อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 560

แม้แต่ทหารองครักษ์ ก็ยังรู้สึกทนไม่ได้ จึงพูดขอร้องแทนสองแม่ลูก

“ท่านอ๋องขอรับ สองแม่ลูกเป็นแค่เด็กกำพร้ากับแม่หม้าย ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ โจวถงหายตัวไป เราไว้ชีวิตพวกนางเถอะขอรับ!”

เด็กนั่นอายุน่าจะยังไม่ถึงสิบขวบ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก!

“เด็กกำพร้ากับแม่หม้ายแล้วทำไม?”

สีหน้าของโม่หุยเหยียนดูโหดร้ายมาก “ตอนนี้ไม่รู้ว่าโจวถงหายตัวไปไหน ข้าไม่มั่นใจว่าเขาตกไปอยู่ในมือของเจ้าเจ็ดหรือยัง”

“ถ้าเก็บสองคนนี้ไว้จะเป็นหายนะ! ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม!”

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้โจวถงจะตกอยู่ในมือใคร

แต่การมีอยู่ของ ด้วยการมีอยู่ของฟางซื่อสองแม่ลูก ก็เป็นจุดอ่อนของโจวถงอยู่แล้ว

ถ้าอีกฝ่ายใช้พวกนางมาข่มขู่ อาจทำให้ โจวถง เปลี่ยนใจยอมสารภาพอย่างแน่นอน!

“เจ้าเจ็ดนั้น มีวิธีการจัดการที่เด็ดเดี่ยวไร้ความปรานี ในการทำให้อีกฝ่ายยอมสารภาพความจริง”

โม่หุยเหยียนเดินเอามือไพล่หลัง จากนั้นก็หันไปมองที่ทหารองครักษ์ “ถ้าโจวถง ตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา เขาจะต้องถูกสอบสวนอย่างแน่นอน แล้วจะต้องยอมสารภาพว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือข้า !”

ถ้าโม่เยว่มีจุดอ่อนของเขาอยู่ในมี เขาต้องเล่นงานข้าจนตายอย่างแน่นอน!

“คงไม่หรอกขอรับ?”

ทหารองครักษ์ ตกใจ

เขาเอ่ยพูดอย่างระมัดระวัง “ช่วงนี้อ๋องหมิงไม่ยอมเข้าร่วมการว่าราชการเลยไม่ใช่หรือขอรับ เขากำลังพักรักษาตัวอยู่แต่ในจวนอ๋องหมิงไม่ออกไปไหนเลย”

“แล้วเจ้าเชื่อจริงๆ หรือว่าเขาจะพักฟื้นอยู่ในจวน”

น้ำเสียงของโม่หุยเหยียนทุ้มต่ำ

ในหมู่พวกเขาพี่น้อง ตอนนี้จะเหลือเพียงเจ้าเจ็ด เท่านั้นที่สามารถแข่งกับเขาได้

เขาไม่เชื่อว่าโม่เยว่จะแค่พักฟื้นอยู่ในจวนโดยไม่ทำอะไรเลยจริงๆ

“จวนอ๋องหมิงต่อหน้าทุกคนแล้วดูเงียบสงบ ไม่แน่ว่าเจ้าเจ็ดอาจกำลังแอบทำอะไรลับหลังอยู่ก็ได้ ตอนนี้การหายตัวไปของโจวถง ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ว่าโม่เยว่ไม่เคหยุดนิ่งเลย”!

เขาแค่ใช้ข้ออ้างว่าป่วย เพื่อใช้ทำทีเป็นถอยแต่แท้จริงแล้วรุก มีเหตุผลที่ดีที่จะทำอะไรแบบลับๆ!

“แต่ท่านอ๋องขอรับ อ๋องหมิงได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆไม่ใช่หรือ แล้วอีกอย่าง เรายังไม่แน่ใจว่าโจวถงตกอยู่ในเงื้อมมือของอ๋องหมิงจริงหรือเปล่า!”

“อาจจะเป็นไปได้อย่างนั้น”

ลางสังหรณ์ของโม่หุยเหยียนแม่นยำมาก

เขาหายใจเข้าลึก “แล้วอีกอย่าง ถ้าเก็บสองแม่ลูกนี้ไว้ จนเด็กโตขึ้น แล้วมีคนยั่วยุ บอกว่าข้าเป็นคนฆ่าโจวถง เขาจะต้องแค้นข้า และคิดแก้แค้นข้าอย่างแน่นอน ”

การตัดรากถอนโคน จะได้ไม่เกิดปัญหาตามมาทีหลังจะเป็นการดีที่สุด

ไม่ว่าโจวถงจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว ลูกชายของเขาก็ไม่สามารถแก้แค้นได้อีก!

ทหารองครักษ์มองโม่หุยเหยียนด้วยความกลัวหวาด

ท่านอ๋องของพวกเขาไม่เพียงแต่จะโหดเหี้ยม แต่ยังหวาดระแวงทุกอย่าง เขามักจะมีความคิดว่า “ทุกคนคิดจะฆ่าข้า”อยู่ในสมอง

พอเห็นว่าไม่สามารถพูดโน้มน้าวโม่หุยเหยียนได้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินออกไปทำตามคำสั่ง

พอข่าวไปถึงหูของโม่เยว่ เขาก็ขมวดคิ้วแน่น

“นายท่าน ข้าน้อยตรวจสอบมาแล้วพบว่าโจวถงมีภรรยาและลูกชายคนหนึ่ง อีกทั้งลูกชายของเขาอายุยังไม่ถึงสิบขวบด้วยขอรับ”

“โม่หุยเหยียนสามารถฆ่าลูกชายของตัวเองได้ แล้วนับประสาอะไรกับลูกชายของคนอื่น?”

โม่เยว่ยิ้มเยาะ

ไม่ว่าโม่หุยเหยียนจะฆ่าลูกชายของใคร แต่โม่หุยเหยียนพยายามฆ่าลูกชายของเขาหลายครั้ง ถือว่าได้แตะต่อมโมโหของเขาแล้ว ทำให้เขาเกิดความคิดที่จะฆ่าโม่หุยเหยียนขึ้นมา!

ก่อนหน้านี้เขายังคิดว่าพวกเขาก็เป็นพี่น้องกัน

ถึงแม้จะมีความเกลียดชังกันเพียงใด ก็ไม่ถึงขั้นคิดจะฆ่ากัน

แต่โม่หุยเหยียนเป็นลงมือทำร้ายพี่น้องก่อน เขาก็ไม่ใช่คนมีเมตตาดั่งพระโพธิสัตว์!

ในเมื่ออีกฝ่ายกล้าที่จะลอบสังหารหยวนเป่าหลายครั้ง ถึงแม้จะล้มเหลว แต่ก็เพียงพอแล้วที่โม่เยว่คิดจะฆ่าเขา!

“แล้วทางโจวถง...”

หรูโม่ถามอย่างไม่มั่นใจ

“บอกเขาไปตามตรง”

ให้โจวถงได้รู้ว่าคนที่เขาปกป้องอย่างสุดชีวิต แม้จะต้องตายก็ยอม สุดท้ายแล้วกลับเป็นคนที่ฆ่าลูกฆ่าเมียของเขา ดูสิว่าโจวถงจะมีปฏิกิริยาอย่างไร!

“แต่จับตาดูเขาไว้ให้ดี อย่าปล่อยให้เขาตาย!”

ในอนาคตโจวถงจะเป็นพยานปากสำคัญที่จะจัดการกับโม่หุยเหยียน!