NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1056

ส่วนคนอื่น ๆ ที่มุงดูเหตุการณ์อยู่รอบ ๆ ต่างมองดูอยู่อย่างเงียบ ๆ ด้วยแววตาเย็นชา และยั่วยวน ไม่มีใครที่กล้าก้าวยืนออกมาเลยสักคน

ภายในใจของจางเสว่และโจวหมิงค่อย ๆ สิ้นหวังลง

ถ้าหากโจวหมิงเพียงแค่ต้องสูญเสียทรัพย์สินเงินทองและได้รับความทุกข์ทรมานทางเนื้อหนัง งั้นจางเสว่จะต้องเผชิญหน้ากับฝันร้ายเช่นไร เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด

ในขณะที่ดูเหมือนทุกอย่างจะจบลงแบบนั้น น้ำเสียงที่ราบเรียบก็ได้ดังขึ้นที่ข้างหูของทุกคน

“ไอ้หมูตอน ฉันให้โอกาสแกสักครั้ง ขอโทษเพื่อนฉันอย่างเคารพนอบน้อมซะ จากนั้นก้ไสหัวไปจากที่นี่ ฉันก็จะปล่อยแกไป เป็นยังไง?”

หลี่ฝางจ้องมองพี่หุยอย่างสงบพลางกล่าว

“แกว่ายังไงนะ?” พี่หุยนึกว่าตัวเองฟังผิดไป จึงถามขึ้นมาด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ: “แกพูดอีกครั้งสิ เมื่อกี้แกเรียกฉันว่ายังไงนะ?”

“หูไม่ดีหรือไง?” หลี่ฝางขมวดคิ้วเล็กน้อย และกล่าวซ้ำอีกครั้ง: “ฉันบอกว่า ไอ้หมูตอน! ตอนนี้แกฟังชัดเจนหรือยัง?”

ทั้นใดนั้น ทั่วทั้งพื้นที่ก็ฮือฮาขึ้นมา

ทุกคนต่างมองไปที่หลี่ฝางอย่างงงงวย คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าเรียกพี่หุยแบบนี้

ส่วนบนใบหน้าของพี่หุย ได้แสดงความโกรธที่เหมือนจะฆ่าคนได้ออกมาแล้ว

“เยี่ยม เยี่ยม หึ ๆ ดูเหมือนว่ามึงจะใช้ชีวิตมาพอแล้ว......”

“หัวหน้าหลี่!”

ความหวังเล็กน้อยได้ปรากฏขึ้นมาในหัวใจของโจวหมิง หัวหน้าของพวกเราร้ายกาจแบบนั้น หรือว่า จะทำตัวเป็นหมูกินเสือแกล้งทำเป็นอ่อนแอเพื่อล้มฝ่ายตรงข้าม?

“แม่งเอ๊ย มึงพูดเหี้ยอะไร!” ลูกน้องคนหนึ่งของลูกพี่หุยพลันรู้สึกตัวขึ้นมา คว้าเอาขวดเบียร์ที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาและฟาดลงไปบนหัวของโจวหมิง

แต่ทว่าวินาทีต่อมา ขวดเบียร์อีกขวดก็ได้ถูกฟาดลงไปบนหัวของลูกน้องคนนั้นด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด จนแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ

ร่างของลูกน้องคนนั้นโอนเอนไปมา “ฟุบ” และล้มฟุบลงไปกองอยู่บนพื้น ถูกฟาดจนสลบไป

“มึงแม่ง......”

ลูกพี่หุยกำลังจะตะโกนด่า วินาทีต่อมาด้านหน้าของเขาก็ได้มืดมัวไป จู่ ๆ เงาร่างของหลี่ฝางก็ได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเขา

ราวกับวิญญาณร้าย ทำให้พี่หุยที่อกสั่นขวัญแขวน ต่อยหมัดออกไปทางหลี่ฝางตามสัญชาตญาณ

แต่ทว่าเขาพึ่งจะยกกำปั้นขึ้นมา ก็เห็นว่าหมัดของหลี่ฝางได้ขยายใหญ่ขึ้นมาเรื่อย ๆ ในรูม่านตาของเขา

“ตึง!”

ร่างของพี่หุยล้มหงายหลังไปทันที เลือดกำเดาไหลพุ่งออกมา เขาให้มือกุมจมูกและร้องครวญครางอยู่บนพื้น

“ลูกพี่!” ลูกน้องที่เหลืออีกสองคนลุกลี้ลุกลนเข้าไปพยุงพี่หุย แต่กลับพบว่าจมูกของเขาได้เปลี่ยนรูปร่าง ดั้งจมูกของเขาได้ถูกหลี่ฝางต่อยหักไปซะแล้ว

“รีบโทรโทรศัพท์......เรียกพี่ฉันมา......ฉันจะฆ่ามัน......”

พี่หุยพูดจาติด ๆ ขัด ๆ จากช่องว่างระหว่างนิ้วมือที่เขาใช้กุมจมูกเห็นได้ว่าฟันหน้าของเขานั้นได้ถูกต่อยหักไปหลายซี่

ลูกน้องทั้งสองคนลนลานขึ้นมาทันที ยังไม่รอให้พวกเขาเอ่ยปาก จู่ ๆ ก็มีขวดเบียร์ลอยเข้ามาอีกสองขวดและถูกฟาดจนแตกกระจายบนหัวของพวกเขา

ลูกน้องทั้งสองคนล้มลงไปพร้อมกัน

“อืม แบบนี้ดีแค่ไหน พี่น้องควรมีทุกข์ร่วมต้าน!” หลี่ฝางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“แก......แกจะทำอะไร!” พี่หุยใช้ข้อศอกพยุงตัวเอนลงไปด้านหลังอย่างหวาดผวา: “แกรู้ไหมว่าพี่ชายฉันเป็นใคร!”

“เฮียเว่ยอะไรนั่นนะเหรอ?” หลี่ฝางโบกมืออย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด: “แกเป็นไอ้หมูตอน พี่ชายแกคงไม่ใช่ไอ้หมูตอนเหมือนกันหรอกนะ? เมื่อกี้แกจะเรียกเขาไม่ใช่เหรอ? เรียกซะสิ!”

“แก......แกเก่ง แกรอเดี๋ยวเหอะ!” พี่หุยหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออกทันที