(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 779

ตามธรรมเนียมทั่วไป งานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิโดยทั่วไปจะมีเนื้อหารายการสี่ชั่วโมงครึ่ง

แต่การซ้อมจริงต้องใช้เวลามากกว่านั้น ไม่ว่าจะเป็นดาราตัวท็อปแค่ไหน ถึงแม้รายการการแสดงของตัวเองจะซ้อมเสร็จแล้วก็ไม่สามารถกลับได้ทันที เพราะยังต้องวิเคราะห์และพิจารณาผลลัพธ์ของรายการ ดังนั้นมักจะใช้เวลามากกว่าครึ่งวัน

ข้าวกลางวันทางสถานีโทรทัศน์ซีซีทีวีเป็นฝ่ายจัดหา ไม่ว่าจะเป็นดารานักแสดง ศิลปินรับเชิญ หรือว่านักแสดงเอกซ์ตร้าและทีมงาน ล้วนต้องกินข้าวกล่อง และเป็นข้าวกล่องเกรดเดียวกัน

แน่นอนว่าดาราที่ไม่คุ้นชินกับข้าวกล่องแบบนี้สามารถเตรียมอาหารของตัวเองมาได้ แต่โดยทั่วไปแล้วไม่มีใครทำแบบนี้

ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์แน่นอนว่าไม่มีข้อยกเว้น พอถึงตอนพักกลางวันก็ไปรับข้าวกล่องที่เป็นของตัวเอง

อย่ามองว่าข้าวกล่องของสถานีโทรทัศน์ซีซีทีวีมีราคามาตรฐานเพียงห้าสิบแปดหยวนเท่านั้น ในวงการคนที่อยากกินข้าวกล่องนี้ไม่รู้ว่ามีกี่คน ทุกปีจะมีดารานักแสดงที่เสนอตัวเข้ามามากมาย แต่ที่ประสบความสำเร็จกลับมีน้อยนิด

ลู่เฉินเพิ่งได้กินข้าวกล่องของสถานีโทรทัศน์ซีซีทีวีเป็นครั้งแรก

“ให้เนื้อนายหมดเลย…”

เฉินเฟยเอ๋อร์เลือกเนื้อในกล่องอาหารออกมา แล้วคีบใส่กล่องข้าวของลู่เฉิน “เมื่อเช้ากินอิ่มมาก ตอนนี้หนักเพิ่มขึ้นอีกครึ่งกิโลฯ ฉันต้องลดอีกหนึ่งกิโลฯ!”

ลู่เฉินกระอักกระอ่วน “คุณยังต้องลดอีกเหรอ ไม่กินเนื้อไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ”

เฉินเฟยเอ๋อร์คีบเนื้อชิ้นสุดท้ายยัดใส่ปากของเขา “ฉันรู้ตัวดี พูดมาก!”

ลู่เฉินถูกยัดเนื้อเข้าปาก ส่ายหน้าไม่พูด จากนั้นก็คีบแคร์รอตกับบรอกโคลีของตัวเองให้เฉินเฟยเอ๋อร์

ทั้งสองคนหลบมุมแอบพลอดรักกันหวานชื่นอย่างเงียบๆ แต่คนอื่นเห็นกลับรู้สึกเจ็บใจนัก โดยเฉพาะพวกคนโสดทั้งหลายที่ถูกสาดอาหารสุนัขคำโต

แถมพวกเขายังป้อนกันเรื่อยๆ ไม่หยุด จนกระทั่งมีผู้กล้าลุกขึ้นมา!

“อะแฮ่ม!”

เสียงกระแอมดังมาก ทำให้ลู่เฉินต้องหยุดกิจกรรมอวดความรักโชว์อย่างช่วยไม่ได้

เขาหันไปเกือบตาบอด…หัวล้านเหน่งมาเชียว!

“อ้าว!”

ลู่เฉินรีบลุกขึ้นทันที เอ่ยทักทายอย่างมีมารยาท “อาจารย์เกาสวัสดีครับ”

ในวงการบันเทิงมีคนหัวล้านสามคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด และเป็นบุคคลดังในสายอาชีพของตัวเองทั้งสิ้น คนหนึ่งเป็นนักร้อง คนหนึ่งเป็นนักแสดงภาพยนตร์ และคนนี้ที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพวกเขาสองคนก็คือศิลปินนักแสดงละครสั้น…เกาเต๋อเซิ่ง!

หัวล้าน ตาหยีๆ จมูกกลม ปากหนาๆ…เวลายิ้มมีพลังเวทมนต์ทำให้คนหยุดหัวเราะไม่ได้ นี่คือใบหน้าที่คนคุ้นเคยทั่วประเทศ ถึงจะขี้เหร่แต่เป็นใบหน้าที่มีเอกลักษณ์มาก

ทว่าเกาเต๋อเซิ่งได้รับฉายาศิลปิน ไม่ใช่ว่าเขาอาศัยการคุยโวโอ้อวดจากคนอื่น แต่เป็นชื่อเสียงและบารมีที่สะสมมาจากอาชีพการแสดงมากกว่ายี่สิบปี เรียกได้ว่าเป็นผู้อาวุโสที่เด่นพร้อมทั้งด้านคุณธรรมและศิลปะอย่างแท้จริง

อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง ลำพังแค่งานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เขาเคยมาแล้วถึงเจ็ดปี และปีนี้ก็เป็นปีที่แปด!

สำหรับผู้อาวุโสในวงการคนนี้ เฉินเฟยเอ๋อร์ก็ไม่กล้ารีรอ รีบวางข้าวกล่องลุกขึ้นทักทายทันที

เกาเต๋อเซิ่งยิ้มเอ่ยว่า “พวกเธอนั่งเถอะ ผมแค่มาคุยด้วยสองสามประโยค รบกวนพวกคุณแล้ว”

แต่เกาเต๋อเซิ่งกลับวางตัวเสมอกันและมีความถ่อมตัวมาก พูดคุยเกี่ยวกับเจตนาในการเขียนผลงาน แนวคิดของโครงเรื่อง จิตวิญญาณที่แฝงอยู่ในผลงาน เป็นต้น

ลู่เฉินพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้ทุกอย่าง และสำหรับการวิเคราะห์ตัวผลงาน เขารู้สึกว่าตัวเองยังสู้เกาเต๋อเซิ่งไม่ได้

ทำเอาลู่เฉินปาดเหงื่อ เพราะถึงอย่างไรผลงานสร้างสรรค์ของเขาก็ล้วนมาจากความทรงจำของโลกความฝัน

ทั้งสองคนสนทนาติดต่อกันนานหนึ่งชั่วโมงกว่า จนกระทั่งผู้ช่วยทีมงานเข้ามาเตือน เกาเต๋อเซิ่งพูดกับลู่เฉินอย่างไม่รู้จบ “นี่คือบทละครสั้นที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยรับตลอดสิบปีที่ผ่านมา ลู่เฉิน ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะเขียนบทละครสั้นดีๆ ออกมาอีกหลายเรื่อง พวกเราตอนนี้ขาดบทละครน้ำดีจริงๆ!”

เกาเต๋อเซิ่งพูดออกมาจากใจทั้งหมด สองสามปีที่ผ่านมาเรตติ้งงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของสถานีโทรทัศน์ซีซีทีวีลดลงทุกปี คำวิจารณ์ของผู้ชมที่มีต่อโปรแกรมการแสดงประเภทภาษาแย่ลงเรื่อยๆ เขาเห็นอยู่ในสายตายังรู้สึกร้อนใจแทน

ลู่เฉินหยิบบทละครนี้ออกมา ทำให้เกาเต๋อเซิ่งรู้สึกเหมือนเจอสายฝนในที่แห้งแล้งมานาน!

ลู่เฉินพยักหน้าเอ่ยว่า “อาจารย์เกา ผมจะพยายามครับ”

เกาเต๋อเซิ่งยิ้มชื่นใจ “ขอบใจนะ!”

คำขอบคุณนี้ เขาไม่ได้พูดเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่หมายถึงอุตสาหกรรมละครสั้นทั้งหมด!

การซ้อมจริงในช่วงบ่ายสิ้นสุดลงเวลาสี่โมง แต่ลู่เฉินไม่ได้กลับก่อนทันที เพราะหัวหน้าสถานีโทรทัศน์ซีซีทีวีคนหนึ่งได้เชิญไปพูดคุยกับเขาด้วยตัวเอง

และเนื้อหาที่สนทนากัน ก็คือเรื่องที่เฉินเฟยมีเดียจะเปิดกล้องภาพยนตร์กำลังภายใน ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ หลังจากตรุษจีน

…………………………………………………………………………