(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 883

ตอนที่ 883 เครื่องลายคราม

หลายคนคิดว่า ความสำเร็จด้านดนตรีของลู่เฉินนั้นเกินหน้าด้านอื่นไกลโข ถึงแม้ละครและภาพยนตร์ที่เขาถ่ายทำจะดังมาก แต่ก็เทียบไม่ได้กับการอุทิศตนให้แก่วงการเพลงป็อปจีน

ผลงานสร้างสรรค์ของลู่เฉินในช่วงแรกสุดเป็นผลงานแนวบัลลาด และยังเป็นเพลงบัลลาดร่วมสมัยที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอีกด้วย เป็นผู้นำกระแสเพลงป็อปของประเทศจีน และยังทำให้เกิดนักร้องเพลงบัลลาดขึ้นมากลุ่มหนึ่ง

จากนั้นผลงานสร้างสรรค์ของเขาได้คาบเกี่ยวกับเพลงซอฟต์ร็อกและเพลงรักที่ได้รับการต้อนรับในวงกว้างอย่างล้นหลาม นอกจากนี้ยังมีเพลงธีมและผลงานเพลงสไตล์พื้นบ้านที่ได้รับความนิยมชมชอบไปทั่ว และยังได้ขยายฐานแฟนเพลงของตัวเองอีกด้วย

ด้านดนตรีป็อป ลู่เฉินใช้ผลงานเพลงคลาสสิคยอดเยี่ยมแต่ละเพลง วางรากฐานให้กับตำแหน่งราชาเพลงป็อปจีนของตัวเองได้อย่างมั่นคง นอกจากอิทธิพลขนาดใหญ่ในประเทศแล้ว ผลงานมากมายของเขาถูกคนนำไปร้องคัฟเวอร์และเป็นที่นิยมในหลายประเทศทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น และประเทศอื่นๆ ก็มีแฟนคลับอยู่ไม่น้อย

สไตล์การสร้างสรรค์หลากหลายรูปแบบนี้ คือตราประทับที่ชัดเจนสำหรับความสำเร็จด้านดนตรีของลู่เฉินอย่างไม่ต้องสงสัย ผลงานทุกเพลงของเขาถูกผู้เชี่ยวชาญในวงการนำไปศึกษาวิจัย สำหรับบริษัทสื่อบันเทิงและแผ่นเสียงที่มีประสาทสัมผัสไวต่อตลาดมากที่สุดเหล่านั้น ยิ่งให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของลู่เฉินตลอดเวลา รวมทั้งนักร้องที่ทำผลงานสร้างสรรค์หลายๆ คนด้วย

ไม่มีอะไรคู่ควรกับความสนใจของพวกเขามากไปกว่าการติดตามเพลงใหม่ของลู่เฉิน คอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าของสถานีโทรทัศน์เจ้อตงในคืนนี้ ในกลุ่มคนที่กำหนดไว้เป็นพิเศษจะต้องได้เรตติ้งที่ยากจะเทียบได้แน่นอน

พวกเขาใช้ทีวี คอมพิวเตอร์ หรือไม่ก็โทรศัพท์ ฟังผลงานเพลงข้ามปีของลู่เฉินไปพร้อมกัน เป็นผลงานเพลงใหม่ที่ถูกลู่เฉินนำไปรวมไว้ในอัลบั้มที่สามของเขา

ไม่แน่เพลงใหม่นี้อาจจะเป็นกระแสใหม่ของวงการเพลง!

“ขึ้นโครงร่างเขียนลายคร่าวๆ บนกระเบื้องขาว ปลายพู่กันตวัดเส้นหนักสลับพลิ้วไหว

ภาพลายโบตั๋นอ่อนช้อยที่พรรณนาเรียบร้อยบนผิวแจกัน เรียบง่ายดั่งเจ้าที่แม้ประดับเครื่องแต่งกายแค่เพียงเล็กน้อย

กลิ่นจันทร์หอมเย็นค่อยๆ โชยผ่านบานหน้าต่างเข้ามา สุดท้ายความในใจของข้าก็พลันกระจ่างแจ้ง

บนกระดาษเซวียนปลายพู่กันจรดตวัดรวดเร็วมาถึงครึ่งทางก็หยุดลง

ระบายสีเคลือบงดงาม เทพธิดาแสนสวยในภาพวาดเก็บซ่อนเสน่ห์เย้ายวนลึกซึ้งของนางไว้

รอยยิ้มพริ้มพรายของเจ้า ราวกับกลีบบุปผาที่ยังไม่ผลิดอกแย้มบาน

…”

บทเพลง ‘เครื่องลายคราม’[1] เป็นผลงานชิ้นเอกสไตล์จีนเพลงหนึ่ง มันเล่าถึงความเศร้าโศกของการจากลาของคนรักได้อย่างนุ่มนวลละเอียดอ่อน ซ่อนเร้นอารมณ์ที่แฝงไปด้วยความงดงามมีเสน่ห์ ราวกับการลิ้มรสสมอจีนที่อร่อยติดลิ้นอยู่ในปากอย่างช้าๆ

จากความหมายของเพลง บทเพลงนี้อย่างแรกทำให้ผู้คนมองเห็นภาพแม่น้ำเจียงหนานที่ปกคลุมไปด้วยสายฝนโปรยปราย ท่ามกลางการแรเงาสีอ่อนๆ มองเห็นหญิงอันเป็นที่รักสวมอาภรณ์สีขาวสะบัดพลิ้วตามสายลมอยู่รำไร เนื้อเพลงงดงามท่วงทำนองไพเราะชวนสิเน่หา ดุจดังปลายพู่กันที่เขียนแสดงความในใจที่สวยงาม เหมือนความรักของคู่รักที่มีจุดเปลี่ยนพลิกผันมากมาย ละเมียดละไมสุดๆ

ส่วนในด้านทำนองดนตรี ‘เครื่องลายคราม’ เหมือนดังธารน้ำพุระหว่างซอกเขาที่ไหลอยู่บนก้อนหินอย่างเงียบๆ เย็นสดใสสลับซับซ้อนไพเราะเพราะพริ้ง ‘เครื่องลายคราม’ งดงามทรงคุณค่าในตัวเอง เรียบง่ายและสง่าไร้ซึ่งมลทิน!

และที่น่าประทับใจที่สุดก็คือ การถ่ายทอดบทเพลงนี้ของลู่เฉิน ลึกซึ้งแต่ไม่เลี่ยนน่าเบื่อ สดใสดังกังวานแต่ไม่เปราะบาง ราวกับการบรรยายที่เจื้อยแจ้วอันไพเราะ รื่นหูน่าฟังซาบซึ้งใจ

“…

สีครามที่รอคอยวันครึ้มฝน

ก็เฉกเช่นข้าที่เฝ้าคอยเจ้ากระนั้น

ไอเกลียวควันขาวลอยขึ้นสู่อากาศ

ไกลห่างกันพันหมื่นลี้ประดุจแม่น้ำขวางกั้น

ที่ด้านล่างของแจกันข้าบรรจงวาดตัวอักษรลี่ซูอันงดงามละมุนเอาไว้

แฝงความนัยเกี่ยวกับเรื่องราวเมื่อครั้งที่เราได้พบกัน