(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 877

ตอนที่ 877 ภูมิใจ

ในฐานะดาราดังที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในวงการบันเทิงของประเทศจีนอยู่ในขณะนี้ และยังครอบครองบริษัทในนามตัวเองอีกหลายแห่ง มูลค่าทรัพย์สินของลู่เฉินที่สูงเช่นนี้ ไม่มีใครในวงการสามารถเปรียบเทียบได้

และการจัดอันดับความมั่งคั่งของวงการบันเทิงรอบล่าสุด ลู่เฉินได้อันดับที่หนึ่ง มีมูลค่าทรัพย์สินสามพันเจ็ดร้อยล้านหยวน

แต่คนในวงการโดยทั่วไปคิดว่านี่คือการประเมินที่ต่ำเกินไป ทรัพย์สินของลู่เฉินมีอย่างน้อยห้าพันล้านหยวนขึ้นไป และในอนาคตจะพุ่งสู่หมื่นล้านก็ไม่ใช่ปัญหา มีคุณสมบัติครบสามารถเข้าร่วมการแข่งขันจัดอันดับเศรษฐีได้อย่างสิ้นเชิง

เกาเฮ่อถึงแม้จะไม่สามารถเทียบกับลู่เฉินได้ แต่เขาก็มีหุ้นส่วนสิบเปอร์เซ็นต์ในแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ และตอนนี้มูลค่าทรัพย์สินของแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ก็อยู่ที่ประมาณสามพันล้าน สิบเปอร์เซ็นต์ก็คือสามร้อยล้าน

มหาเศรษฐีสองคนกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารเล็กๆ ในโฮ่วเจียที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำมัน ดื่มเบียร์ซีหูราคาขวดละสามหยวน กินปลาไนต้มผักดองเสฉวนราคายี่สิบแปดหยวน กับเต้าหู้ทรงเครื่องสไตล์เสฉวนราคาสิบหยวน…

แต่กลับมีความสุขเป็นอย่างมาก

“นายรู้ไหม ตอนที่ฉันอยู่เมืองหลวง ฉันมักจะนึกถึงปลาไนต้มผักดองเสฉวนของที่นี่บ่อยๆ…”

ลู่เฉินคีบเนื้อปลานุ่มๆ ชิ้นใหญ่ยัดเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย พูดอู้อี้ไม่ชัดเจน “จากนั้นก็ลองไปหากินที่ร้านอื่น แต่รู้สึกว่าไม่ได้รสชาตินี้!”

ปลาต้มผักดองเสฉวนของร้านอาหารเสฉวนร้านนี้ทำได้ยอดเยี่ยมที่สุด วัตถุดิบสำคัญคือปลาเฉาสดๆ ผักดองที่หมักเอง แล้วก็ยังมีเครื่องปรุงรสต่างๆ กับพริกที่เอามาจากมณฑลเสฉวน ความสด หอม เผ็ด และเปรี้ยวยากที่จะห้ามคนให้อดใจไหว

เมื่อก่อนตอนที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงไห่ ลู่เฉินและเพื่อนๆ ร่วมหอมักจะมากินที่นี่เพื่อเซ่นไหว้ฟันเป็นประจำ ปลาต้มผักดองเสฉวนเป็นหนึ่งในเมนูที่ต้องสั่ง

“เป็นสัตว์เหรอ กินเร็วขนาดนี้!”

เกาเฮ่อรีบแย่งหางปลาอย่างรวดเร็ว พลางหัวเราะฮิๆ เอ่ยว่า “อย่างนั้นฉันมีความสุขมากกว่านาย”

ขณะที่พูด เขาก็คีบเนื้อปลาอย่างเร็ว พ่อหนุ่มสองคนที่ทำเงินหลายแสนหยวนต่อนาที กลับทะเลาะกันใช้ตะเกียบแย่งปลาต้มผักดองเสฉวนราคายี่สิบแปดหยวน

ตอนนี้ถือว่าดีมาก หากเป็นเมื่อก่อนสี่คนแย่งอาหารจานเดียวกันเรียกได้ว่าโอเวอร์เหลือเกิน แต่แย่งกันถึงอร่อยที่สุด!

“ไม่…ไม่ทราบว่าคุณคือรุ่นพี่ลู่เฉินหรือเปล่าคะ”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังแย่งกันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นข้างๆ ก็มีเสียงคนถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

คนที่ถามเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ เธอจ้องมองลู่เฉินตาไม่กะพริบ ในดวงตาโตเต็มไปด้วยแววตาตื่นเต้นและดีใจ ใบหน้าอมชมพูแดงระเรื่อเล็กน้อย

โต๊ะเดียวกันกับเธอยังมีผู้หญิงอีกสามคน ล้วนทำสีหน้าเหมือนค้นพบดินแดนแห่งใหม่

“แค่กๆ!”

เกาเฮ่อที่กลืนผักดองเข้าไป เกือบจะสำลัก

ถูกคนจำได้แล้วเหรอ

ลู่เฉินอยากจะพูดว่า ‘ผมไม่ใช่ลู่เฉินแค่หน้าตาเหมือนเท่านั้น’ จากนั้นก็หยิบแว่นกันแดดที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กขึ้นมาใส่อีกครั้ง

แต่พอคิดว่ายิ่งปกปิดยิ่งชัดเจน ดังนั้นเขาจึงยิ้มเล็กน้อยพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า “สวัสดีครับน้อง”

ในเมื่อเรียกเขาว่า ‘รุ่นพี่’ เช่นนั้นก็ต้องเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงไห่เช่นกัน

“อ๋า!”

ถ้าหากบอกว่าเมื่อครู่ผู้หญิงคนนี้แทบไม่อยากจะเชื่อ อย่างนั้นตอนนี้เธอก็มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว จึงส่งเสียงกรี๊ดดีใจออกมาทันที

พอกรี๊ดขึ้นมาเท่านั้นแหละ ความสนใจของทุกคนที่อยู่ในร้านอาหารล้วนถูกดึงดูดเข้ามาไอรีนโนเวล

และแล้วก็มีนักศึกษาจำเกาเฮ่อได้

เกาเฮ่อทำหน้างุนงง “เอ่อ ใช่ครับ คุณรู้จักผมเหรอ”

เมื่อครู่คนอื่นคิดว่าเขาเป็นผู้ช่วยหรือบอดี้การ์ดของลู่เฉิน แต่คาดไม่ถึงว่าจะมีคนรู้จักเขาเหมือนกัน

“คุณกับรุ่นพี่ลู่เฉินเหมือนกัน เป็นความภาคภูมิใจของมหาวิทยาลัยเจียงไห่ของพวกเราครับ!”

ผู้ชายคนนั้นที่จำเขาได้ยิ้มพูดว่า “ซีอีโอของแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ ผมเคยเล่น ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ ‘พืชปะทะซอมบี้’ ‘แอ็งกรีเบิดส์’ สนุกมากครับ กำลังรอเปิดตัวเกมใหม่อยู่นะครับ!”

เกาเฮ่อถูกชมรู้สึกเขินเล็กน้อย เพราะเขาคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของมหาวิทยาลัยเจียงไห่

อันที่จริงพี่ใหญ่เกาเป็นหนุ่มไอทีติดบ้าน ตอนนี้ยังไม่ชินกับตำแหน่งของตัวเองในวงการธุรกิจอย่างสิ้นเชิง แฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์เปิดตัวเกมอย่างต่อเนื่องและขายดีถล่มทลาย ดูเหมือนกลายเป็นเสาหลักของเกมมือถือที่ผลิตในประเทศไปโดยปริยาย

แฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาสามารถพูดได้ว่าถูกลอกเลียนแบบมาตลอด แต่ไม่เคยถูกแซงหน้าเลย กระแสเกมมือถือที่บริษัทสร้างขึ้นถูกมองเป็นตัวอย่างสุดคลาสสิคสำหรับการพัฒนาเกม ถูกคนในวงการธุรกิจนำไปศึกษาวิจัยมากมายนับไม่ถ้วน

ในฐานะบุคคลแถวหน้าที่สำคัญที่สุดของแฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์ เกาเฮ่อไม่ใช่สุนัขไอทีที่ตรากตรำทำงานระดับล่างในตอนแรกอีกต่อไป เขาได้ทิ้งเรื่องเล่าของตัวเองไว้ให้นักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงไห่เฉกเช่นเดียวกัน

ทว่าเกาเฮ่อปกติจะมุดตัวอยู่ในทีมผลิตเกมใหม่มากกว่า งานประจำวันของบริษัทบริหารจัดการโดยภรรยาและผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ น้อยมากที่เขาจะโผล่มาอยู่เบื้องหน้าจริงๆ ดังนั้นจึงไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากนัก

นอกจากนี้ในใจของเขาคิดมาตลอดว่า สิ่งที่ตัวเองได้รับทุกอย่างมีต้นกำเนิดมาจากการช่วยเหลือและการสนับสนุนของลู่เฉิน ไม่มีอะไรคู่ควรให้ภูมิใจหรือโอ้อวด

แต่ลู่เฉินกลับคิดว่า ไม่มีความพยายามและความขยันของเกาเฮ่อ แฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์คงไม่เจริญรุ่งเรืองขนาดนี้

ความภาคภูมิใจของมหาวิทยาลัยเจียงไห่ เขาคู่ควรได้รับเช่นกัน!

…………………………………………………………………………