NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1057

ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ประตูใหญ่ของผับก็ไปได้เปิดออก ผู้คนกลุ่มใหญ่ได้หลั่งไหลเข้ามา

คนที่นำหน้าก็คือเฮียเว่ยที่มีชื่อเสียงโด่งดังนั่นเอง

เฮียเว่ยโมโหเป็นอย่างมาก ในมือของเขามีเรื่องราวอยู่มากมาย ส่วนเว่ยหุยน้องชายของเขา กลับโทรฟ้องตัวเองว่าถูกคนทำร้าย

ถึงแม้น้องชายของเขาจะไม่ได้เรื่อง ทั้งยังชอบสร้างปัญหาให้กับเขาแต่นั่นก็เป็นน้องชายของเขา ทำไมถึงถูกคนทำร้ายได้ล่ะ?

เขาจึงตัดสินใจทันที จะต้องสั่งสอนไอ้คนที่ทำร้ายน้องชายของเขาให้หนัก ๆ พอดีกับจะได้ระบายอารมณ์ร้ายนั่นออกมา

“ไอ้เหี้ยตัวไหนต่อยน้องชายกูวะ ไสหัวออกมาซะ!”

ทันทีที่เข้ามาในผับ เฮียเว่ยก็ได้ตะโกนขึ้นมา

“พี่ครับ พี่ ผมอยู่ตรงนี้!” เว่ยหุยในตอนนี้ร้องตะโกนด้วยความดีใจอย่างสุดขีด พลางชี้ไปที่จมูกของตัวเอง พลางร้องไห้ฟ้องทุกข์เรื่องที่ตัวเอง “ได้เผชิญกับความน่าเวทนา”

เฮียเว่ยที่รู้จักสันดานน้องชายของตัวเองดีนั้นแน่นอนว่าเขาไม่ได้เชื่อคำพูดของน้องชายตัวเองไปทั้งหมด แต่ความจริงแล้วจะฟังหรือไม่ฟังนั้นก็ไม่ต่างอะไร ตอนนี้เขาแค่อยากจะอัดคน

ในตอนที่เฮียเว่ยกำลังจะดูว่าใครกันที่กล้าขนาดนี้นั่นเอง จู่ ๆ เขาก็ได้มองเห็นหลี่ฝางที่กำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างสบายอกสบายใจอยู่ตรงนั้น

ทันใดนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเฮียเว่ยก็เปล่งประกายขึ้นมา ท่าทางของเขาได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที

“คุณหลี่ คุณก็อยู่ด้วยเหรอเนี่ย!” เขาเดินเข้าไปหาด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ

“หืม? นายรู้จักฉันด้วยเหรอ?” หลี่ฝางถามด้วยความสงสัย ตัวเองมีชื่อเสียงแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน?

“ฮ่า ๆ งานเลี้ยงในคืนวันนั้นผมเองก็ได้เข้าร่วมด้วย พอดีเลยได้เห็นร่างอันทระนงองอาจของคุณหลี่เข้า ผมชื่นชมนับถือคุณหลี่จากใจจริงเลยนะ!”

“อ๋อ” หลี่ฝางเข้าใจแล้ว ที่แท้รู้จักเขาแบบนี้นี่เอง ไม่แน่ว่าหมอนั่นอาจจะรู้ฐานะที่แท้จริงของตัวเองก็ได้

“คุณหลี่ครับ ได้พบกับคุณที่นี่ถือเป็นเกียรติของผมจริง ๆ!” เฮียเว่ยกล่าวไปพลางหยิบไวน์แดงขวดหนึ่งขึ้นมา และกล่าวกับหลี่ฝาง: “ผมดื่มให้คุณแก้วหนึ่ง ผมหมดแก้ว คุณตามสบาย”

ด้วยเหตุนี้ ภายใต้สายตาของประหลาดใจของผู้คนที่อยู่รอบ ๆ เฮียเว่ยได้ดื่มไวน์ขวดนั้นไปจนหมดขวด

“อืม” หลี่ฝางยกแก้วขึ้นเล็กน้อยเป็นสัญญาณ แม้แต่ดื่มเป็นสัญลักษณ์สักนิดก็ไม่มี

และการเปรียบเทียบเช่นนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตะลึงงันไปทันที

นี่คือเฮียเว่ยเชียวนะ!

คิดไม่ถึงว่าเขาจะออกตัวดื่มให้กับคนคนหนึ่ง แถมยังดื่มหมดไปทั้งขวด สุดท้ายแล้วไอ้หนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกลับไม่แตะเลยสักนิด?

ทุกคนสงสัยแม้กระทั่งว่าได้เกิดภาพหลอนขึ้นตรงหน้าของตัวเอง

เว่ยหุยในเวลานี้ก็งงงวยไม่อยากจะเชื่อสายตา สามารถทำให้พี่ชายของตัวเองปฏิบัติด้วยด้วยความเคารพนับถือเช่นนี้ จะต้องเป็นคนที่เก่งกาจกว่าพี่ชายของตัวเองอีกมากแน่นอน

ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ต่อให้เป็นเพื่อนในระดับเดียวกัน ก็ไม่มีทางที่จะทำให้เฮียเว่ยเอาอกเอาใจเช่นนี้

เว่ยหุยคิดแล้วคิดอีก ยังคงรู้สึกว่ากลืนความโกรธนั้นไม่ลง จมูกที่เจ็บปวดนั้นทำให้เขาทนไม่ได้จริง ๆ เขากล่าวขึ้นมาเสียงต่ำ: “พี่ใหญ่......”

แต่ทว่าเขาพึ่งจะส่งเสียงออกมา ก็ถูกเฮียเว่ยหยุดเอาไว้ทันที

“แผลบนหน้าของนายน่ะไปหาที่ทำแผลเอาเอง อย่ามารบกวนฉันคุยกับคุณหลี่”

บังเอิญพบกับหลี่ฝาง ทำให้เขาไม่มีอารมณ์จะไปสนใจเรื่องอื่นแล้ว

“แกมองเหี้ยอะไร ยังไม่รีบขอโทษคุณชายหลี่อีก!” เฮียเว่ยตวาดอย่างโมโห

เว่ยหุยเองก็โมโห และตะโกนขึ้นมา: “พี่ เขาต่อยผมนะ ทำไมผมต้องขอโทษเขาด้วย!”

เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ เฮียเว่ยยิ่งโมโหขึ้นไปอีก เขาเดินเข้าไปแล้วตบลงไปอีกครั้ง และกดศีรษะของเว่ยหุยลงพลางกล่าว: “ฉันให้แกโขกหัวขอโทษคุณหลี่ แกไม่ได้ยินหรือไง?”

ศีรษะของเว่ยหุยถูกเฮียเว่ยกดบังคับให้โขกศีรษะลงไป ทันใดนั้นน้ำตาแห่งความอัปยศก็หลั่งไหลออกมาจากดวงตาของเขา

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายของตัวเองถึงทำแบบนี้ แต่เขาก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของพี่ชายตัวเอง

ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูออกว่าพี่ชายของตัวเองกลัวชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มาก ไม่อย่างนั้นล่ะก็ คงไม่จำเป็นที่จะทำแบบนี้เลย

หลี่ฝางมองดูภาพตรงหน้านี้ด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถอธิบายได้ จนกระทั่งศีรษะของเว่ยหุยได้กระแทกลงไปบนพื้น ถูกเฮียเว่ยบีบกดเอาไว้จนเงยหัวไม่ขึ้น เขาถึงได้เอ่ยขึ้นมาอย่างเรียบ ๆ : “เอาละ จบแค่นี้เถอะ นายเองก็พอได้แล้ว”

“ขอบคุณคุณหลี่มากครับ” เฮียเว่ยพลันรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก และโบกมือให้กับพวกคนที่อยู่ด้านหลัง: “รีบลากไอ้ไม่ได้เรื่องนี่ออกไป อย่าให้มันขายหน้าอยู่ที่นี่!”

อันที่จริง การกระทำเช่นนี้ของเขาทั้งหมดก็เพื่อปกป้องน้องชายของตัวเอง

ก็เพราะว่าเขารู้ฐานะของหลี่ฝาง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า ถ้าวันนี้ตัวเองไม่ยอมอ่อนข้อ งั้นพวกสองพี่น้องเกรงว่าคงจะไม่ได้เห็นแม้แต่ดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้

ยอดฝีมือกำลังภายใน จะต้องมีความสามารถถึงขั้นนี้แน่นอน!

และสำหรับหลี่ฝางแล้ว ถ้าหากไม่ใช่การแสดงละครแผนทรมานร่างกายของเฮียเว่ย จุดจบของเว่ยหุยในวันนี้จะต้องไม่สวยแน่

แต่ว่าในเมื่อเฮียเว่ยเคารพนบนอบเช่นนี้ ไฟโมโหในใจของหลี่ฝางก็ได้มอดดับไปแล้ว