(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 759

ตอนที่ 759 ไม่มีเหตุผล

พอพูดถึงเรื่องเด็ก บรรยากาศในห้องส่วนตัวยิ่งคึกคักสนุกสนาน

นอกจากแซวลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์แล้ว ซ่งหว่านหลิ่วก็พูดถึงลูกสาวของตัวเอง อายุน้อยแค่นี้แต่เข้าใจอะไรตั้งมากมาย ได้ยินและได้เห็นข้อมูลสารสนเทศในยุคปัจจุบันอยู่เป็นประจำ ทำให้ยามที่เธอต้องอบรมสั่งสอนลำบากขึ้นอีกเท่าตัวขึ้น

เธอพูดกับเฉินเฟยเอ๋อร์ว่า “ต่อไปถ้าเธอจะมีลูก ทางที่ดีที่สุดมีสองคนทีเดียวไปเลย แบบนี้พวกเขาจะได้เป็นเพื่อนเล่นด้วยกัน ไม่ต้องมาทรมานพ่อกับแม่”

ซ่งหว่านหลิ่วกับถานหงมีลูกชายและลูกสาวอย่างละหนึ่งคน ลูกชายอายุยี่สิบกว่าปีแล้ว แน่นอนว่าไม่สามารถอยู่บ้านเป็นเพื่อนเล่นลูกสาวได้ อายุห่างกันมากเกินไป ไม่มีหัวข้อสนทนาอะไรที่เหมือนกัน

ขณะที่กำลังคุยกันอย่างเมามัน ถานหลิงก็พาถานเจียหว่านกลับมา

มือซ้ายและมือขวาของถานหลิงแยกกันถือโน้ตบุ๊กกับกีตาร์ ถานเจียหว่านกระโดดโลดเต้นอยู่ข้างหลังของเธอแล้วพูดอย่างอดใจไม่ไหว “พี่ลู่เฉิน ตอนนี้ถึงตาพี่แล้วค่ะ!”

ลู่เฉิยยิ้มเอ่ยว่า “ได้เลย งั้นตอนนี้คอยดูพี่นะครับ!”

เขารับกระเป๋าโน้ตบุ๊กมาจากมือของถานหลิง เปิดกระเป๋าหยิบโน้ตบุ๊กออกมา ในนั้นได้ติดตั้งโปรแกรมเรียบร้อยดังนั้นจึงเริ่มแต่งทำนองเพลงได้ทันที

สายตาของทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ตัวของเขา

เห็นเพียงลู่เฉินเคลื่อนไหวนิ้วมืออย่างรวดเร็ว เคาะแป้นพิมพ์ดังต๊อกแต๊ก ใช้เวลาสั้นๆ ไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จแล้ว“เรียบร้อย!”

“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ”

ถานหงตกใจมาก ถึงแม้จะเป็นการด้นสด แต่ความเร็วเช่นนี้มันเร็วเกินไปแล้ว!

ทว่าเขาฉุกคิดอย่างรวดเร็ว เดิมทีเอาไว้กล่อมลูกสาวให้ดีใจ หากจริงจังเกินไปคงไม่เหมาะสม ดังนั้นจึงเอ่ยว่า “ฉันขอดูหน่อย ช่วยเช็คให้…”

ก่อนหน้านั้นเขาแต่เพลงเด็กให้ลูกสาวอย่างยากลำบากแต่เธอกลับไม่ชอบ เขาจึงค้างคาใจมาโดยตลอด ดังนั้นจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าลู่เฉินหยิบอะไรออกมาถึงใช้เวลาเพียงแค่สิบนาที

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยยื่นโน้ตบุ๊กไปให้เขา

ถานหงก็ไม่เกรงใจ รับมาเพื่อเตรียมจะหาข้อบกพร่อง เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง

ประมาณว่าเป็นความขุ่นเคืองใจเล็กน้อยในฐานะคนเป็นพ่อ!

ผลปรากฏว่าเพียงแค่ดู เขาก็เคลิ้มทันที จ้องมองหน้าจอสิบนาทีเต็ม

ซ่งหว่านหลิ่วกับถานหลิงมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ถานเจียหว่านกลับอดทนรอไม่ไหว ยื่นมือไปแย่งโน้ตบุ๊ก “หนูขอดูหน่อยค่ะ นี่คือเพลงที่พี่ลู่เฉินแต่งให้หนูนะคะ!”

เธอมีครอบครัวที่มีพื้นฐานการเรียนการสอนที่ดี อายุสี่ห้าขวบก็เริ่มเรียนดนตรีแล้ว ยามที่อ่านโน้ตเพลงจึงไม่มีปัญหาเลยสักนิดเดียว

แต่ถานหงปิดหน้าโน้ตบุ๊ก เขาส่ายหน้า ถามลู่เฉินว่า “เพลงนี้ เป็นเพลงที่อยู่ในสต็อกของนายเหรอ”

นักแต่งเพลงหลายคนมักจะมีเพลงอยู่ในสต็อกของตัวเองทั้งนั้น เวลาเกิดแรงบันดาลใจก็จะเขียนสองสามประโยคหรือสองสามท่อน ครึ่งเพลงหรือไม่ก็เขียนหนึ่งเพลงเต็มแล้วเก็บไว้ เมื่อถึงเวลาจำเป็นก็จะหยิบออกปรับแต่งให้สมบูรณ์อีกครั้ง

งานสร้างสรรค์เพลงของลู่เฉินในวงการสามารถเรียกได้ว่าไร้คนเทียบเคียง แต่ต่อให้เขาอัจฉริยะแค่ไหน ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าฉันอยากจะแต่งเพลงให้เธอสักเพลง แล้วก็เขียนผลงานเพลงที่ยอดเยี่ยมสมบูรณ์ออกมาได้ภายในเวลาสิบนาทีเท่านั้น

การหยิบผลงานเพลงที่เก็บสำรองเอาไว้หรือดึงแรงบันดาลใจออกมาจากเพลงในสต็อก เป็นเรื่องที่ธรรมดามาก

ถานหงเป็นใคร เป็นถึงนักร้องตัวท็อปในวงการเพลงป็อปของจริง ความสามารถในการฟังดนตรียอดเยี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย แน่นอนว่าสามารถแยกแยะออกถึงระดับคุณภาพของบทเพลงเพลงหนึ่ง

ปัญหาอยู่ตรงนี้พอดี ลู่เฉินหยิบเพลงนี้ออกมาไม่ได้เอามาโอ๋เด็กเล่นเฉยๆ

มันเกินกว่านั้น!

ลู่เฉินอธิบายว่า “ผมจำได้ว่าวันเกิดของเจียหว่านเพิ่งจะผ่านไป เพลงนี้ถือว่าผมใช้เป็นของขวัญชดเชยวันเกิดของเธอก็แล้วกันนะครับ”

“ของขวัญวันเกิด?”

ถานหงพูดไม่ออก “เฟยเอ๋อร์ก็ให้แล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าให้อีก แบบนี้มัน…”

เขายังพูดไม่จบ เบ้าตาของถานเจียหว่านก็แดงแล้ว ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เพราะเพลงที่กำลังจะถึงมือกลับถูกคุณพ่อของเธอปัดออก

เฉินเฟยเอ๋อร์ดูแล้วสงสารจับใจ อดไม่ได้ที่จะบ่น “พี่ถาน พวกเรายังต้องคิดเล็กคิดน้อยอะไรกันอีกคะ”

ถานหลิงมองพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของตัวเองอย่างไม่เข้าใจเช่นกัน

ลู่เฉินยิ้มให้ถานเจียหว่านแล้วเอ่ยว่า “เจียหว่าน หนูเอากีตาร์มาให้พี่หน่อย เดี๋ยวพี่จะสอนหนูร้องต้อนนี้เลย”

เด็กน้อยเปลี่ยนอารมณ์จากเสียใจเป็นดีใจทันที รีบหยิบกีตาร์ของตัวเองให้ลู่เฉินอย่างไว

ถานหงโน้มน้าวไม่ได้ผล เอ่ยพูดอย่างจนใจว่า “เฮ้อ พวกเธอตามใจน้องกันตามสบายเลย…”

ซ่งหว่านหลิ่วเม้มปากยิ้ม ถ้าจะพูดว่าตามใจลูกสาว ไม่มีใครตามใจได้มากกว่าตัวเขาเองอีกแล้ว ยังจะไปว่าคนอื่นอีก!

หลังพายุฝนย่อมมีแสงอาทิตย์เสมอ

โปรดเชื่อว่ายังมีรุ้งงาม

พร้อมรับทั้งพายุและหยาดฝน

ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ

…”

ภายในห้องส่วนตัว เสียงกีตาร์ดังสะท้อนพร้อมกับเสียงร้องเพลงของลู่เฉิน ทุกคนล้วนตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ

และรู้สึกซาบซึ้งไปด้วย

ถานหงพลันเข้าใจในทันที

เดิมทีเขาปฏิเสธ เพราะเขารู้ดีว่า ผลงานเพลงที่มาจากมือของลู่เฉิน หากเสนอราคาเป็นล้านก็มีคนมากมายอยากจะแย่งกันซื้อ และในฐานะที่เป็นของขวัญนั้นนับว่าล้ำค่ามากเกินไป

นับตั้งแต่ที่ลู่เฉินโด่งดังเป็นต้นมา ดารานักร้องมากมายมาขอให้เขาเขียนเพลงให้ไม่รู้กี่คนแล้ว แต่คนที่สมปรารถนาอย่างแท้จริงกลับน้อยนัก และคนที่ได้รับผลงานของเขาก็ไม่เคยต้องผิดหวัง

แต่ในวงการยังมีข่าวลืออย่างอื่นอีกว่า มีนักร้องบางคนที่ไม่ขาดเงินยินดีทุ่มเงินห้าล้านซื้อผลงานเพลงใหม่ของลู่เฉิน!

สองสามล้านถานหงจ่ายไหวแน่นอน แต่ลู่เฉินไม่คิดอยากได้เลยด้วยซ้ำ และเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดเรื่องเงิน

แต่ตอนนี้ได้ยินลู่เฉินร้องเพลงด้วยตัวเอง เขาจึงเข้าใจแล้วว่าบทเพลงเพลงนี้ไม่ได้มอบให้ถานเจียหว่านเท่านั้น แต่ยังมอบให้ตัวเขาเองอีกด้วย เขียนถึงการปกป้องด้วยความรักของเขาที่มีต่อลูกสาวอย่างลึกซึ้ง!

นี่คือการตอบแทนของลู่เฉิน ตอบแทนที่เขาคอยช่วยเหลือและสนับสนุนลู่เฉินในตอนแรก

แล้วเขายังจะมีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธอีกเล่า

ไม่มี

…………………………………………………………………………

[1] 《阳光总在风雨后》หรือ เพลงฟ้าหลังฝน เนื้อร้องและทำนองโดย เฉินเจียหมิง (陈佳明)