อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 563

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “ท่านตา……”

เฉินอันหวายยื่นมือออกไปเพื่อหยุดคำพูดเขา “ท่านไม่ต้องพูดให้มากความ! ข้ารู้ความหมายของท่านอ๋อง และรู้ว่าท่านอ๋องไม่ได้สนใจเรื่องนี้”

“แต่ท่านอ๋องลืมไปแล้วหรือว่ากุ้ยเฟยเหนียงเหนียงตายอย่างไร?”

พูดถึงเฉินกุ้ยเฟย……

โม่เหว่ยก็เงียบไป

เสด็จแม่ป่วยตายไปเมื่อหลายปีก่อน เป็นความโศกเศร้าเสียใจตลอดกาลในใจเขา

ก่อนหน้านี้หยุนหว่านหนิงก็เคยบอก ว่าที่เขาร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิด เป็นเพราะพิษในครรภ์มารดา

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตอนที่เฉินกุ้ยเฟยยังตั้งครรภ์เขาอยู่ ก็ถูกคนรับใช้วางพิษ!

เพียงแค่ปริมาณของพิษนั้นไม่มาก ไม่มีการตอบสนองรุนแรงอันใด เลยไม่มีผู้ใดตรวจสอบตลอดมา

เป็นเช่นนี้มาเนิ่นนาน สารพิษได้ซึมเข้าสู่อวัยวะภายในของเฉินกุ้ยเฟย และยังแทรกซึมไปยังทารกในครรภ์อีกด้วย ด้วยเหตุนี้โม่เหว่ยจึงป่วยมาตั้งแต่เกิด และไม่มีผู้ใดสามารถรักษาได้

“เฉินกุ้ยเฟยให้กำเนิดเจ้าอย่างสุดชีวิต และได้จากโลกนี้ไปโดยลำพัง”

เฉินอันหวายกล่าวอย่างเด็ดขาด “หรือเจ้าอยากให้ความตายของกุ้ยเฟยเหนียงเหนียง กำกวมอยู่เช่นนี้หรือ?!”

“แต่ท่านตา เสด็จแม่ถึงแก่กรรมมาหลายปีแล้ว แม้ต้องการจะตรวจสอบ แต่เบาะแสทั้งหมดในยี่สิบกว่าปีนี้ก็ไม่มีแล้ว ข้าต้องตรวจสอบเช่นไรหรือ?!”

โม่เหว่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ

เขารู้ว่าเฉินอันหวายเองก็เจ็บปวดจากการสูญเสียลูกสาว

แต่ตัวเขาเอง ก็เจ็บปวดเพราะสูญเสียแม่เช่นกัน!

ในฐานะเด็กขี้โรคที่ไม่ได้รับความรักจากแม่มาตั้งแต่เด็ก เขาย่อมต้องเฝ้าปรารถนาถึงความรักจากแม่มากกว่าผู้ใด!

“ข้าไม่เคยยอมแพ้เลย ต้องการตรวจสอบความจริงในตอนนั้น แต่ข้าเคยลองดูแล้ว กลับไม่เจออันใดเลยจึงได้หยุดไป”

หลังหยุนหว่านหนิงรักษาเขาหายแล้ว เรื่องแรกที่โม่เหว่ยทำคือตรวจสอบสาเหตุการตายของเฉินกุ้ยเฟย

เพียงแต่เรื่องผ่านมาหลายปี กลายเป็นอดีตที่ผ่านไปแล้ว ได้แต่หวนคิดถึงวันเก่าๆ

บวกกับที่เขารักษาตัวอยู่ที่จวนมาหลายปี ได้ตัดขาดความสัมพันธ์ในพระราชวังไปนานแล้ว แม้ตั้งใจจะตรวจสอบ ก็มีอุปสรรคมากีดขวาง เขามีความตั้งใจแต่ไร้ซึ่งกำลัง!

“ข้าเข้าใจความลำบากของท่านอ๋อง”

เฉินอันหวายกล่าวเสียงหนัก “การตรวจสอบสาเหตุไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเราจึงต้องยิ่งอดทน”

“ท่านอย่าลืมล่ะ ตอนนั้นไม่เพียงแต่กุ้ยเฟยเหนียงเหนียงเท่านั้นที่จากไป แม้แต่ท่านน้าใหญ่และท่านน้ารองของท่าน ก็จากไปตามๆ กัน ซึ่งข้าตามหาคำตอบของเรื่องนี้มาโดยตลอด”

ในครานั้นเพราะตระกูลเฉินไม่ยอมแพ้ในการตรวจสอบสาเหตุการตายของเฉินกุ้ยเฟย ยืนกรานที่ตรวจสอบหาความจริงให้ปรากฏ

ด้วยเหตุนี้ท่านใหญ่เฉินกับท่านรองเฉินจึงมีส่วนพัวพัน และทำให้พี่น้องทั้งสองเสียชีวิตอย่างอนาถเช่นกัน

ทว่าสาเหตุการตายของพวกเขา ก็ยังคงเป็นปริศนา

เฉินอันหวายได้รับผลกระทบอย่างหนัก จึงได้ออกจากการเป็นขุนนาง

เคราะห์ร้ายที่ตระกูลเฉินกับตระกูลกู้ประสบ มีความคล้ายกันอยู่เล็กน้อย

เพียงแต่ ตระกูลเฉินโหดร้ายยิ่งกว่าก็เท่านั้นเอง

ท่านสามเฉินเฉินลี่ฮุยเวลานี้ก็ถอนหายใจเช่นกัน “ท่านอ๋อง พวกเราเข้าใจนิสัยของท่านอ๋อง รู้ว่าท่านอ๋องไม่มีความตั้งใจในการแย่งชิงตำแหน่งไท่จื่อ”

“แต่ท่านอ๋องอย่าลืมสิ มีเพียงอำนาจสูงสุดเท่านั้น จึงจะสามารถช่วยให้ท่านสามารถตรวจสอบความจริงให้ชัดเจนได้”

สายตาของเขาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ทำให้โม่เหว่ยพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

……

คุกหลวง

เห็นโม่เยว่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หยุนหว่านหนิงก็ขมวดคิ้ว “เป็นอันใดหรือ? มีเรื่องหนักอกหนักใจ หรือพบปัญหาอันใดหรือ?”

โม่เยว่มองดูม่านลูกปัดแวบหนึ่ง

โม่ฮั่นอี่ว์กำลังหลับอยู่ โจวฉางเฟิงก็หลับตาพักสมองเช่นกัน

การใช้ชีวิตในคุกหลวง นอกจากกินก็คือนอน ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

เขาลดเสียงเบาลง พูดเรื่องของจวนอ๋องโจว

“โอ๋?”

หยุนหว่านหนิงก็ประหลาดใจไม่น้อย

นางมองดูรอบๆ อย่างระแวดระวัง และเอ่ยไปเสียงเบาเช่นกัน “ดูท่าแล้วคนของตระกูลเฉิน จะอดกลั้นไม่ไหวแล้ว”

ในตอนแรกพวกเขาคิดไม่ถึงข้อนี้

เพียงมุ่งไปยังการรับมือโม่หุยเหยียนเท่านั้น และโม่หุยเฟิงที่ระมัดระวังตัวอยู่ที่เขาซีเซียงอันห่างไกล แต่ไม่เคยคิดที่จะจัดวางกำลังป้องกันโม่เหว่ยมาก่อน

เขาไม่มีเจตนาในการแย่งชิงบัลลังก์ แต่ตระกูลเฉินกลับไม่ยอมวางมือ!