(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 731

ตอนที่ 731 สองบทเพลง

การประชุมอย่างเป็นทางการระหว่างลู่เฉินและเฉินกั๋วจื้อเกิดขึ้นหลังจากนั้นเจ็ดวัน และสถานที่ก็คือสโมสรส่วนตัวแห่งหนึ่งในกรุงปักกิ่ง

สโมสรแห่งนี้มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน และมีสมาชิกในแวดวงเศรษฐกิจและวงการบันเทิงมากมาย นอกจากนี้ในกรุงปักกิ่งที่เต็มไปด้วยพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนก็ยังถือว่าอยู่ในอันดับต้นๆ สภาพแวดล้อมและความเป็นส่วนตัวนั้นยอดเยี่ยมเป็นเลิศ

เพื่อพบกับลู่เฉิน เฉินกั๋วจื้อยังตั้งใจจองห้องส่วนตัวเอาไว้เป็นพิเศษ แสดงให้เห็นว่าผู้กำกับใหญ่คนนี้ให้ความสำคัญต่อลู่เฉิน

การพบกันของทั้งสองฝ่ายมีเพียงสี่ที่นั่งเท่านั้น ลู่เฉินพาเฉินเฟยเอ๋อร์มาด้วย และเฉินกั๋วจื้อก็พาผู้ช่วยของเขามาเช่นกัน

ปีนี้เฉินกั๋วจื้อมีอายุห้าสิบปีกว่าแล้ว รูปร่างผอม ตัวเล็กและเตี้ย เนื้อบนใบหน้าน้อยทำให้เห็นโหนกแก้มสูง แต่ดวงตาทั้งคู่กลับมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นมาก นัยน์ตาของเขาแหลมคมและเห็นได้ชัดถึงความมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

หลังจากพบปะพูดคุยทักทายกันแล้ว ทุกคนก็นั่งลงพร้อมกัน

เฉินกั๋วจื้อพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณเฉินเฟยเอ๋อร์นับวันยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆ คงเป็นเพราะมนตร์แห่งความรักเป็นแน่!”

คาดไม่ถึงว่าผู้กำกับใหญ่ท่านนี้จะหยอกล้อเฉินเฟยเออร์ ทำให้บรรยากาศในห้องผ่อนคลายขึ้นมาทันที

เฉินเฟยเออร์เม้มริมฝีปากยิ้มพูดขึ้น “ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ท่านก็นับวันยิ่งหน้าเด็กลงเรื่อยๆ เช่นกัน…”

เธอเคยร่วมงานกับเฉินกั๋วจื้อมาก่อน เคยรับบทเป็นนักแสดงรับเชิญในภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่เฉินกั๋วจื้อเป็นผู้กำกับ

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองฝ่ายไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว

จะบอกว่าวงการบันเทิงใหญ่ก็ไม่ใช่ บางคนเจอกันทุกวันก็มี แต่จะบอกว่าเล็กก็ไม่เชิง ผู้คนพลุกพล่านไปมา ราวกับกองพันหุ้มเกราะของทหารที่หลั่งไหลไปมา

สำหรับการตอบกลับด้วยคำหยอกล้อเล็กน้อยของเฉินเฟยเอ๋อร์ ผู้กำกับใหญ่เฉินลูบผมที่เบาบางของเขาและยิ้มอย่างขมขื่น “แก่แล้ว ลมพัดปลิวไปตามสายฝนและลมเสมอ และตอนนี้ก็เป็นยุคสมัยของคนหนุ่มสาวอย่างพวกคุณแล้ว!””

สายตาเขาหันไปหาลู่เฉิน “ลู่เฉิน อืม ผมเรียกคุณว่าเสี่ยวลู่คงจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”

ลู่เฉินยิ้มขณะพูด “ผู้กำกับเฉิน เป็นเกียรติมากครับ”

สิ่งที่ลู่เฉินพูดไม่ใช่เพราะเกรงใจ แต่เขาเคารพและชื่นชมผู้กำกับใหญ่คนนี้มาก ทั้งยังเป็นผู้อาวุโสอย่างแท้จริง!

เฉินกั๋วจื้อพยักหน้าพูดขึ้น “เสี่ยวลู่ ผมรู้ว่าเวลาของคุณมีค่า และผมเองก็ยุ่งมาก จะไม่พูดพิธีรีตรองให้มากความ มาเข้าเรื่องกันเถอะ!”

ลู่เฉินรีบยืดตัวตรง “เชิญครับ”

เฉินกั๋วจื้อพูดอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม “บอกตามตรง ตอนที่ผมรับงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของสถานีวิทยุโทรทัศน์กลาง ผมรู้สึกกดดันมาก กลัวว่าสุดท้ายแล้วผู้ชมจะไม่พอใจเมื่อโปรแกรมรายการออกมา”

“งบประมาณสำหรับงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิปีหน้าประมาณ 300 ล้านหยวน ถึงแม้ว่าจะบอกว่าได้คืนจากการประมูลโฆษณา แต่ถ้าคนทั่วไปดูแล้วไม่พอใจ วันส่งท้ายปีเก่าถูกต่อว่าด้วยวาจาลบหลู่ คุณคิดว่าการใช้เงิน 300 ล้านหยวนเปล่าประโยชน์หรือไม่ และในฐานะที่ผมเป็นผู้กำกับจำเป็นต้องมีความรับผิดชอบอะไรไหม”

ลู่เฉินฟังอย่างเงียบๆ ทอดถอนใจอย่างใจหาย

เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิมากนัก แต่เขาก็พอรับรู้สถานการณ์มาบ้าง ปัจจุบันนี้ค่าใช้จ่ายสำหรับงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของสถานีวิทยุโทรทัศน์กลางแห่งประเทศจีนสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่เรตติ้งกลับลดลงทุกปี มีเสียงวิพากวิจารณ์มากมายบนอินเทอร์เน็ต และเชื่อกันว่างานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิเป็นการสิ้นเปลืองเงินที่หามาอย่างยากลำบากของประชาชน

แน่นอนว่าคำกล่าวหานี้รุนแรงเกินไป ถึงอย่างไรงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิในปัจจุบันส่วนใหญ่ก็ทำในรูปแบบธุรกิจ และไม่ได้จัดขึ้นจากงบประมาณของรัฐบาล อีกทั้งยังได้รับผลกำไรมหาศาลอีกด้วย

แต่มันก็เป็นความจริงที่แย้งไม่ได้ว่าคำสรรเสริญของประชาชนลดลงอย่างมาก ความต้องการด้านสุนทรียภาพของผู้ชมมีมากขึ้นเรื่อยๆ เฉินกั๋วจื้อรับผิดชอบภาระหน้าที่นี้ เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้สึกกดดันอย่างมาก

และเขาไม่ได้เลี่ยงที่จะพูดถึงประเด็นนี้ “มีห้าหรือหกร้อยรายการที่เสนอขึ้นมา และผมก็ได้ดูมาเกินครึ่งของรายการแล้ว เพียงแต่มีไม่เกินห้ารายการเท่านั้นที่ดึงดูดสายตาผม!”

จริงๆ แล้วยังมีคำพูดอีกมากที่เฉินกั๋วจื้อยังไม่ได้พูดออกมา นั่นคือในฐานะผู้กำกับงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เขากลับไม่มีอำนาจในการเลือกโปรแกรมรายการทั้งหมด เพราะมีผู้จับตามองงานนี้มากเกินไป และเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ในทุกด้าน ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

ความตั้งใจของเฉินกั๋วจื้อคือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้โปรแกรมรายการคุณภาพสูงปรากฏในงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิภายใต้ขอบเขตอำนาจของเขา เพื่อให้ผู้ชมทั่วไปพึงพอใจและมีความสุขที่ได้รับชม!