NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1092

ความทรงจำของหลี่ฝางยังไม่ฟื้น ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุด แต่เขาก็ไม่ได้โง่เขลาถึงขั้นที่ต่อสู้กับผู้อื่นและสละชีวิตของตนทิ้งไปอย่างเปล่าประโยชน์

ดังนั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาถูกโจมตีจนกระเด็นในตอนนั้น เขาก็แอบซ่อนระเบิดเอาไว้ที่นี่

จากนั้นในระหว่างการต่อสู้ เขาก็ได้ชักนำโทชิโอะ คามิยะมาที่นี่อย่างเงียบๆ

ตูม!

การระเบิดครั้งใหญ่ทำให้ทุกคนตะลึงไปในทันที

อีกทั้งก่อนที่จะระเบิด หลี่ฝางที่กำลังใช้แรงเฮือกสุดท้ายเพื่อหลบหนี ก็ได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธของโทชิโอะ คามิยะ

“ไอ้สารเลว!”

หลี่ฝางยิ้มอย่างดูถูก

ฉันสารเลว?

นี่นายคงไม่ได้ลืมไปแล้วหรอกนะว่านายเรียกคนเป็นสิบมารุมจัดการฉันคนเดียว?

นายสารเลวก่อน แล้วยังกล้ามาว่าฉัน?

ผู้คนที่อยู่ห่างไกลออกไป กำลังตกตะลึงตาค้างไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

คนที่ได้สติกลับมา ก็รีบโทรเรียกรถพยาบาลและรถดับเพลิงในทันที ขณะที่คนที่ยังไม่ได้สติ มาถึงตอนนี้สมองก็ยังไม่แล่นเลยสักนิด

ในเวลานี้ ราวกับว่ามีมือใหญ่ที่มองไม่เห็นคู่หนึ่ง ฉีกควันและไฟออกจากกันโดยตรง จากนั้น เงาร่างที่เลือนรางร่างหนึ่งก็ค่อยๆเดินออกมาอย่างช้าๆ

ตอนนี้ ทุกคนล้วนจ้องมองไปที่ร่างนั้นอย่างแน่นิ่ง เงาร่างค่อยๆปรากฏชัดขึ้น และนั่นก็คือโทชิโอะ คามิยะ ที่เขาเดินออกมาจากควันดำทีละก้าวๆ บนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยสีดำไหม้เกรียมและมีรอยไหม้อยู่ทุกที่

“พระเจ้า นี่คือพลังของพระเจ้า” มีคนคุกเข่าลงกับพื้นและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า

และก็มีคนที่รีบพุ่งเข้าไป เพื่อเตรียมตรวจสอบสถานการณ์ของโทชิโอะ คามิยะทันที

ในขณะที่สายตาของโทชิโอะ คามิยะในเวลานี้ กลับเต็มไปด้วยความโกรธจัดอย่างยิ่ง!

……

ท้องฟ้าเริ่มมืดลง ตงหมิงแบกหลี่ฝางที่กลายเป็นคนนองเลือด เดินผ่านตรอกมืดๆไป เขาหลีกเลี่ยงกล้องทุกประเภทและคนเดินถนนที่อาจปรากฏขึ้นได้ทุกเมื่อ

บางทีอาจจะเป็นเพราะการเคลื่อนไหวขณะเดินที่ปลุกหลี่ฝางขึ้นมาจากอาการหมดสติ โลกในตาของเขาพร่ามัวไปหมด แต่เขาก็ยังคงวิเคราะห์ได้ว่าชายที่แบกเขาอยู่นั้นเป็นมิตรหาใช่ศัตรู

"ขอบ...ขอบคุณ..."

หลี่ฝางพูดอย่างยากลำบาก

เขายังคงจำได้ว่า ในขณะที่เกิดระเบิด แม้ว่าตนจะหลบหนีไปได้ไกลพอสมควรแล้ว แต่เขาก็ยังคงกระเด็นไปตามคลื่นระเบิดขนาดมหึมา ร่างกายที่แต่เดิมได้รับบาดเจ็บแล้วบาดเจ็บอีก ก็ยิ่งยากที่จะฝืนทนไหว เขากระอักเลือดออกมาติดๆ

ในเวลานี้เอง จู่ๆตงหมิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา อุ้มเขาขึ้นและวิ่งหนีไป