรกิจจิตใจงามไม่ถือว่ามากเกินไปด้วยซ้ำ ถึงขนาดเกินมูลค่าความนิยมของถงซินเหยาในตอนนี้

อย่างไรก็ตามสัญญาฉบับนี้ตอนแรกมอบให้แก่อันซิน เพราะอันซินคือแชมป์ของ ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’

คำชมของถงวั่นเหนียนทำให้ทุกคนต้องหัวเราะ บรรยากาศกลมกลืนเป็นกันเองอย่างมาก

ตอนบ่าย ถงซินเหยาและครอบครัวเข้าไปเยี่ยมชมสำนักงานใหญ่เฉินเฟยมีเดีย ภายใต้การเป็นสักขีพยานของพ่อแม่ ถงซินเหยาได้เซ็นชื่อของตัวเองลงบนสัญญาศิลปินอย่างหนักแน่น

ตามสัญญาฉบับนี้ เธอได้เป็นศิลปินนักร้องภายใต้สังกัดของเฉินเฟยมีเดียอย่างเป็นทางการ สัญญามีระยะเวลาสามปี เงินชดใช้ค่าผิดสัญญาสามล้านหยวน ได้รับการปฏิบัติพื้นฐานแบบดาราระดับสองในวงการเดียวกัน!

ตามมาตรฐานการแบ่งแยกดาราระดับสองของวงการบันเทิงประเทศจีนในปัจจุบัน รายได้ห้าล้านหยวนต่อปีเป็นเงื่อนไขขั้นต่ำสุด

เซ็นสัญญาสำเร็จแล้ว คนที่มีความสุขมากที่สุดก็คือถงซินเหยา เธอกอดแขนของเฉินเฟยเอ๋อร์แล้วถามว่า “พี่เฟยเอ๋อร์ อย่างนั้นต่อไปหนูก็อยู่กับพี่ได้แล้วใช่ไหมคะ”

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มพลางชี้ไปที่ลู่เฉิน “อย่างนั้นก็ต้องถามเขาก่อน”