(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 738

ตอนที่ 738 รำลึกความประทับใจแรก (2)

ในฮอลล์หลักของศูนย์ศิลปะเหม่ยเล่อ เมื่อลู่เฉินเริ่มดีดกีตาร์ร้องเพลง ‘คริสตัลสีฟ้า’ ที่ทุกคนรู้จักคุ้นเคยกันดี เถาซวี่นั่งอยู่ตรงกลางของแถวที่สองในงานแฟนมีตติ้ง ‘รำลึกความประทับใจแรก’

ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มออกมา ความทรงจำในดวงตาทอแสงเปล่งประกายออกมา

ครั้งแรกที่เถาซวี่ได้ฟังลู่เฉินคัฟเวอร์เพลงนี้ ในตอนนั้นเขายังคงเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์กในอเมริกา แต่ตอนนี้เขาเข้าทำงานที่บริษัทเว็บท่าแห่งหนึ่ง[1]ในประเทศมาเป็นเวลาสองปีแล้ว

ชีวิตการเรียนต่อต่างประเทศนั้นทั้งยากลำบากและน่าเบื่อ สิ่งที่ทำให้เถาซวี่ผ่านช่วงเวลาอันอ้างว้างเดียวดายมาได้คืออินเทอร์เน็ต ด้วยเหตุนี้ถึงได้สัมผัสกับการถ่ายทอดสดออนไลน์ที่กำลังรุ่งโรจน์ในประเทศจีน

เถาซวี่ในตอนนั้นเป็นสมาชิกระดับเงิน IV ที่มีไอดีชื่อว่าแขกนิวยอร์กในแพลตฟอร์มลานแสงดาว มันเป็นความบังเอิญมากที่เขาคลิกเข้าไปในห้องถ่ายทอดสดที่ไม่เป็นที่นิยมมากนัก จึงรู้จักลู่เฉินนับตั้งแต่นั้นมา

เป็นเพลง ‘คริสตัลสีฟ้า’ เพลงนี้ที่ทำให้เถาซวี่ผันตัวมาเป็นแฟนคลับของลู่เฉิน และเขาก็เป็นคนแรกที่มอบรางวัลให้ ต่อมาเขาได้ย้ายตามลู่เฉินไปยังแพลตฟอร์ม ‘จิงอวี๋ทีวี’ มาจนถึงตอนนี้!

ที่ ‘จิงอวี๋ทีวี’ จัดงานแฟนมีตติ้ง ‘รำลึกความประทับใจแรก’ ให้ลู่เฉินครั้งนี้ เถาซวี่เป็นแขกรับเชิญกลุ่มแรก และเมื่อได้ฟังเพลงนี้อีกครั้งหัวใจก็เต็มไปด้วยอารมณ์และความทรงจำ

ช่วงเวลาในอดีตที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวในต่างแดน ราวกับว่าได้ปรากฏและฉายซ้ำขึ้นด้านหน้าอีกครั้ง!

“ลาลา ลาลาลา…”

เมื่อลู่เฉินดีดกีตาร์พร้อมกับฮัมเนื้อเพลงท่อนสุดท้าย เถาซวี่เป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและปรบมืออย่างแรง!

ภายใต้การนำของเขา ผู้ชมทั้งฮอลล์ลุกขึ้นพร้อมกัน ทั้งเสียงปรบมือ เสียงเชียร์ และเสียงโห่ร้องดังกระหึ่มขึ้นมาใหม่ ทำให้บรรยากาศในงานกลับมาถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง

ลู่เฉินลุกขึ้น พร้อมกับกอดกีตาร์ไว้ในอ้อมแขน โค้งคำนับแสดงความขอบคุณให้ผู้ชมทุกคน

เมื่อเขานั่งลงบรรยากาศในงานก็กลับมาสงบอีกครั้ง

“ขอบคุณทุกคนมากครับ…”

ลู่เฉินถอนหายใจและพูดว่า “ในจุดนี้ ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณเพื่อนคนหนึ่ง…”

“ผมไม่รู้ชื่อจริงของเขา แต่ผมจำชื่อไอดีของเขาได้ชัดเจนมาก ชื่อว่าแขกนิวยอร์ก เพราะเขาเป็นคนแรกที่มอบรางวัลให้ในการถ่ายทอดสดครั้งแรกของผม!”

แขกนิวยอร์ก!

เมื่อเถาซวี่ได้ยินชื่อไอดีในอินเทอร์เน็ตของเขาออกมาจากปากของลู่เฉิน ใบหน้าของเขาแดงก่ำในทันที ลมหายใจเริ่มหอบถี่ มีเสียงวิ้งขึ้นในรูหู รู้สึกได้ถึงเลือดอุ่นๆ ในร่างกายสูบฉีดไปที่หน้าผาก

เขาไม่เคยคิดเลยว่าลู่เฉินจะจำเขาได้!

จริงๆ แล้วในบรรดาแฟนคลับของลู่เฉินในตอนนี้ ในแง่ของจำนวนรางวัล เถาซวี่ไม่มีทางติด 1,000 อันดับแรกอยู่แล้ว เพราะมีคนรวยเยอะเกินไป แต่แฟนคลับคนแรกที่ลู่เฉินขอบคุณกลับเป็นเขา!

จากนั้นได้ยินลู่เฉินพูดต่อ “ผมไม่รู้ว่าแขกนิวยอร์กอยู่ในงานนี้หรือไม่ แต่ถ้าอยู่ละก็ขอให้เขายืนขึ้นเพื่อที่ผมและทุกคนจะได้ทำความรู้จักสักหน่อย ได้ไหมครับ”

ผู้ชมอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน และหลายคนมองไปรอบๆ เพื่อหาบุคคลผู้นี้ที่ได้รับการขอบคุณจากลู่เฉินเป็นพิเศษ…

แขกนิวยอร์ก!

ภายใต้ความคาดหวังของผู้ชมจำนวนมาก เถาซวี่โซซัดโซเซยืนขึ้นคล้ายกับคนเมาสุรา

วินาทีต่อมา ลำแสงสปอตไลต์ส่องมาที่ตัวเขาอย่างแม่นยำ และในเวลาเดียวกล้องที่ติดตั้งในงานก็จับภาพไปที่แขกคนพิเศษนี้ พร้อมกับอัปโหลดภาพขึ้นอินเทอร์เน็ตแบบเรียลไทม์ มีผู้ชมบนแพลตฟอร์มเกือบสิบล้านคนเป็นพยาน

หัวใจของเถาซวี่เต็มไปด้วยความสั่นสะท้าน

ลู่เฉินวางกีตาร์ในมือลง ก่อนจะเดินลงจากเวทีและยื่นมือไปหาเขา

“ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณและยินดีที่ได้รู้จักครับ…”

เถาซวี่รู้สึกจะเป็นลม จับมือกับลู่เฉินอย่างงุนงง ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

บรรดาแฟนคลับรอบๆ มองเถาซวี่ด้วยสายตาอิจฉา อิจฉาที่เขาได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษเช่นนี้!

“พวกอาจารย์คงลืมไปแล้ว ว่าเธอเดาคำตอบไม่เคยถูก ฉันบังเอิญไปเปิดอัลบั้มรูป…”

เพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ก็เหมือนกับผลงานคลาสสิคอื่นๆ กลายเป็นรอยประทับที่ลึกที่สุดบนร่างของลู่เฉิน เมื่อมีคนพูดถึงชื่อของเขาสิ่งแรกที่นึกถึงก็คือเพลงนี้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ไม่ได้ถูกลืมไปตามกาลเวลา กลับมีรสชาติที่อบอุ่นตราตรึงและมีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผู้คนจดจำไปอีกนาน

นอกจากนี้ยังกลายเป็นหนึ่งในเพลงที่ถูกคัฟเวอร์บ่อยที่สุดในงานแสดงศิลปะของโรงเรียนหรือในงานเลี้ยงอีกด้วย

เพียงแต่ลู่เฉินแต่งเพลงใหม่ขึ้นมาเพลงแล้วเพลงเล่า จำนวนครั้งที่เขาร้องเพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันก็เป็นเรื่องยากสำหรับทุกคนที่จะได้เห็นภาพเขาเป็นผู้จัดรายการถ่ายทอดสดด้วยตนเองอีก

มีเพียงค่ำคืนวันนี้เท่านั้นที่ลู่เฉินนั่งหน้าไมโครโฟนและกล้องอีกครั้ง ทั้งเล่นและร้องเพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ต่อหน้าคอมพิวเตอร์และต่อหน้าแฟนคลับเป็นหมื่นเป็นพันที่ชื่นชอบเขา

ทำให้ทุกคนได้รำลึกถึงอดีตที่ผ่านมาและความรู้สึกประทับใจแรกร่วมกัน!

“ใครหนอได้แต่งงานกับเธอผู้อ่อนไหวขี้น้อยใจ ใครหนอที่ได้ปลอบเธอที่ชอบร้องไห้ ใครกันที่ได้อ่านจดหมายที่ฉันเขียนให้เธอ…”

เหล่าแฟนคลับในงาน รวมไปถึงแฟนคลับหลายคนที่กำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หรือดูถ่ายทอดสดด้วยมือถือในมือ ร้องเพลงนี้ไปพร้อมกับลู่เฉิน หลายคนถึงกับตาแดงรื้นและน้ำตาไหล

พวกเขาไม่เพียงแต่ร้องเพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ เท่านั้น แต่ยังรวมถึงช่วงวัยหนุ่มสาวที่หายไปด้วย!

ไม่มีเอฟเฟกต์แสงพร่ามัว ไม่มีวงดนตรีที่ยอดเยี่ยมและสมบูรณ์ และแม้แต่หน้าจอแอลอีดีขนาดใหญ่ก็ไม่แสดงภาพใดๆ อีกต่อไป มีเพียงลำแสงสปอตไลต์ที่ส่องสว่างบนตัวลู่เฉินที่กำลังดีดกีตาร์และร้องเพลง

ยังมีเสียงร้องที่ผสมผสานเข้าด้วยกัน

แม้จะผ่านไปอีกนานหลายปีข้างหน้า ผู้คนมากมายที่อยู่ในงานก็ยังคงจดจำฉากนี้ได้อย่างแม่นยำ ทั้งผู้คนและบทเพลงยังคงตราตรึงอยู่ในจิตวิญญาณของพวกเขา กลายเป็นความทรงจำที่ลืมไม่ลงเลยทีเดียว!

……………………………………………….

[1]เว็บท่า เว็บที่รวบรวมลิงก์เว็บไซต์ และบทความต่าง ๆ โดยการจัดหมวดหมู่ให้ดูง่าย