(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 747

อนที่ 747 มุกงามแห่งบูรพา (2)

“สายนทีคดโค้งไหลลงบูรพา ไปเยี่ยมยลธารา นามว่าเซียงเจียง…”

“มุกงามแห่งบูรพา ฉันหลงใหลร่วมเรียง ท่วงท่าสำเนียงยังงดงามหรือไร!”

เพลงที่ขับร้องร่วมกัน พิธีกรทั้งสองได้แนะนำเฉินเฟยเอ๋อร์และลู่เฉินจากจีนก่อน แต่คนที่ร้องเปิดคนแรกกลับเป็นหลิวกั่งเซิงที่ปรากฏตัวออกมาเป็นคนสุดท้าย!

ซูเปอร์สตาร์ที่โด่งดังที่สุดในฮ่องกงคนนี้ถือไมโครโฟน สายตาที่แน่วแน่ของเขาดูเหมือนจะมองข้ามเซ็นจูรี่พลาซ่าไปที่เกาะฮ่องกงอันวิจิตรตระการตา หวนคิดถึงความผันผวนของวันเวลาหลายศตวรรษที่มันเคยประสบมา

เขาใช้เสียงทุ้มที่แฟนเพลงนับไม่ถ้วนต่างก็คุ้นเคยร้องท่อนนำของบทเพลง ‘มุกงามแห่งบูรพา’ นี้ออกมา!

เซ็นจูรี่พลาซ่าที่รองรับผู้ชมได้กว่าแสนคนกลับไร้เสียงใดๆ ทุกสายตาจับจ้องไปที่กลางเวที มองไปที่ซูเปอร์สตาร์ทั้งสี่คนจากจีนและฮ่องกงเป็นจุดเดียว

พวกเขาจดจ่อและตั้งใจฟังอย่างเต็มที่!

“ท่าเรือริมอ่าว โค้งดั่งวงจันทร์ แสงแห่งราตรีกาลเรืองรองสว่างไสว…”

“มุกงามแห่งบูรพาไม่เคยหลับใหล คืนวันผันไป ยึดมั่นสัญญา”

นักร้องคนต่อไปคือซือฟาง เสียงของเธอยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิม แต่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่เข้มข้น

นั่นคือความรักที่ลึกซึ้งต่อผืนดินฮ่องกง!

การตีความถ่ายทอดเพลง ‘มุกงามแห่งบูรพา’ ของราชาและราชินีทั้งสองนั้นไร้ที่ติ การร่วมมือกันของทั้งคู่นั้นยิ่งไร้ที่ติ ทำให้ผลงานเพลงใหม่และพิเศษนี้มีเสน่ห์อันทรงพลังที่สัมผัสหัวใจของผู้คนในทันที

เพลงที่ดีสามารถสร้างนักร้องได้ แต่นักร้องที่ดีเท่านั้นถึงจะสร้างความคลาสสิคให้กับเพลงเพลงหนึ่งได้

ในตอนนี้เอง ผู้ชมนับไม่ถ้วนเชื่อว่า ‘มุกงามแห่งบูรพา’ เพลงนี้จะกลายเป็นเพลงสุดคลาสสิคอย่างแน่นอน

หลิวกั่งเซิงและซือฟาง การรวมตัวกันของทั้งสองไม่มีสิ่งใดเปรียบได้!

สิ่งนี้ทำให้แฟนๆ ของลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์หลายคนเหงื่อตก พวกเขาทั้งสี่ร้องเพลงด้วยกันถือเป็นเกียรติ ในขณะเดียวกันก็นับว่าเป็นแรงกดดันมหาศาลเช่นกัน

มีไข่มุกอย่างหลิวกั่งเซิงและซือฟางอยู่ข้างหน้า ลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์จะสามารถแสดงให้เห็นถึงมาตรฐานที่เท่าเทียมกันได้ไหมนะ?

“ห้าพันปีผ่านต้านลมทะเลพัด น้ำตาทุกหยาดพร่ำเกียรติภูมิสูงสง่า…”

หลังจากซือฟางแล้ว ลู่เฉินรับช่วงต่อจากท่วงทำนองที่เธอเพิ่งร้องเสร็จอย่างเป็นธรรมชาติ ร้องออกมาเป็นเสียงของเขาเอง!

0

น้ำเสียงที่อบอุ่น ทรงพลัง ไม่ยอมใครง่ายๆ!

หลังจากซือฟางแล้ว ลู่เฉินรับช่วงต่อจากท่วงทำนองที่เธอเพิ่งร้องเสร็จอย่างเป็นธรรมชาติ ร้องออกมาเป็นเสียงของเขาเอง!

น้ำเสียงที่อบอุ่น ทรงพลัง ไม่ยอมใครง่ายๆ!

“วอนคลื่นกับฉันคุ้มกันกายา วอนอย่าลืมว่าพันธุ์ผิวเหลืองนี้นานวันไม่กลาย”

วินาทีต่อมา เฉินเฟยเอ๋อร์ใช้เสียงสวรรค์ของเธอเพื่อเติมเต็มท่อนแรกของเพลง ‘มุกงามแห่งบูรพา’!

รอยยิ้มของเธอเจิดจ้าสดใส การร้องเพลงของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ!

“เรือลำน้อยใหญ่อ่าวโค้งเข้าท่า มองย้อนไปสุดตา ทะเลครามกว้างใหญ่…”