(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 746

ตอนที่ 746 มุกงามแห่งบูรพา (1)

“เฉินเฟยเอ๋อร์!”

ด้วยรูปลักษณ์อันน่าทึ่งของเฉินเฟยเอ๋อร์ มีเสียงเชียร์ดังขึ้นทั้งในและนอกเซ็นจูรี่พลาซ่า และแฟนๆ หลายคนก็ตะโกนเรียกชื่อเธอเสียงดังระลอกแล้วระลอกเล่า ราวกับคลื่นในอ่าววิคตอเรีย

เมื่อสองปีที่แล้ว แม้ว่าเฉินเฟยเอ๋อร์จะเป็นที่รู้จักกันดีในจีนและเป็นราชินีแห่งวงการเพลงจีน แต่ในฮ่องกงนั้น เธอมีชื่อเสียงเพียงเล็กน้อย หลายคนรู้จักเธอและสามารถบอกชื่อของเธอได้ แต่ส่วนใหญ่ไม่รู้ถึงความสำเร็จและเกียรติยศที่เธอได้รับ

อย่างไรก็ตามเฉินเฟยเอ๋อร์ในวันนี้ ในสายตาของชาวฮ่องกง เธอไม่ได้ด้อยกว่าดาราหญิงคนอื่นๆ บนเกาะฮ่องกงแม้แต่น้อย

เรื่อง ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ และเรื่อง ‘ฟูลเฮ้าส์’ ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนในฮ่องกงรู้จักผู้หญิงที่มีรูปลักษณ์งดงามและมีรอยยิ้มสวยคนนี้ แม้แต่อัลบั้ม ‘บุปผาราตรี’ ของเธอก็มียอดขายที่น่าประทับใจบนเกาะฮ่องกง หลายๆ เพลงได้ถูกขับร้องไปตามถนนและตรอกซอกซอย

ดังนั้นเฉินเฟยเอ๋อร์จึงได้รับเชิญให้เข้าร่วมในงานเฉลิมฉลองวันกลับคืนสู่อ้อมกอดจีน ไม่มีใครรู้สึกแปลกใจ และไม่มีใครคิดว่าการแนะนำของพิธีกรจางอวิ้นนั้นผิดพลาด เฉินเฟยเอ๋อร์เป็นหนึ่งในนักร้องหญิงเบอร์ต้นๆ ของจีนอย่างแน่นอน!

แฟนๆ และผู้ชมจำนวนมากที่รู้จักคุ้นเคยกับเฉินเฟยเอ๋อร์ต่างส่งเสียงเชียร์ และคิดว่าคนต่อไปคงจะเป็นลู่เฉินใช่หรือไม่?

ชื่อเสียงของลู่เฉินในฮ่องกงนั้นดังกว่าเฉินเฟยเอ๋อร์ ไม่ต้องพูดถึงละครโทรทัศน์ทั้งสองเรื่องที่สร้างสถิติเรตติ้งบนเกาะฮ่องกง แค่เรื่อง ‘โปเยโปโลเย’ และเพลงภาษากวางตุ้งสุดคลาสสิคหลายเพลง ก็เพียงพอที่จะทำให้คนจดจำศิลปินหนุ่มที่สูง หล่อ และมีความสามารถคนนี้ได้แน่นอน

และความสัมพันธ์ของลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ ก็เป็นเรื่องราวในวงการบันเทิงที่ผู้คนนับไม่ถ้วนพูดถึง!

จางอวิ้นรับช่วงต่อคำพูดของฉีเจียเหอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมพูดเสียงดัง “ต่อไป ยินดีต้อนรับนักร้องหนุ่มที่โดดเด่นที่สุดในวงการเพลงป็อปและมาจากจีนเช่นกัน…”

“คุณลู่เฉิน!”

แสงสปอตไลต์ชุดที่สองส่องลงมา ส่องสว่างไปยังตำแหน่งที่ห่างจากเฉินเฟยเอ๋อร์ไม่กี่เมตร และส่องไปยังร่างของลู่เฉิน

ชุดสูท เสื้อเชิ้ตสีขาว เนกไทสีดำ เสื้อผ้าที่ตัดเย็บอย่างประณีตทำให้ลู่เฉินที่สูง 183 เซนติเมตรดูสูงและหล่อเป็นพิเศษ เขาระบายรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยพลัง ในความสุขุมนุ่มลึกแฝงไปด้วยความสง่างาม

“ลู่เฉิน!” “ลู่เฉิน!” “ลู่เฉิน!”

เสียงปรบมือที่ยังไม่ทันเงียบลงทั้งในและนอกพลาซ่าดังกึกก้องขึ้นอีกครั้ง

หล่อเกินไปแล้ว!

ไม่บ่อยนักที่ลู่เฉินจะสวมชุดทางการ ปกติแล้วเสื้อผ้าของเขาส่วนใหญ่เป็นแบบสบายๆ เขามักจะวิ่งไปรอบๆ ในชุดเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ ทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่าเป็นเด็กหนุ่มร่าเริงสดใสข้างบ้าน

แต่ขณะนี้เวลานี้ ลู่เฉินปรากฏตัวขึ้นบนเวทีราวกับเจ้าชายรูปงามตัวจริงเสียงจริง ร่างของเขาเต็มไปด้วยออร่า ทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจของทุกคน

จากนั้นทุกคนก็เห็นว่าลู่เฉินเดินไปหาเฉินเฟยเอ๋อร์อย่างคล่องแคล่วและสง่าผ่าเผย โค้งคำนับเชิญชวนเฉินเฟยเอ๋อร์ด้วยท่าทางที่สุภาพและงดงาม

เฉินเฟยเอ๋อร์ระบายรอยยิ้มแสนหวานและยื่นมือเรียวยาวของเธอตอบกลับไป

ทั้งสองจับมือกัน

ฉากนี้ตกอยู่ในสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วน และจุดชนวนให้เกิดความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังในทันที!

“กรี๊ด ในที่สุดเฉินของฉันก็ปรากฏตัวออกมาสักที!”

“หล่อเกินไปแล้ว!”

“อย่าออกมาเลยจะดีกว่านะ ถ้ามาถึงแล้วจะโชว์สวีทหวานขนาดนี้ ตาจะบอดเอาได้ง่ายๆ เลย!”

“นี่ ในงานฉลองวันกลับคืนสู่อ้อมกอดจีนก็ยังไม่วายโชว์สวีทกันอีก กะจะฆ่าหมาโสดไร้คู่[1]อย่างพวกเราให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยใช่ไหมเนี่ย!”

“ฉันรู้สึกว่าจะเห็นอาหารหมาโยนมาทางฉันอยู่นะ…”