(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 737

ตอนที่ 737 รำลึกความประทับใจแรก (1)

อู่ซานซานเรียกได้ว่าเป็นป๋อเล่อ[1]ของลู่เฉิน และแน่นอนว่าเธอเป็นป๋อเล่อที่โชคดีมาก

เพราะลู่เฉินม้าพันธุ์ดีตัวนี้ที่เปล่งแสงสว่างพร่างพรายออกมาในตอนนั้นค่อนข้างเจิดจรัสเลยทีเดียว ขอแค่เป็นคนที่สายตาเฉียบแหลมสักหน่อยย่อมดูออก โชคดีของเธอคือการที่สามารถคว้าลู่เฉินมาเซ็นสัญญาได้ก่อน

และสัญญาฉบับนั้น ก็กลายเป็นสัญญาที่รุ่งโรจน์ที่สุดในอาชีพการงานของอู่ซานซาน และด้วยเหตุผลที่ว่าทำให้ปัจจุบันนี้เธอได้กลายเป็นบุคคลระดับผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการของ ‘จิงอวี๋ทีวี’

ส่วนอู่หงหมิง ก็เลื่อนกระโดดขึ้นอีกหนึ่งขั้น ก้าวกระโดดขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

ดังนั้นทั้งสองคนถึงได้มางานแฟนมีตติ้งที่ ‘จิงอวี๋ทีวี’ เป็นผู้จัดงานในครั้งนี้

เมื่อได้พบกันอีกครั้งหลังจากที่ห่างหายกันไปนาน แม้ว่าสถานะของลู่เฉินในวงการจะอยู่ในระดับที่อู่หงหมิงและอู่ซานซานต้องแหงนมอง แต่เขากลับใจดีและเป็นกันเองเหมือนเมื่อก่อน ทั้งรอยยิ้มและคำทักทายที่จริงใจทำให้คนทั้งคู่ปลื้มอกปลื้มใจ

อู่หงหมิงพูดขึ้น “อาจารย์ลู่ พวกเราไปคุยด้านในกันเถอะ”

ภายใต้การนำทางของทีมงาน ‘จิงอวี๋ทีวี’ ลู่เฉินมาถึงในห้องรับรองแขกวีไอพีของศูนย์วัฒนธรรมเหม่ยเล่อ

เขาให้สัมภาษณ์กับนักข่าวพิเศษของ‘จิงอวี๋ทีวี’ ที่นี่ก่อนเป็นอันดับแรก

รอจนกว่าการสัมภาษณ์จะเสร็จก็ใกล้เวลาหนึ่งทุ่มแล้ว

และในช่วงเวลานี้ที่นั่งในฮอลล์หลักของศูนย์วัฒนธรรมเหม่ยเล่อเต็มหมดแล้ว บนเวทีที่ถูกจัดวางอย่างพิถีพิถันเต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับหลากสีสัน หน้าจอแอลอีดีขนาดยักษ์แสดงภาพหัวข้องานและโลโก้ของ ‘จิงอวี๋ทีวี’

‘รำลึกความประทับใจแรก’… งานแฟนมีตติ้งของลู่เฉิน!

ฮอลล์หลักของศูนย์วัฒนธรรมเหม่ยเล่อจัดเป็นสถานที่ในร่ม มีขนาดพื้นที่ไม่ใหญ่มาก สามารถรองรับผู้ชมได้เพียง 500 คนเท่านั้น และผู้ชมเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของลู่เฉินบนแพลตฟอร์มถ่ายทอดสด

จากจำนวนทั้งหมด 500 ที่นั่ง จำนวน 300 ที่นั่งในนั้นถูกจัดสรรให้กับพวกคนรวยหรือแฟนพันธุ์แท้ที่ให้รางวัลในห้องถ่ายทอดสดของลู่เฉินติด 300 อันดับแรก จำนวน 100 ที่นั่งถูกจัดสรรให้กับแฟนคลับรุ่นเก๋าหนึ่งร้อยคนแรกที่ติดตามลู่เฉิน และมีแฟนคลับอีก 50 คนที่มาจากการจับสลาก

สำหรับ 50 ที่นั่งสุดท้ายสงวนไว้สำหรับตัวแทนอย่างเป็นทางการและแขกรับเชิญพิเศษของ ‘จิงอวี๋ทีวี’

ซึ่งหมายความว่า 90% ของผู้ชมเป็นผู้สนับสนุนตัวยงของลู่เฉิน แม้ว่าจำนวนจะไม่มาก แต่ก็ไม่ต้องสงสัยถึงความกระตือรือร้นของพวกเขาเลย ไม่ว่าจะเป็นแท่งไฟเรืองแสงหลายต่อหลายแท่งที่โบกไปมา หรือป้ายเชียร์ที่ชูขึ้นสูงอีกหลายๆ ป้าย และยังมีเสียงเชียร์ที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ ทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาดื่มด่ำอยู่กลางทะเลแห่งความสุข

เมื่อเวลาเดินมาถึงหนึ่งทุ่มตรง ลู่เฉินในชุดลำลองปรากฏตัวพร้อมกับดนตรีประกอบที่นุ่มนวล ผลักดันบรรยากาศของงานไปถึงจุดสูงสุด

“ลู่เฉิน!” “ลู่เฉิน!”

เริ่มมีเสียงร้องตะโกนเจี๊ยวจ๊าวผสมปนเปกัน ไม่นานก็กลายเป็นเสียงโห่ร้องที่เป็นระเบียบและเป็นหนึ่งเดียว เสียงดังขึ้นจนแทบจะทะลุฮอลล์!

เมื่อเผชิญกับคลื่นเสียง ลู่เฉินที่ยืนอยู่ใต้สปอตไลต์แจกรอยยิ้มและโบกมือราวกับร่ายเวทมนตร์บางอย่าง ไม่นานนักทั้งฮอลล์ก็เงียบลงอย่างรวดเร็ว

มีเพียงแท่งไฟเรืองแสงและป้ายเชียร์เท่านั้นที่ยังคงโบกไปมา และแสงไฟหลากหลายสีก็สะท้อนใบหน้าที่แสดงความตื่นเต้นออกมา

เวทีที่ ‘จิงอวี๋ทีวี’ จัดขึ้นน่าสนใจมาก พวกเขาวางโต๊ะคอมพิวเตอร์สีน้ำเงินไว้ตรงกลาง พร้อมอุปกรณ์ถ่ายทอดสดครบชุด มีทั้งคอมพิวเตอร์ ไมโครโฟน และกล้องความละเอียดสูง

แน่นอนว่าที่ขาดไม่ได้เลยก็คือเก้าอี้ถ่ายทอดสดที่สั่งทำขึ้นมา

อุปกรณ์เหล่านี้ไม่ใช่อุปกรณ์ตกแต่ง ทั้งหมดนี้ล้วนเปิดใช้งาน และกำลังถ่ายทอดสดไปยังแพลตฟอร์ม ‘จิงอวี๋ทีวี’ ได้เปิดช่องใหม่สำหรับงานแฟนมีตติ้งครั้งนี้โดยเฉพาะ ผู้ชมบนแพลตฟอร์มนับร้อยล้านคนสามารถรับชมการถ่ายทอดสดแบบเรียลไทม์ได้ ทั้งยังสามารถคอมเมนต์สดและมอบของขวัญอีกด้วย

เมื่อลู่เฉินปรากฏตัวบนเวที จำนวนผู้ดูออนไลน์ในห้องถ่ายทอดสดของช่องแฟนมีตติ้งทะลุเกินห้าล้านคน และยังคงเพิ่มสูงขึ้นด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ ทั้งยังสร้างสถิติใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า!

สำหรับของขวัญอย่างเช่นลูกชิ้นปลาไม่สามารถอธิบายด้วยคำว่าเม็ดฝนได้อีกต่อไป ระบบแจ้งว่าความเร็วในการสาดใส่หน้าจอนั้นเร็วมากจนทำให้คนมองไม่ทัน เรือบรรทุกเครื่องบินบินว่อนเต็มหน้าจอ

“ฮ่าๆๆ เริ่มแล้ว!”

ลู่เฉินหยิบกีตาร์โปร่งไม้โรสวูดข้างโต๊ะคอมพิวเตอร์ขึ้นมากอดแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมเชื่อว่าทุกคนจำกีตาร์ตัวนี้ได้ มันเป็นเครื่องดนตรีที่ผมรักมากที่สุด เพราะมันคือของขวัญวันเกิดที่ลู่เสวี่ยน้องสาวของผมมอบให้กับผม”

“ผมจะใช้มันเล่นเพลงทั้งหมดในค่ำคืนนี้ รวมทั้งเพลงแรกต่อไปนี้ด้วย…”

“เพลงที่ทุกคนคุ้นเคย!”

หลังจากพูดจบ ลู่เฉินเริ่มเกาสายกีตาร์ดีดอินโทรออกมา จากนั้นน้ำเสียงกังวานใสปนด้วยอารมณ์เศร้าเล็กน้อยของเขาก็ดังขึ้นตามมา ราวกับเสียงสายธารน้ำไหลเข้าหูของทุกคน

“พรุ่งนี้ฉันจะเดินทางไกล ย่างก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับ…”

“เธอยังจำคริสตัลสีฟ้าที่ฉันให้เธอได้ไหม”

“บนนั้นแกะสลักชื่อจริงของเธอ…”

“คริสตัลสีฟ้า!”

มีคนตะโกนชื่อเพลงออกมาเสียงดัง

‘คริสตัลสีฟ้า’ เป็นผลงานคลาสสิคที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่นิยม ด้วยเนื้อเพลงที่ไพเราะและท่วงทำนองที่สวยงาม ทำให้เป็นเพลงอันดับต้นๆ ที่คนนิยมร้องในร้านคาราโอเกะมาโดยตลอด

มันไม่ใช่เพลงที่ลู่เฉินแต่งขึ้น แต่เป็นเพลงที่ลู่เฉินเล่นและร้องบนแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดในครั้งแรก

แม้ว่าแพลตฟอร์มที่เขาร้องเพลงในตอนนั้นจะไม่ใช่ ‘จิงอวี๋ทีวี’ แต่แฟนเพลงรุ่นเก๋าหลายคนรู้จักลู่เฉินจากเพลงนี้!

…………………………………………………………………

[1]ป๋อเล่อเป็นผู้คัดเลือกม้าพันธุ์ดีในสมัยโบราณ ในปัจจุบันเปรียบเทียบกับผู้ที่มองเห็นความสามารถของผู้อื่น