NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1093

หลี่ฝางไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

เป็นดั่งที่หญิงชราตัวน้อยพูดจริงๆนั่นแหละ พลังอำนาจของโทชิโอะ คามิยะสามารถอธิบายได้ว่าเป็นหนึ่งฝ่ามือปิดแผ่นฟ้า ถ้าหากเขารู้ว่าตนอยู่ที่นี่ อย่างนั้นหญิงชราตัวน้อยก็จะพลอยมีส่วนเกี่ยวข้องไปด้วย

ตงหมิงที่ตามหลังเขามาในเวลานี้ก็เช่นเดียวกัน

“พวกเราแยกกันที่นี่เถอะ” หลี่ฝางพูดกับตงหมิง “อย่าให้โทชิโอะ คามิยะรู้ ไม่อย่างนั้นพวกนานจะอันตรายอย่างยิ่ง ทางที่ดีอย่าแม้แต่กระทั่งติดต่อกันอีก”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ฝาง ตงหมิงก็ลังเลไปครู่หนึ่งและพูดว่า "คุณหลี่ ตอนนี้โทชิโอะ คามิยะได้ปิดกั้นทั้งเกียวโตเอาไว้แล้ว แม้แต่ญี่ปุ่นทั้งประเทศก็ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอย่างใกล้ชิด คุณเตรียมจะหนีไปยังไง?"

"ไม่ต้องหนี" หลี่ฝางแสยะยิ้ม บนตัวปรากฏความมั่นใจอย่างแรงกล้าออกมา

“แต่คุณ…” น้ำเสียงของตงหมิงละล้าละลัง

“ครั้งนี้ ปรมาจารย์หลายคนที่โทชิโอะ คามิยะหามาไม่ล้มตายก็ได้รับบาดเจ็บ หลังจากนี้สองเดือน ฉันจะดูว่าโทชิโอะ คามิยะ จะยังสามารถหาใครมาจัดการกับฉันได้อีก!” คำพูดของหลี่ฝาง ไม่มีร่องรอยตกอับลำบากใดๆเลยสักนิด จนทำให้ตงหมิงเกิดความรู้สึกราวกับว่าโทชิโอะ คามิยะต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายหนีหัวซุกหัวซุนแทน

ตงหมิงคาดไม่ถึงจริงๆ ว่ามาถึงตอนนี้แล้วหลี่ฝางจะยังไม่ยอมถอยเลยสักนิด

“คุณหลี่... รักษาตัวด้วย!"

ตงหมิงคิดจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อเกลี้ยกล่อมหลี่ฝาง แต่สุดท้ายแล้วกลับมีเพียงสองคำนี้เท่านั้น นั่นเพราะเขาเข้าใจแล้วว่าความตั้งใจอันแน่วแน่ของหลี่ฝางไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถโน้มน้าวได้เลยแม้แต่น้อย

“ยังมีอีกเรื่องที่ฉันต้องการให้นายช่วย” หลี่ฝางเอ่ย “กรุณานำหยางฉงมาด้วย”

“แต่ว่า ถ้าเธออยู่ข้างคุณนี่ไม่ใช่ออกจะ…” ตงหมิงอยากจะบอกว่ามันอันตราย เขาเมื่อเผชิญหน้ากับหลี่ฝางที่ดูเหมือนกึ่งยิ้มกรึ่งไม่ยิ้ม เขาก็ยากที่จะเปิดปากเอ่ยออกมา

หลี่ฝางเอ่ย “ตอนแรกที่ฉันมาญี่ปุ่นฉันไม่ได้คิดจะปกปิดตัวตน นี่ง่ายสำหรับโทชิโอะ คามิยะอย่างยิ่งที่จะค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างหยางฉงกับฉันพบ ถึงเวลานั้นเขาก็อาจไปหาเรื่องเธอ เธออยู่ข้างกายฉันถึงจะปลอดภัยที่สุด!"

"เข้าใจแล้ว" ตงหมิงพยักหน้ารับ

……

ไม่กี่วันต่อมา

หลี่ฝางและหยางฉงหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องแห่งหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในโรงเรียนร้าง

ตรงหน้าทั้งสองมีขนมปังและน้ำ และนี่ก็คืออาหารเย็นของพวกเขา

ไม่สิ ควรจะพูดว่าอาหารเหล่านี้ก็อาหารทั้งสามมื้อต่อวันตลอดไม่กี่วันที่ผ่านมา

“ขอโทษนะ หยางฉง ทำให้เธอต้องพลอยลำบากไปกับฉันด้วย”

“ไม่เป็นไร คุณอยู่ข้างๆฉัน แบบนี้ก็ดีมากแล้วไม่ใช่หรือ?” ”

ในเวลานี้การค้นหาหลี่ฝางได้ขยายขอบเขตไปสู่ทั่วเขตมหานครทั้งหมดรวมถึงเมืองอื่นๆโดยรอบ ราวกับทุกๆที่ล้วนสามารถมองเห็นประกาศต้องการตัวหลี่ฝางได้ หากตอนนี้หลี่ฝางปรากฏตัวขึ้นบนท้องถนน ภายในไม่ถึงห้านาที เขาจะต้องถูกล้อมเอาไว้แน่

ดังนั้นหลี่ฝางจึงได้แต่ต้องพาหยางฉงมาซ่อนที่นี่เท่านั้น ทุกวันล้วนมีชีวิตเป็นไปอย่างมืดมนไร้คืนวัน แต่หยางฉงกลับไม่บ่นเลย แม้แต่น้อย เธอเพียงแค่อยู่เป็นเพื่อนหลี่ฝางอย่างเงียบ ๆ