(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 696

ตอนที่ 696 ของขวัญสุดล้ำค่า

คอนเสิร์ตเดอะวอยซ์ครั้งแรกในค่ำคืนนี้ มีสามเจ้าที่ร่วมถ่ายทอดสด การถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ต้องเป็นสถานีโทรทัศน์เจ้อตงอยู่แล้ว ขณะเดียวกันสถานีโทรทัศน์เจ้อตงก็เป็นเจ้าภาพจัดงานด้วย การถ่ายทอดสดทางอินเทอร์เน็ตคือเฟยซวิ่นวิดีโอบวกกับ ‘จิงอวี๋ทีวี’

แพลตฟอร์มอินเทอร์เน็ตทั้งสองเจ้าได้ร่วมงานกับลู่เฉินระยะยาวเป็นอย่างดี ได้สิทธิ์การถ่ายทอดสดคอนเสิร์ตเดอะวอยซ์ผ่านทางอินเทอร์เน็ตจึงสมเหตุสมผล ไม่ว่าจะเป็นเฟยซวิ่นวิดีโอหรือ ‘จิงอวี๋ทีวี’ เมื่อเทียบกับสถานีโทรทัศน์เจ้อตงมีความได้เปรียบเยอะกว่า นั่นก็คือสามารถถ่ายทอดสดออนไลน์ล่วงหน้ากี่ชั่วโมงก็ได้ ไม่เหมือนกับสถานีโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมที่ต้องจำกัดอยู่ในเวลาที่กำหนด

เฟยซวิ่นวิดีโอเริ่มถ่ายทอดสดเวลาหกโมงเย็น ‘จิงอวี๋ทีวี’ เริ่มเร็วกว่า เวลาห้าโมงสามสิบห้านาทีก็เริ่มมีภาพบรรยากาศในงานแล้ว และยังเปิดห้องถ่ายทอดสดโดยเฉพาะอีกด้วย

นอกจากนี้ห้องถ่ายทอดสดนี้ก็มีการโต้ตอบระหว่างกันกับห้องถ่ายทอดสดลู่เฉิน แบ่งภาพถ่ายทอดสดออกมาสองมุมที่ต่างกัน สมาชิกที่ลงทะเบียนสามารถเปิดชมได้พร้อมกัน ความรู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์สดจะยิ่งชัดเจนขึ้น

เนื่องจากมีการโฆษณาล่วงหน้า เพราะฉะนั้นตอนเย็นชาวเน็ตจึงได้ล้นทะลักเข้ามาใน ‘จิงอวี๋ทีวี’ เป็นจำนวนมาก แฟนคลับหลายคนได้เข้ามาในห้องถ่ายทอดสดตั้งแต่เนิ่นๆ

พวกเขารู้สึกโชคดีที่เข้ามาก่อนครึ่งชั่วโมงจึงได้เห็นลู่เฉิน

“ฮ่าๆ ถูกตะโกนเรียกออกมาจริงๆ!”

“อยากไปดูที่งานจริงๆ เสียดายซื้อบัตรไม่ได้ ฮือๆๆๆๆ!”

“คนเยอะมากจริงๆ ดูอลังการมาก ครั้งหน้าพวกเราให้เฉินของฉันเปิดคอนเสิร์ตที่นี่เถอะ”

“เปิดคอนเสิร์ตเพิ่มอีกหนึ่ง!”

“ฮิๆ ถ้าไม่เปิดนะ ความคิดเห็นของพวกคนดูคงมีเยอะมาก!”

“ดูเหมือนหน้างานก็ใหญ่ไม่เบานะ…”

คอมเมนต์สดภายในห้องถ่ายทอดสด ครึ่งหนึ่งคือการบ่น และมองออกว่าแฟนๆ ของลู่เฉินรู้สึกแค้นใจจริงๆ

โดยเฉพาะพวกแฟนเพลงเหล่านั้น ไม่รู้ว่ารอคอยมานานแค่ไหนแล้ว จากนั้นก็ต้องผิดหวังทุกที

ในค่ำคืนนี้อารมณ์จึงระเบิดออกมา!

โชคดีที่ลู่เฉินออกมาสยบสถานการณ์หน้าเวทีได้ทันเวลา “สวัสดีตอนเย็นครับทุกคน ผมมาแล้ว”

เพิ่งจะสิ้นเสียงของเขา เสียงต้อนรับยินดีต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเสียงกรี๊ด เสียงผิวปาก และเสียงปรบมือดังขึ้นไปทั่วคอนเสิร์ต

ลู่เฉินยิ้มรอให้แฟนๆ ระบายอารมณ์ออกมา จากนั้นจึงพูดต่อว่า “ตอนนี้ห่างจากการเริ่มคอนเสิร์ตเดอะวอยซ์อีกสี่สิบสามนาที เดี๋ยวผมจะเล่นไปพลางๆ ก่อนนะครับ”

“จะร้องเพลงให้ทุกคนฟังก่อนสักสองสามเพลง พวกคุณคิดว่าดีไหมครับ”

“ดี~”

คราวนี้เสียงของทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน พูดว่าดี!

ลู่เฉินโบกมือไปนอกเวที มีทีมงานหน้าเซ็ตรีบเอาไมค์ เก้าอี้ และกีตาร์ตัวหนึ่งเข้ามาทันที

นั่งบนเก้าอี้ ลู่เฉินกอดกีตาร์พูดกับไมค์ว่า “ไม่ได้ร้องเพลงให้ทุกคนฟังแบบนี้นานแล้ว ความจริงวันนี้ผมมีความสุขมาก เพราะนอกจากพวกคุณแล้ว คุณแม่กับน้องสาวของผมก็อยู่ที่นี่ด้วย”

ภายในสนามกีฬาเงียบมากในทันที มีเพียงเสียงของลู่เฉินที่กำลังดังสะท้อน

ไม่มีใครที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ก่อกวนในเวลานี้

หลายคนมองซ้ายแลขวา อยากจะหาเงาร่างของแม่กับน้องสาวของลู่เฉินท่ามกลางกลุ่มผู้คน

แน่นอนว่าทั้งหมดต้องสูญเปล่า

ลู่เฉินเอ่ยต่อว่า “ดังนั้นเพลงแรกของค่ำคืนนี้ ผมอยากมอบให้แม่ของผมก่อน ขอบคุณที่ท่านมอบชีวิตอันมีค่าให้กับผม เลี้ยงผมจนเติบใหญ่ และทำให้ผมมีทุกอย่างเหมือนในตอนนี้!”