(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 778

ตอนที่ 778 ชุมนุมยอดมือปราบ (1)

ตอนที่ลู่เฉินกลับมาถึงเมืองหลวง หิมะครั้งแรกของปีใหม่เพิ่งจะตกในเมืองหลวงเมื่อครู่

หิมะตกหนักมาก เป็นผลทำให้เที่ยวบินจากโซลมาเมืองหลวงต้องเลื่อนเวลาออกไปอีกห้าชั่วโมงกว่า ดังนั้นตอนที่มาถึงสนามบินนานาชาติปักกิ่ง ก็เป็นเวลาห้าทุ่มนิดๆ แล้ว

สิ่งที่ทำให้ลู่เฉินตกตะลึงก็คือ ถึงแม้เที่ยวบินจะล่าช้าขนาดนี้ แต่กลับมีแฟนคลับกลุ่มใหญ่มารอรับเขาอยู่ที่อาคารผู้โดยสาร!

เมื่อเห็นลู่เฉินและคนอื่นๆ เดินออกมาจากช่องทางเดินผู้โดยสาร แฟนคลับเหล่านี้ส่งเสียงกรี๊ดออกมาทันที พวกเธอชูโปสเตอร์ ป้ายเชียร์ รวมทั้งดอกไม้สดและของขวัญอื่นๆ เป็นภาพที่น่าตื่นตะลึงมาก

สำหรับลู่เฉินในตอนนี้ มีแฟนคลับมารอรับที่สนามบินหรือมีนักข่าวมาสัมภาษณ์นั้นเป็นเรื่องปกติ เพราะเขาได้รับความนิยมสูงมาก ไม่จำเป็นต้องจ้างแฟนคลับมืออาชีพ ก็ยังได้รับการสนับสนุนของจริง

ได้ยินว่าทางสายการบินมีคนนำข้อมูลเที่ยวบินของดาราศิลปินออกมาเร่ขายให้กลุ่มแฟนคลับโดยเฉพาะ ดังนั้นพวกแฟนๆ จึงรู้ความเคลื่อนไหวของไอดอล และมารอในสนามบิน

ด้วยเหตุนี้ ลู่เฉินจึงชินแล้ว

แต่วันนี้หิมะตกหนัก เครื่องบินล่าช้าและใช้เวลานานขนาดนี้ แฟนคลับเหล่านี้ยังทนลำบากรอการกลับมาของเขา เขารู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆ ถึงขนาดรู้สึกเกรงใจมากๆ

“ขอบคุณครับ!”

ลู่เฉินรับดอกไม้กับของขวัญมาจากมือของแฟนคลับสาวสองคน ยิ้มเล็กน้อยเพื่อแสดงการขอบคุณ

แฟนคลับสาวๆ ที่เบียดตัวอยู่ข้างหน้าสองสามคนตื่นเต้นหน้าแดง คนที่อยู่ด้านหลังรีบล้อมเข้ามา เป็นผลทำให้เกิดความวุ่นวายพักหนึ่ง โชคดีที่ทางสนามบินได้จัดเจ้าหน้าที่มาคอยรักษาความสงบเรียบร้อยอย่างเพียงพอ

เดิมทีตามกฎทั่วไป ลู่เฉินควรจะรีบออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อขึ้นรถที่รอรับเขาอยู่ข้างนอก

แต่เหตุการณ์ในวันนี้มีความพิเศษจริงๆ เขาไม่สามารถทิ้งแฟนคลับที่มารอตัวเองนานขนาดนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงพาคนกลุ่มหนึ่งเดินไปอีกทาง เพื่อเซ็นชื่อและถ่ายรูปกับพวกแฟนคลับทีละคน

พวกแฟนคลับรู้สึกตื่นเต้นดีใจกับสิ่งที่ไม่คาดคิด จากนั้นจึงต่อแถวอย่างมีระเบียบ

พวกเขาและพวกเธอไม่เสียแรงที่อุตส่าห์รออย่างยากลำบาก ไม่เพียงแต่ได้ลายเซ็นและถ่ายรูปกับลู่เฉินเท่านั้นแถมยังมีเฉินเฟยเอ๋อร์อีก แบบนี้คุ้มจริงๆ!

ลู่เฉินเซ็นชื่อให้แฟนคลับคนหนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า “ตอนนี้รถไฟใต้ดินหยุดทำงานแล้ว พวกคุณกลับบ้านยังไงครับ”

อีกฝ่ายตอบว่า “ฉันกับเพื่อนจะนั่งแท็กซี่กลับค่ะ”

นั่งแท็กซี่?

ลู่เฉินขมวดคิ้ว

ตอนนี้ดึกมาแล้ว รถไฟใต้ดินที่เดินทางสะดวกที่สุดหยุดทำงานแล้ว แท็กซี่ในสนามบินมีแน่นอน แต่คาดว่าหิมะตกหนักขนาดนี้คงหารถแท็กซี่ยาก และจำนวนแฟนคลับก็เยอะขนาดนี้…

เขาจึงพูดกับลู่ซี “พี่ครับ พี่ช่วยโทรไปถามให้หน่อยว่าหารถสักสองสามคันมาส่งคนกลับหน่อยได้ไหม”

ลู่ซีพยักหน้า รีบโทรติดต่อรถบัสทันที

เธอช่วยลู่เฉินดูแลสตูดิโอและเฉินเฟยมีเดีย จึงมีเส้นสายมากในเมืองหลวง เรื่องเล็กๆ แค่นี้ไม่ยากอะไร

ใช้เวลาแค่สองสามนาที ลู่ซีก็ติดต่อรถได้สองคัน โดยอาศัยสายสัมพันธ์ของสถานีโทรทัศน์ปักกิ่ง

ตอนที่พวกแฟนคลับได้ยินว่าลู่เฉินจัดรถบัสให้พวกเธอกลับบ้านโดยเฉพาะ อย่าให้พูดว่ามีความใส่ใจและซาบซึ้งมากแค่ไหน ต่างอวดรูปบนบล็อกและโมเมนต์ของตัวเอง แต่ละคนดีใจเป็นอย่างมาก

ไอดอลที่อบอุ่นหัวใจมากที่สุดจะมีอีกไหม

แต่ไม่ว่าใครก็ต้องยอมเขา ลู่เฉินมีรูปร่างสูง หน้าตาก็ดี มีความสามารถ เก่งทั้งบู๊และบุ๋น เรียกได้ว่าเป็นดาราดังที่สมบูรณ์แบบอย่างสิ้นเชิง

ไม่ว่าจะจริงใจหรือเสแสร้ง ไม่ว่าจะเคยไปมาหาสู่กันหรือไม่ ศิลปินดาราเหล่านั้นที่มาเตรียมตัวอยู่ด้านหลังเวทีล้วนทักทายลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและกระตือรือร้น

ในนั้นมีเพื่อนของทั้งสองคนอยู่ด้วย อย่างเช่นหลิวกั่งเซิง ถานหง เป็นต้น นอกจากทั้งสองคนที่เป็น ‘คนดังตลอดปี’ ของวงการแล้ว ยังมีดาราดังและศิลปินดาวรุ่งอีกหลายคน สามารถเรียกได้ว่าดวงดาวส่องแสงระยิบระยับ!

หลิวกั่งเซิงเหมือนกับเฉินเฟยเอ๋อร์ ปีนี้มาร่วมงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิเป็นครั้งที่สาม เขาบินมาเมืองหลวงเมื่อสองสามวันก่อน

ตอนนี้ได้เจอลู่เฉิน ทุกคนจึงดีใจที่ได้เจอหน้ากันอีกครั้ง

ถานหงออกจากวงการเพลงแล้ว แต่เพราะคำเชิญของผู้กำกับใหญ่เฉินกั๋วจื้อ ดังนั้นจึงต้องมา

แต่เขาไม่ได้มาร่วมงานเฉยๆ ยังได้ร่วมร้องประสานเสียงกับทีมดาราหนึ่งรายการ

และเพลงที่ร้องประสานเสียง ก็คือผลงานเพลงของลู่เฉิน!

ถานหงอ้าแขนสองข้างโอบกอดลู่เฉินอย่างแรง เอ่ยชมว่า “สร้างชื่อเสียงให้ประเทศอีกแล้ว เย็นนี้มากินข้าวที่บ้านฉันสิ พี่สะใภ้ของนายอยากต้อนรับฮีโร่อย่างนายเหลือเกิน!”

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “ผมไม่ใช่ฮีโร่หรอก ต้องขอบคุณพี่สะใภ้จริงๆ ครับ!”

ขณะที่ทั้งสองคนพูดคุยหัวเราะกันอยู่ เฉินกั๋วจื้อได้ปรากฏตัวด้านหลังเวที

การซ้อมจริงอย่างเป็นทางการครั้งแรกของงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิกำลังจะเริ่มขึ้น!

…………………………………………………………………………