NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1081

“หึ!” มิเอะทำแค่เพียงแค่นเสียงใส่น้ำเสียงของริโกะ จากนั้นจึงหันมามองที่หลี่ฝางอย่างประเมินอยู่หลายครั้ง

เธอนั้นไม่เหมือนกับเอโกะ เธอไม่ได้แยแสอะไรกับริโกะน้องสาวผู้นี้มากนัก หากไม่ใช่เพราะเห็นเธอปรากฏตัวขึ้นที่นี่พร้อมกับผู้ชายที่มีบุคลิกไม่ธรรมดาคนนี้ เธอก็คงไม่มีทางจะเข้าไปทักทายก่อน

“นี่เธอมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” เป็นเพราะดูไม่ออกถึงตัวตนของหลี่ฝาง ดังนั้นมิเอะจึงไม่ได้เยาะเย้ยไปโดยตรง แต่กลับหันไปถามริโกะอย่างเรียบๆแทน

ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ไม่ว่าจะรูปร่าง บุคลิกหรือการแต่งกาย ล้วนไม่มีอะไรจะพูด ซึ่งทำให้จิตใต้สำนึกของมิเอะรู้สึกว่าหลี่ฝางเป็นลูกชายของตระกูลใหญ่โดยไม่รู้ตัว

"ระยะนี้" ถึงแม้ริโกะจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับพี่สาวคนโตของเธอ แต่เมื่อเธอได้ยินคำถามนี้ เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่แดงก่ำอยู่บ้าง

ถ้าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้คือแฟนของเธอจริงๆ ไม่ใช่แค่เพื่อนในงานเลี้ยงน้ำชาก็คงจะดี...

“งั้นหรือ เขาเป็นคนจากตระกูลไหนกันล่ะ?” เมื่อเห็นท่าทางเหนียมอายอ่อนหวานของริโกะ มิเอะก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไปทันทีและเอ่ยถามคล้ายกำลังสำรวจ

เพียงแต่คำตอบต่อมาของหลี่ฝาง กลับค่อนข้างคาดไม่ถึงอยู่บ้าง

"ไม่ได้มาจากตระกูลไหนทั้งนั้น ก็แค่คนธรรมดา"

หลี่ฝางไม่มีเวลามาเสียไปกับตรงหน้าเขาเหล่านี้ ตอนนี้เขากำลังใจจดจ่ออยู่กับโนะชิมะ โคมุระ และเอ่ยตอบมิเอะไปอย่างส่งๆ

แน่นอนว่าท่าทางของเขานั้น ทำให้ผู้ชายที่อยู่ข้างๆมิเอะไม่พอใจขึ้นมา

“คนธรรมดา? นายแอบมั่วเข้ามาในบ้านของท่านโทชิโอะได้ยังไง!”

เขาเป็นผู้ชายอายุประมาณ 30 ปี สายตาที่มองดูหลี่ฝางนั้นเย่อหยิ่งอย่างยิ่ง คล้ายดูถูกหลี่ฝางอย่างมาก

มิเอะได้ยินแฟนของเธอเอ่ยปาก เธอก็รีบพูดแนะนำขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจอย่างรวดเร็ว “นี่คืออิปเป้ โคบายาชิ เป็นลูกชายของตระกูลโคบายาชิ!"

ที่เธอภาคภูมิใจขนาดนี้นั้นใช่ว่าจะไร้สาเหตุ นี่เป็นเพราะตระกูลโคบายาชิเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำของญี่ปุ่น ในประเทศอย่างญี่ปุ่น อาจกล่าวได้ว่าตระกูลชั้นนำไม่กี่ตระกูลเหล่านี้แทบจะควบคุมในทุกๆด้านของประเทศ

อีกทั้งผู้สนับสนุนตระกูลโคบายาชิ เป็นถึงปรมาจารย์กำลังภายในผู้ทรงพลัง แม้แต่ยูอิจิ คามิยะ ก็ยังต้องสุภาพกับปรมาจารย์กำลังภายในท่านนั้นเป็นอย่างมาก

ทั้งหมดนี้ ทำให้อิปเป้ โคบายาชินั้นเกิดเป็นความเย่อหยิ่งขึ้นมาโดยธรรมชาติ

“หึหึ บางทีเขาอาจจะปะปนเข้ามากับริโกะก็ได้ นั่นเพราะยังไงคนธรรมดาก็ไม่ค่อยมีช่องทางติดต่อกับคนชั้นสูงสักเท่าไหร่” มิเอะที่ได้ยินว่าหลี่ฝางเป็นเพียงคนธรรมดา ท่าทีที่มีต่อเขาก็ไม่ระมัดระวังเช่นเมื่อครู่อีกต่อไป

“เธอต้องระวังให้ดีล่ะ อย่าให้แฟนของเธอมาทำเรื่องโง่ๆ ที่นี่” มิเอะพูดกับริโกะอย่างเยาะเย้ย

"คุณอาสึกะเขา......" ริโกะกำลังจะเอ่ยเถียง แต่กลับเห็นว่ามิเอะไม่สนใจฟังแม้แต่น้อยและโบกมือแล้วจากไปอย่างไม่สนใจ

เธอไม่ต้องการใกล้ชิดกับสิ่งที่เรียกว่า "คนธรรมดา"

หลี่ฝางได้สติกลับมา และรู้สึกพูดไม่ออกอยู่บ้างในทันใด

สองคนนี้สมองใช้การไม่ดีกันทั้งคู่หรือเปล่า?

เขาบอกว่าตนเป็นคนธรรมดา พวกเขาก็คิดไปว่าเขาเป็นคนธรรมดาจริงๆงั้นหรือ? ฟังไม่ออกถึงความขอไปทีในคำพูดของเขาหรือไงกัน?

ทั้งสองคนต่างต้องการดูว่าเมื่อหลี่ฝางได้ยินถึงตัวตนของโชจิแล้วจะมีสีหน้าเป็นแบบไหน แต่ที่น่าเสียดายก็คือพวกเขานั้นกลับไม่ได้เห็นสีหน้าตกตะลึงหรือหวาดกลัวตามที่อยากจะเห็น

การแสดงออกของหลี่ฝางยังคงราบเรียบเช่นเดิม ราวกับว่าที่พวกเขาพูดไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร แต่เป็นเฉกเช่นคนที่เดินผ่านไปมาบนท้องถนนคนหนึ่งเท่านั้น

กลับเป็นปฏิกิริยาของริโกะที่ใหญ่กว่ามาก เธอรู้ว่าแก๊งยามาโตะแข็งแกร่งเพียงใด ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธออายุน้อยขนาดนี้ก็เป็นสมาชิกของแก๊งยามาโตะแล้ว นี่เขาจะ... แข็งแกร่งกว่าคุณอาสึกะหรือไม่?

เมื่อเห็นว่าหลี่ฝางยังคงไม่เอ่ยปากพูดอะไร ฮิเดโทชิก็เอ่ยพูดต่อว่า "สามารถรู้จักคุณโชจิได้ นี่สำคัญยิ่งกว่าการหาเงินเสียอีก! เพราะท้ายที่สุดแล้ว ตัวตนของคุณโชจิกับคนที่มีเงิน..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ กลับถูกขัดจังหวะด้วยเสียงตะคอกด้วยความโกรธ

“ซาวาโนะ ฮิเดโทชิ!”

เมื่อได้ยินโชจิถึงกับตะโกนเรียกชื่อเต็มของเขาโดยตรง ในใจของฮิเดโทชิก็สั่นสะท้านขึ้นมา เขาหันกลับไปพบกับโชจิที่เต็มไปด้วยใบหน้าโกรธจัด

โชจิที่อยู่ไกลออกไป เวลานี้ทั้งตื่นตระหนกและหวาดกลัวขณะมองไปที่หลี่ฝาง และกำลังรวมใบหน้าของเขาเข้ากับใบหน้าที่อยู่ในความทรงจำของตน

เป็นเขา? ไม่ ไม่ผิดแน่...

หน้าผากของโชจิค่อย ๆ มีเหงื่อเย็นๆหยดลงมา ถ้าหากเป็นคนๆนั้นจริงๆ เกรงว่าวันนี้จะมีปัญหาใหญ่แล้ว

ฮิเดโทชิไม่เข้าใจความโกรธของโชจิอยู่บ้าง เห็นอยู่ชัดๆว่าตนกำลังชื่นชมโชจิ ทำไมถึงได้ทำให้โชจิโกรธขนาดนี้ได้กัน?