(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 739

ตอนที่ 739 มีไม่มากจริงๆ
งานแฟนมีตติ้ง ‘รำลึกความประทับใจแรก’ ของลู่ฉันที่จัดขึ้นโดย ‘จิงอวี๋ทีวี’ เริ่มตั้งแต่ 19.00 น. จนถึงเวลา 21.35 น. ก็เกือบจะถึงช่วงสุดท้ายของงานแล้ว

ภายในช่วงเวลาสองชั่วโมงครึ่งนี้ ลู่เฉินใช้กีตาร์เพียงตัวเดียวพาผู้ชมทั้งห้าร้อยคนในงานและผู้ชมนับล้านในห้องถ่ายทอดสด ‘จิงอวี๋ทีวี’ หวนรำลึกถึงความทรงจำดีๆ ในอดีตไปพร้อมๆ กัน

‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ‘เพื่อนที่นอนบนเตียงของฉัน’ ‘ธุลีรักในสายลม’ ‘ซินเดอเรลล่า’ ‘ดอกไม้เหล่านั้น’ ‘ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี’ ‘ไม่เจอกันตั้งนาน’ ‘เรื่องราวของกาลเวลา’…

ผลงานหลากหลายเพลงที่คุ้นเคยดี เพลงบัลลาดและเพลงรัก ทำให้งานแฟนมีตติ้งนี้ปกคลุมไปด้วยบรรยากาศของความคิดถึงความหลังและความหลงใหล และยังทำให้แฟนคลับจำนวนนับไม่ถ้วนทั้งขำขันและซาบซึ้งกินใจอีกด้วย!

ลู่เฉินไม่ได้ร้องเพลงแบบนี้มานานมากแล้ว แม้ว่าจะมีกิจกรรมโต้ตอบกับแฟนคลับสลับช่วงกับการร้องเพลง แต่หลังจากการร้องหลายๆ เพลงติดต่อกัน เสียงของเขาก็แหบลงเล็กน้อย

เหล่าแฟนคลับต่างรู้สึกไม่สบายใจ และสาดข้อความซับกระสุนแสดงความเป็นห่วงในห้องถ่ายทอดสดจำนวนมาก!

“ตั้งสิบห้าเพลงแล้ว!”

“เสียงของลู่เฉินแทบจะแหบแห้งอยู่แล้ว ไม่ต้องร้องเพลงแล้ว เปลี่ยนเป็นคุยเยอะๆ จะดีกว่านะ!”

“นั่นน่ะสิ จะเล่นเกมก็ได้ พวกเราล้วนสนับสนุนทั้งนั้น”

“ใช่ๆ ไม่ต้องร้องแล้ว รักษาเส้นเสียงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด!”

“แม่ง คนในงานพวกนั้นเป็นหมูกันหมดหรือไง ทำไมถึงยังร้องเชียร์กันอยู่ ไม่เป็นห่วงเฉินของฉันเลยเหรอ”

“เป็นห่วงเฉินของฉันจังเลย…”

โดยทั่วไปแล้วเมื่อนักร้องมืออาชีพจัดคอนเสิร์ตส่วนตัว จำนวนเพลงที่ร้องคือประมาณ 20 เพลง มากสุดมีถึง 25 เพลง เทียบกับลู่เฉินที่ร้องไป 15 เพลง ไม่นับว่ามากจนเกินไป

แต่สำหรับงานมีตติ้งระดับนี้ 15 เพลงก็ถือว่าไม่น้อยเลย และถ้าเป็นคอนเสิร์ตละก็ นักร้องมืออาชีพจะรักษาเส้นเสียงไว้ล่วงหน้า จากนั้นจึงเตรียมการแสดงอย่างระมัดระวัง รวมถึงการปรับแต่งเสียงหลังเวทีและอื่นๆ เพื่อลดความกดดันลง

สำหรับลู่เฉินเขาทั้งเล่นและร้องด้วยตัวเอง ทุกเพลงมีมาตรฐานที่มันควรจะเป็น ใช้ทั้งแรงทั้งสมอง อีกทั้งยังใช้เส้นเสียง ต้องใช้ความพยายามไม่น้อยไปกว่าการแสดงคอนเสิร์ตเลย

ร้องมาจนถึงตอนนี้หน้าผากของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ

บรรดาแฟนคลับต่างก็เข้าอกเข้าใจ แต่ก็ทั้งอ่อนไหวและเรียกร้องมากเกินควร พวกเขาสามารถให้อภัยต่อความผิดพลาดที่ไอดอลทำไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่นักร้องคนโปรดร้องเพลงด้วยความตั้งใจหรือไม่ สำหรับพวกเขาแล้วกลับอ่อนไหวเป็นพิเศษ

การแสดงของลู่เฉินนั้นไร้ที่ติอย่างแน่นอน!

ไม่นานเสียงเรียกร้องจากอินเทอร์เน็ตก็ส่งผลกระทบกับในงาน เสียงโห่ร้องเหล่านั้นลดน้อยลงมาก จนกระทั่งทุกคนเริ่มเงียบลง

ลู่เฉินเห็นซับกระสุนที่สาดไปทั่วหน้าจอ และสัมผัสได้ถึงบรรยากาศในงาน

เขาหัวเราะแล้วพูดขึ้น “อืม เพิ่งเห็นว่ามีแฟนคลับบอกจะนั่งแท็กซี่เอาชาแก้เจ็บคอมาส่งให้ผม ก่อนอื่นผมขอบคุณเพื่อนคนนี้ แต่จริงๆ ไม่ต้องลำบากขนาดนั้น”

“ผมจะร้องอีกหนึ่งเพลง เพลงสุดท้ายแล้ว มาร้องเพลงใหม่กันเถอะ…”

“เพลงนี้มอบให้ทุกคน ให้เราหวนรำลึกถึงความประทับใจแรกและความเยาว์วัยที่จางหายไปด้วยกัน!”

หลังจากสิ้นสุดคำพูดของลู่เฉิน ผู้ชมทั่วงานต่างก็ส่งเสียงปรบมือดังครึกครื้น คล้ายกับคลื่นพายุอย่างไรอย่างนั้น!

ลู่เฉินยิ้มและก้มศีรษะลง เริ่มดีดสายกีตาร์อีกครั้ง

“ดอกไม้ปลิวตามสายลม

งอกงามในความทรงจำ

สีเขียวสีแดงกาลเวลาในวัยเยาว์ของเราเหล่านั้น

ความทะเยอทะยานไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

เพียงพริบตากลับแยกทางกันไป

เดินเดียวดายบนถนน

เห็นเพียงแสงอาทิตย์อัสดงแต่เก่าก่อน

…”