NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1089

ดังนั้นคนธรรมดาทั่วไปจึงไม่ค่อยรู้ว่า ในฐานะมนุษย์เช่นเดียวกัน นักรบผู้แข็งแกร่งนั้นที่แท้แล้วมีพลังที่น่าหวาดกลัวมากขนาดนี้

มาวันนี้ ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นแล้ว

ตูม!

ร่างสองร่างลุกขึ้นจากซากปรักหักพัง

ส่วนอีกสิบคน ตอนนี้ล้มลงอยู่กับพื้น และมีหลายคนที่การจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งคงต้องพึ่งโชคชะตาของใครคนนั้นเองแล้ว

ในเวลานี้ ร่างทั้งสองถูกแสงที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของพวกเขาห่อหุ้มไว้อย่างสมบูรณ์ จนกระทั่งผู้คนก็ไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร

หนึ่งแสงสีแดงและหนึ่งแสงสีขาวทั้งสอง กลับทำให้ผู้คนรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ดวงหนึ่งเป็นแสงสีขาวพร่างพรายสุดขีด และอีกดวงหนึ่งเป็นแสงสีแดงเข้มราวกับเลือดที่ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวเหน็บจนตัวสั่น

มีเพียงไม่กี่คน ที่สามารถอาศัยพลังของตัวเอง เพื่อบ่งบอกได้ว่าสองคนนี้เป็นใคร

ผู้เปล่งแสงสีขาวก็คือโทชิโอะ คามิยะ และผู้ที่เปล่งแสงสีแดงก็คือหลี่ฝาง

ส่วนตงหมิงที่ค่อนข้างมีพลังแข็งแกร่งก็มองเห็นได้ชัดเจนกว่าบ้าง เขามองเห็นถึงบาดแผลรุนแรงบนตัวของหลี่ฝางได้ทันที รวมถึงเลือดสีแดงสดเป็นหย่อมๆ

นี่คือราคาที่เขาต้องจ่ายเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโทชิโอะ คามิยะสบโอกาสเข้ามาฆ่า ขณะต่อสู้กับปรมาจารย์ทั้งสิบ

แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีโดยปรมาจารย์หลายคนและได้รับบาดเจ็บ แต่หลี่ฝางกลับคิดว่ามันคุ้มค่า เพราะหากเขาถูกโจมตีโดยโทชิโอะ คามิยะได้สำเร็จ ตอนนี้เกรงว่าเขาอาจจะตายไปแล้ว

“คุณหลี่ คุณเก่งกว่าผม!” โทชิโอะ คามิยะจู่ๆก็พูดขึ้น

การต่อสู้ในวันนี้ หากเปลี่ยนเป็นเขา คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำได้ถึงระดับของหลี่ฝาง

ภายใต้แรงกดดันอย่างมาก เขาได้เอาชนะปรมาจารย์การต่อสู้ทั้งสิบคน ภายใต้การจับจ้องของยอดฝีมือระดับเดียวกันอีกคน

ถึงขั้นที่เขายอมที่จะได้รับบาดเจ็บหลายครั้ง แต่ไม่เผยช่องว่างใดๆ และไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ลงมือเลยแม้แต่น้อย

คำพูดของโทชิโอะ คามิยะ แน่นอนว่าย่อมถูกคนข้างนอกได้ยินอย่างชัดเจน

ทันใดนั้น ดวงตาที่ประหลาดใจแต่ละคู่ๆ ก็มองเข้าไปในสถานที่ซึ่งเกือบจะกลายเป็นซากปรักหักพัง

โทชิโอะ คามิยะผู้แข็งแกร่งที่สุดในญี่ปุ่น ถึงกับยอมรับกับปากว่าตนด้อยกว่าคนอื่น?

ชายผู้นี้ มองดูแล้วอายุก็แค่ยี่สิบปี หลี่ฝางที่ยังเยาว์วัยอย่างยิ่งผู้นี้?

บนร่างของหลี่ฝาง มีเลือดไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง จนย้อมอาบร่างกายของเขาครึ่งหนึ่งให้เป็นสีแดง

เขาได้รับบาดเจ็บ และค่อนข้างรุนแรงแล้ว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ นายก็ไปจากที่นี่ในตอนนี้ซะ ฉันจะไม่เอาเรื่องนายอีก” หลี่ฝางกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

เมื่อได้ยินดังนั้น โทชิโอะ คามิยะกลับหัวเราะขึ้นมา “วันนี้เป็นโอกาสที่หายาก ฉันมั่นใจอยู่หกส่วน ว่าสามารถฆ่าคุณลงที่นี่ได้ ถ้าฉันพลาดโอกาสนี้ไป ก็คงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต"

“อยากฆ่าฉันงั้นหรือ?” หลี่ฝางยิ้มเย้ยหยัน