NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1081

“หึ!” มิเอะทำแค่เพียงแค่นเสียงใส่น้ำเสียงของริโกะ จากนั้นจึงหันมามองที่หลี่ฝางอย่างประเมินอยู่หลายครั้ง

เธอนั้นไม่เหมือนกับเอโกะ เธอไม่ได้แยแสอะไรกับริโกะน้องสาวผู้นี้มากนัก หากไม่ใช่เพราะเห็นเธอปรากฏตัวขึ้นที่นี่พร้อมกับผู้ชายที่มีบุคลิกไม่ธรรมดาคนนี้ เธอก็คงไม่มีทางจะเข้าไปทักทายก่อน

“นี่เธอมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” เป็นเพราะดูไม่ออกถึงตัวตนของหลี่ฝาง ดังนั้นมิเอะจึงไม่ได้เยาะเย้ยไปโดยตรง แต่กลับหันไปถามริโกะอย่างเรียบๆแทน

ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ไม่ว่าจะรูปร่าง บุคลิกหรือการแต่งกาย ล้วนไม่มีอะไรจะพูด ซึ่งทำให้จิตใต้สำนึกของมิเอะรู้สึกว่าหลี่ฝางเป็นลูกชายของตระกูลใหญ่โดยไม่รู้ตัว

"ระยะนี้" ถึงแม้ริโกะจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับพี่สาวคนโตของเธอ แต่เมื่อเธอได้ยินคำถามนี้ เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่แดงก่ำอยู่บ้าง

ถ้าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้คือแฟนของเธอจริงๆ ไม่ใช่แค่เพื่อนในงานเลี้ยงน้ำชาก็คงจะดี...

“งั้นหรือ เขาเป็นคนจากตระกูลไหนกันล่ะ?” เมื่อเห็นท่าทางเหนียมอายอ่อนหวานของริโกะ มิเอะก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไปทันทีและเอ่ยถามคล้ายกำลังสำรวจ

เพียงแต่คำตอบต่อมาของหลี่ฝาง กลับค่อนข้างคาดไม่ถึงอยู่บ้าง

"ไม่ได้มาจากตระกูลไหนทั้งนั้น ก็แค่คนธรรมดา"

หลี่ฝางไม่มีเวลามาเสียไปกับตรงหน้าเขาเหล่านี้ ตอนนี้เขากำลังใจจดจ่ออยู่กับโนะชิมะ โคมุระ และเอ่ยตอบมิเอะไปอย่างส่งๆ

แน่นอนว่าท่าทางของเขานั้น ทำให้ผู้ชายที่อยู่ข้างๆมิเอะไม่พอใจขึ้นมา

“คนธรรมดา? นายแอบมั่วเข้ามาในบ้านของท่านโทชิโอะได้ยังไง!”

เขาเป็นผู้ชายอายุประมาณ 30 ปี สายตาที่มองดูหลี่ฝางนั้นเย่อหยิ่งอย่างยิ่ง คล้ายดูถูกหลี่ฝางอย่างมาก

มิเอะได้ยินแฟนของเธอเอ่ยปาก เธอก็รีบพูดแนะนำขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจอย่างรวดเร็ว “นี่คืออิปเป้ โคบายาชิ เป็นลูกชายของตระกูลโคบายาชิ!"

ที่เธอภาคภูมิใจขนาดนี้นั้นใช่ว่าจะไร้สาเหตุ นี่เป็นเพราะตระกูลโคบายาชิเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำของญี่ปุ่น ในประเทศอย่างญี่ปุ่น อาจกล่าวได้ว่าตระกูลชั้นนำไม่กี่ตระกูลเหล่านี้แทบจะควบคุมในทุกๆด้านของประเทศ

อีกทั้งผู้สนับสนุนตระกูลโคบายาชิ เป็นถึงปรมาจารย์กำลังภายในผู้ทรงพลัง แม้แต่ยูอิจิ คามิยะ ก็ยังต้องสุภาพกับปรมาจารย์กำลังภายในท่านนั้นเป็นอย่างมาก

ทั้งหมดนี้ ทำให้อิปเป้ โคบายาชินั้นเกิดเป็นความเย่อหยิ่งขึ้นมาโดยธรรมชาติ

“หึหึ บางทีเขาอาจจะปะปนเข้ามากับริโกะก็ได้ นั่นเพราะยังไงคนธรรมดาก็ไม่ค่อยมีช่องทางติดต่อกับคนชั้นสูงสักเท่าไหร่” มิเอะที่ได้ยินว่าหลี่ฝางเป็นเพียงคนธรรมดา ท่าทีที่มีต่อเขาก็ไม่ระมัดระวังเช่นเมื่อครู่อีกต่อไป

“เธอต้องระวังให้ดีล่ะ อย่าให้แฟนของเธอมาทำเรื่องโง่ๆ ที่นี่” มิเอะพูดกับริโกะอย่างเยาะเย้ย

"คุณอาสึกะเขา......" ริโกะกำลังจะเอ่ยเถียง แต่กลับเห็นว่ามิเอะไม่สนใจฟังแม้แต่น้อยและโบกมือแล้วจากไปอย่างไม่สนใจ

เธอไม่ต้องการใกล้ชิดกับสิ่งที่เรียกว่า "คนธรรมดา"

หลี่ฝางได้สติกลับมา และรู้สึกพูดไม่ออกอยู่บ้างในทันใด

สองคนนี้สมองใช้การไม่ดีกันทั้งคู่หรือเปล่า?

เขาบอกว่าตนเป็นคนธรรมดา พวกเขาก็คิดไปว่าเขาเป็นคนธรรมดาจริงๆงั้นหรือ? ฟังไม่ออกถึงความขอไปทีในคำพูดของเขาหรือไงกัน?