(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 755

ตอนที่ 755 กลายเป็นตำนาน

วันที่ 18 ธันวาคม ‘ความฝันแรก’ ทำยอดขายในเฟยซวิ่นมิวสิคได้ 77,958 แผ่น ถึงวันที่ 19 ยอดขายดิจิทัลรายวันเพิ่งสูงถึง 94,560 แผ่น ในขณะที่ยังไม่ได้นับรวมยอดขายแผ่นซีดีนั้น ยอดขายอัลบั้มออนไลน์มากถึง 220,000 แผ่น!

ยอดขายอัลบั้มออนไลน์มีกฎที่เรียกว่า 72 ชั่วโมงอยู่ นั่นก็คือยอดขายเจ็ดวันจะครองสัดส่วน 40-50% ของยอดขายทั้งหมดเป็นอย่างน้อย และสามวันแรกก็คือกุญแจที่สำคัญที่สุด

อัลบั้มหนึ่งชุดจะขายเป็นเช่นไร จะแย่ จะผ่าน หรือว่าขายดี โดยพื้นฐานแล้วก็จะรู้ภายใน 72 ชั่วโมง

ในฐานะนักร้องหน้าใหม่ของวงการเพลงป็อปคนหนึ่ง อัลบั้มชุดแรกของถงซินเหยาขายได้มากกว่าสองแสนชุดในสามวัน รางวัลเกียรติยศ ‘แพลทินัมดิสก์อวอร์ดส์’ ถึงมืออย่างแน่นอนแล้ว กำลังพุ่งเข้าสู่ดับเบิลแพลทินัม และ ‘ไดมอนด์ดิสก์อวอร์ดส์’ ก็ไม่ใช่ความฝัน

ผลลัพธ์เช่นนี้ มากพอที่จะเทียบได้กับนักร้องแถวหน้าอีกหลายคน!

พร้อมกันกับที่ทำยอดขายถล่มทลาย ชื่อเสียงในตลาดของ ‘ความฝันแรก’ ก็เพิ่มขึ้นไม่หยุด เพลงหลักที่มีชื่อเหมือนอัลบั้มได้ทะยานขึ้นติดชาร์ตเพลงป็อปต่างๆ คาดว่าคงติดชาร์ตอันดับเพลงจีนที่จะประกาศในช่วงสุดสัปดาห์ในตำแหน่งที่สูงมาก

ไม่เพียงแต่เพลงหลักเท่านั้น ลู่เฉินยังลงมือทำผลงานเพลงอีกสองเพลงสำหรับอัลบั้มชุดนี้อีกด้วย ‘พวกเราล้วนเป็นเด็กดี’ กับ ‘ความอาลัยอาวรณ์หมื่นอย่าง’ ล้วนได้รับการตอบรับที่ดีเยี่ยม โดยเฉพาะในช่วงอายุสิบห้าปีถึงยี่สิบห้าปี แฟนเพลงที่ชื่นชอบถงซินเหยาได้เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้ออกอัลบั้มใหม่เลย และมุ่งความสนใจไปที่ด้านภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ อัลบั้มชุดนี้ของถงซินเหยาถือว่าชดเชยความต้องการของพวกแฟนเพลงได้เป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะแฟนๆ ของลู่เฉิน เพราะว่า ‘ความฝันแรก’ มีผลงานเพลงสามบทเพลงของลู่เฉิน ดังนั้นจึงสนับสนุนอย่างไม่มีเงื่อนไข มอบยอดขายให้ในสัดส่วนที่เยอะมาก

รูปลักษณ์ภายนอกที่อ่อนหวานและสดใส สไตล์การร้องเพลงที่น่าประทับใจ ท่วงทำนองเพลงที่เหมาะสมกับคนหนุ่มสาว ทำให้สาวน้อยคนงามที่มาจาก ‘เดอะวอยซ์ไชน่า’ คนนี้ กลายเป็นดาราดังอย่างแท้จริงในชั่วข้ามคืน

แฟนคลับในบล็อกล่างฉาวของเธอทะลุหลักล้าน เพิ่มสูงขึ้นจนต้องอ้าปากค้าง ในขณะเดียวกันคำเชิญไปถ่ายโฆษณาและการโชว์ตัวต่างๆ ได้ส่งมายังเฉินเฟยมีเดียราวกับเกล็ดหิมะ!

ด้วยสาเหตุนานาประการเหล่านี้ ทำให้คนวงในต้องถอนหายใจด้วยความนับถืออีกครั้ง

แน่นอนว่าคนที่ทำให้พวกเขาถอนหายใจด้วยความนับถือนั้นไม่ใช่ถงซินเหยา แต่เป็นยักษ์ใหญ่ที่อยู่ข้างหลังถงซินเหยาต่างหาก…ลู่เฉิน!

ลู่เฉินแสดงพลังเวทมนต์ของ ‘นักปั้นมือทองแห่งวงการเพลง’ และ ‘เครื่องปั้นดาว’ อีกครั้ง เมื่ออยู่ในมือของเขา การสนับสนุนเด็กใหม่ในวงการสักคนช่างง่ายดายนัก ไม่จำเป็นต้องอาศัยการสร้างกระแสใหญ่โตให้ลำบากลำบน โบกมือแป๊บเดียวก็ปลูกต้นไม้เขย่าเงินได้แล้ว

ความสามารถของเขา กลายเป็นตำนานไปแล้ว!

และในตลาดทุกวันนี้ ดารานักร้องที่มีภาพลักษณ์ภายนอกและบุคลิกดีเหมือนถงซินเหยาหากถูกปั้นให้ดัง จะกลายเป็นที่มาของบ่อเงินบ่อทอง ทำเงินให้บริษัทได้มากมาย โดยเฉพาะงานโชว์ตัวและโฆษณาสองชิ้นใหญ่ พูดได้ว่าเงินเข้ากระเป๋าทุกวันก็ไม่มากเกินไป

แต่เฉินเฟยมีเดียกลับไม่ได้มองถงซินเหยาเป็นตัวทำเงิน ทางบริษัทได้ปฏิเสธงานโชว์ตัวและพรีเซ็นเตอร์โฆษณาส่วนใหญ่ให้เธอ ตรงกันข้ามกลับทุ่มเงินทุนอีกจำนวนมาก จัดกิจกรรมโปรโมตทั่วประเทศให้ถงซินเหยา

นี่เป็นการอธิบายว่าเฉินเฟยมีเดียไม่ได้ให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ที่อยู่ตรงหน้า แต่ได้วางแผนพัฒนาระยะยาวให้กับถงซินเหยาแล้ว สร้างพื้นฐานให้ดีก่อน ไม่สนใจว่าตอนนี้จะได้กำไรหรือไม่ได้กำไร

นี่ทำให้ข่าวลือในแวดวงเหล่านั้นถูกตีพ่ายไปเอง ที่พูดว่าเฉินเฟยเอ๋อร์ตั้งใจกดเด็กหน้าใหม่ ไม่ยอมให้ถงซินเหยาได้หน้าเกินไป ล้วนเป็นเรื่องตลกสิ้นดี

ในวงการทุกวันนี้ ยากมากจริงๆ ที่จะหาบริษัทที่ไม่กระหายในความสำเร็จและผลประโยชน์เฉพาะหน้าเหมือนอย่างเฉินเฟยมีเดีย เป็นบริษัทที่ยินดีพิจารณาเพื่อศิลปินที่เซ็นสัญญาอย่างแท้จริง!

“เธอรู้ไหม ตอนนี้ในวงการมีคนอิจฉาเธอตั้งเท่าไร”

ลู่เฉินเป็นตัวแทนทางกฎหมาย ควบตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายศิลป์ (ภาพยนตร์โทรทัศน์และดนตรี) ดังนั้นพนักงานในบริษัทบ้างก็เรียกเขาด้วยความเคารพว่า ‘อาจารย์ลู่’ หรือเรียกว่า ‘ผู้อำนวยการลู่’ โดยตรง

หมิ่นลี่ชื่นชมตรงที่สาวน้อยคนนี้ที่ตัวเองดูแลอยู่เป็นเด็กรู้ความ ถึงแม้ลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์จะไม่สนใจเรื่องกินข้าวแค่หนึ่งมื้อก็ตาม แต่ที่สำคัญคือถงซินเหยารู้และเข้าใจหลักการขอบคุณที่มนุษย์พึงควรทำ เช่นนั้นก็จะไม่สะบัดหางด้วยความหยิ่งยโสแน่นอน

เมื่อก่อนเธอเคยดูแลดาราหน้าใหม่ที่หยิ่งผยองโอหังคนหนึ่ง นั่นคือความกังวลและตกต่ำอย่างแท้จริง

“ค่ะ!”

ถงซินเหยาพยักหน้า “อาจารย์ลู่เหมือนกำลังให้สัมภาษณ์อยู่ ฉันจะลองไปถามดูค่ะ…”

ลู่เฉินกำลังให้สัมภาษณ์อยู่ และคนที่มาสัมภาษณ์ก็ใหญ่ไม่เบา เป็นนักข่าวที่มาจาก ‘พีเพิลส์มิวสิค’!

‘พีเพิลส์มิวสิค’ ก่อตั้งขึ้นตอนสถาปนาประเทศในตอนต้น นำโดยสมาคมนักดนตรีจีน ในช่วงแรกๆ ที่ตีพิมพ์มีเนื้อหาสองอย่างแบ่งเป็นบทวิจารณ์และผลงานเพลง ต่อมาหลังจากนั้นได้เน้นวิจารณ์ดนตรีเป็นหลัก เป็นวารสารที่มีเนื้อหาครอบคลุมเกี่ยวกับการศึกษาวิจัยทางทฤษฎี การทำงานเพลงเพื่อมวลชน การแนะนำดนตรีต่างประเทศ ความรู้เรื่องดนตรี และกิจกรรมทางดนตรี รายงานต่างๆ เป็นต้น

ในฐานะนิตยสารดนตรีที่เป็นกระแสหลักอย่างเป็นทางการ ‘พีเพิลส์มิวสิค’ มีตำแหน่งที่สูงมากในวงการเพลง เป็นผู้นำการศึกษาวิจัยและวิจารณ์ดนตรีพื้นเมือง ดนตรีแบบดั้งเดิม ดนตรีคลาสสิค และดนตรีเพื่อการฟังอย่างจริงจัง น้อยมากที่จะเกี่ยวข้องกับเพลงป็อป ดังนั้นผู้ที่ถูกสัมภาษณ์ส่วนใหญ่มักจะเป็นนักดนตรี นักวิชาการผู้เชี่ยวชาญการศึกษาวิจัยทางด้านดนตรี เป็นต้น

ดังนั้นตอนที่ได้รับแจ้งว่าการสัมภาษณ์มาจาก ‘พีเพิลส์มิวสิค’ ตัวลู่เฉินเองก็ประหลาดใจมาก

…………………………………………………………………………