อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 5

พวกเขาอยู่กันเองตามลำพัง เห็นได้ชัดว่าคนที่มานั้นมีเจตนาเอาชีวิตพวกเขา

ม่านตาของหยุนหว่านหนิงหดเล็กลง โม่เยว่ยื่นมือออกไป ปกป้องนางเอาไว้ด้านหลัง คนชุดดำได้ตรวจดูภายในห้องจากช่องว่างของหน้าต่าง ได้ยินเสียงลมหายใจขณะนอนหลับของหยุนเสี่ยวหยวนที่ดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอ ก็คิดว่าหยุนหว่านหนิงนอนหลับไปแล้ว

เขาผลักประตูออกเบาๆ

ตอนนี้เอง หยุนหว่านหนิงได้ฝ่าความมืดไปจนถึงเตียงนอน กอดหยวนเป่าที่อยู่บนเตียงไว้แน่น

คนชุดดำเพิ่งจะเปิดประตูเข้ามา โม่เยว่ก็ลงมืออย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

แค่ชั่วพริบตา ทั้งสองเกิดการต่อสู้กันขึ้น

เกรงว่าจะทำให้หยวนเป่าตื่น โม่เยว่กระโดดออกไปข้างนอก คนชุดดำถูกดึงดูดออกไปด้วย

โม่เยว่ไร้อาวุธใช้แต่กำปั้น คนชุดดำมีอาวุธครบมือ

เมื่อคนชุดดำเห็นว่าคนที่เขาต้องสู้ด้วยคือโม่เยว่ สายตาก็มีแววตื่นตระหนกผุดขึ้นมาแวบหนึ่ง ใบหน้าของเขาถูกคลุมด้วยผ้าสีดำ เห็นใบหน้าไม่ชัดเจน แต่ไม่ช้าก็ต้องตกเป็นรอง

เกรงว่าหากสู้กันต่อไป จะดึงความสนใจขององครักษ์ลับในจวนอ๋อง

คนชุดดำจึงหยุดการต่อสู้ หมุนตัวจากไป

โม่เยว่จะปล่อยเขาไปง่ายๆได้อย่างไร

เขายื่นมือคว้าข้อมือของคนชุดดำเอาไว้ ไหนเลยจะรู้ว่าพอร่างของคนชุดดำไหวเอน ก็หมุนตัวพุ่งตรงเข้าไปในเรือน

หยุนหว่านหนิงกับหยวนเป่าในมือไร้อาวุธ……โม่เยว่แววตาเย็นชาลง รีบเข้าไปขวางเอาไว้ทันที

มีดในมือของคนชุดดำ ฟันลงไปที่หัวไหล่ของโม่เยว่อย่างแรง

เลือดสดๆ ย้อมชุดผ้าไหมของเขาจนเปียกชุ่มในชั่วพริบตา ร่างกายของเขารู้สึกชาขึ้นมาทันที ล้มฟุบลงไปกับพื้นเสียงดังตุบ ข้างหูมีเสียงของหรูโม่ดังขึ้น “ท่านอ๋อง”

ฉวยโอกาสนี้ คนชุดดำโยนระเบิดควันออกมา และหนีออกไปจากเรือนชิงหยิ่งในชั่วพริบตา

หรูโม่อยู่ดูแลโม่เยว่ หรูยี่ไล่ตามคนร้ายไปทันที

ในห้อง หยุนหว่านหนิงกอดหยวนเป่าที่หลับสนิทไว้แน่น ได้ยินเสียงเรียกท่านอ๋องของหรูโม่ นางก็รู้แล้วว่า โม่เยว่น่าจะได้รับบาดเจ็บ

จิตสำนึกของนางกำลังขัดแย้งกัน

สุดท้ายก็วางหยวนเป่าลง จุดตะเกียง และเดินออกไป

หรูโม่ได้ประคองโม่เยว่เข้ามาข้างในแล้ว เขาสลบไปแล้ว

“พระชายา รบกวนท่านช่วยทำแผลให้ท่านอ๋องด้วย ข้าน้อยจะไปเชิญท่านหมอมา”

“ได้”

หยุนหว่านหนิงพยักหน้า รับตัวโม่เยว่มาจากมือหรูโม่

บาดแผลไม่ตื้นเลย เลือดยังคงไหลไม่หยุด ลึกจนมองเห็นกระดูก ถ้าหากคนชุดดำใช้แรงหนักขึ้นอีกนิด เกรงว่าอาจจะทำให้แขนข้างนี้ของโม่เยว่ขาดไปเลย

ที่เขาหมดสติไม่ฟื้นขึ้นมา นั่นก็เพราะบนมีดเล่มนั้นมีพิษร้ายแรงอยู่ด้วย

โม่เยว่ถูกพิษ

หากเป็นหญิงสาวทั่วไป เกรงว่าเมื่อเห็นฉากเลือดสาดเช่นนี้ คงจะตกใจจนเป็นลมไปแล้ว

แต่ว่าหยุนหว่านหนิง สีหน้ากลับนิ่งขรึม

ก่อนจะทะลุมิติมาที่นี่ ตระกูลหยุนเป็นหมอมาหลายรุ่น เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงทางการแพทย์

หยุนหว่านหนิงเติบโตมาในโรงพยาบาลตั้งแต่เด็ก พ่อกับแม่ล้วนเป็นดอกเตอร์ทางการแพทย์ที่มีชื่อเสียงในเมือง 

นางเห็นเรื่องเกิดแก่เจ็บตายมาเยอะแล้ว ไม่อยากจะเห็นภาพที่ทรมานใจอีก จึงไม่ได้ทำตามกฎของบรรพบุรุษที่ให้ทุกรุ่นในตระกูลเป็นหมอ หลังจากเรียนจบแล้วก็เข้าไปทำงานในพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ

ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อกับแม่ทำการรักษาคนไข้ นางเองก็ได้อิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินอยู่ทุกวัน

ทุกคนในครอบครัวถ่ายทอดวิชาให้กับมือ นางรู้เรื่องการแพทย์ค่อนข้างดีทีเดียว

ตอนนี้ ต้องห้ามเลือดก่อน จากนั้นก็ถอนพิษ ทายา พันแผล

เลือดไหลออกมารุนแรงมาก ถ้าหากยังคงไหลต่อไปเกรงว่าโม่เยว่จะตายเพราะเสียเลือดมากเกินไป

หลายปีมานี้ นางก็เจอกับการลอบสังหารอยู่หลายครั้ง

แม้จะไม่รู้ว่าจะเป็นพวกเดียวกับ ชายชุดดำที่มาคืนนี้หรือไม่ แต่ในเรือนชิงหยิ่ง นางก็ได้เตรียมยาบางส่วนที่ใช้อยู่เป็นประจำเอาไว้แล้ว

นางใช้ผ้าพันแผล พันแขนของโม่เยว่ไว้แน่น

หลังจากห้ามเลือดได้แล้ว ก็ไปตักน้ำมาล้างทำความสะอาดแผลให้เขา

ใช้ไปสามสี่กะละมังติดต่อกัน จึงล้างบาดแผลจนสะอาด ขณะเดียวกันหรูโม่ก็กลับมาแล้ว

“ในวังปิดประตูแล้ว ตอนนี้ไม่มีหมออยู่เวรเลย”

เขาเคยคิดว่า จะไปหาท่านหมอที่จวนของพวกเขาโดยตรง ลากตัวหมอมาทำแผลให้ท่านอ๋องของพวกเขา แต่ถ้าทำเช่นนั้น พรุ่งนี้เรื่องที่เกิดขึ้นจะแพร่ไปทั่วทั้งเมืองหลวง

สำหรับท่านอ๋อง มันไม่ดีเลย

“ร้านยาข้างนอกต่างก็ปิดกันหมดแล้ว ท่านอ๋อง……”