NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1119

เมื่อตัวตนของหลี่ฝางปรากฏขึ้น ก็กดตระกูลหยางที่ไม่ยอมก้มหัวให้ไปหมด ในขณะที่ทำให้หยางฉงได้เป็นเจ้าบ้านของตระกูลหยางอย่างง่ายดายนั้น ก็ทำให้ตระกูลหยางมีชีวิตชีวาขึ้นมาใหม่

ชื่อเสียงของปรมาจารย์กำลังภายใน เลยทลายอำนาจของพวกที่พยายามจะสอดแนมตระกูลหยาง แถมยังทำให้อำนาจของตระกูลหยางเพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างเช่นตระกูลหยางที่มีพี่ใหญ่อย่างหยางจื้อเฉิง เพียงเวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน ก็เลื่อนจากชั้นระดับสามขึ้นมาเป็นระดับสอง พลางมีคนเข้ามาเลียแข้งขามากมาย

ส่วนธุรกิจของตระกูลหยางนั้นก็ดีขึ้นเรื่อยๆ การจองนั้นก็มากมายเป็นอย่างมาก ทำให้คนของตระกูลหยางนั้นตาแทบลาย

ตระกูลหยางทั้งตระกูลนั้น ไม่มีท่าทีไม่แยแสหลี่ฝางอีกเลยแม้แต่น้อย

แน่นอน ว่าหลังจากที่รู้ตัวตนของหลี่ฝางแล้ว ถึงตระกูลหยางจะมีความกล้าอีกมากมายแค่ไหน ก็ไม่กล้าทำท่าทีไม่แยแสหลี่ฝางอีก

……

ตอนกลางวันแสกๆ อากาศร้อนระอุ แสงสาดส่องกระทบตา ไท่ซางนั้นบ่นด้วยความไม่พอใจ “นี่มันที่ไหนกัน ทำไมถึงได้ร้อนขนาดนี้ พี่ใหญ่คุณว่าทำไมเราไม่อยู่บ้าน ทำไมต้องออกมาข้างนอกด้วยล่ะ แอร์ไม่เย็นหรือแตงโมไม่อร่อยกันนะ……”

หลี่ฝางที่เดินอยู่ข้างหน้า อดไม่ได้ที่จะปวดหัวขึ้นมา

ทำไมไท่ซางขี้บ่นขนาดนี้นะ！

แน่นอน ว่าก่อนที่หลี่ฝางจะไม่เหลือความทรงจำนั้นก็ปวดหัวกับไท่ซาง แต่นิสัยนี้ของไท่ซางนั้น มันแก้ไม่ได้เลย

อันที่จริงอากาศแบบนี้มันร้อนสำหรับคนธรรมดามาก แต่สำหรับปรมาจารย์กำลังภายในนั้นมันไม่เท่าไหร่

เพีงแค่ช่วงนี้ไท่ซางถูกหลี่ฝางจับตามอง เลยไม่ได้มีโอกาสออกไปเที่ยวเสเพล ในใจเลยร้อนรุ่มไม่น้อย

“หุบปาก！” หลี่ฝางจ้องไท่ซางอย่างเย็นชา ไท่ซางนั้นชอบทำอะไรบ้าๆ ลงไป หลี่ฝางไม่กล้าให้เขาออกไปเที่ยวเล่นคนเดียว ถ้าเขาทำเรื่องบ้าๆ ลงไป ในฐานะที่ตัวเองเป็นพี่ใหญ่จะต้องแย่ไปด้วยแน่ๆ

“ครับ พี่ใหญ่” ไท่ซางตอบอย่างไม่มีชีวิตชีวา จู่ๆ ก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาเลยเป็นประกาย ทั้งตัวก็เกิดมีชีวิตชีวาขึ้นมา ก่อนจะยิ้มแฉ่งพลางพูดกับหลี่ฝาง “พี่ใหญ่ เรื่องของคุณกับพี่สะใภ้ใหม่ ตอนนี้พี่สะใภ้ใหญ่ยังๆ ม่รู้ แต่ฉันว่าคงจะปิดบังเอาไว้ได้ไม่นาน พี่ใหญ่คิดดีหรือยังว่าจะแก้ไขอย่างไร？”

“พี่สะใภ้ให่มพี่สะใภ้ใหญ่อะไร？” หลี่ฝางมองไท่ซาง อย่างประหลาดใจ

“ก็พี่สะใภ้คนก่อน ฉิน……เอ่อ แฮ่มๆ ฉันพูดมากไปเอง ไม่พูดแล้วๆ” ไท่ซางพูดๆ ไปก็พบว่าสีหน้าของหลี่ฝางดูไม่ค่อยดีนัก เลยรีบเปลี่ยนเรื่องพูด

“ฉิน……ฉินวี่เฟยงั้นเหรอ？” ชื่อที่ทั้งคุ้นและแปลกประหลาดนั้นมันเกิดขึ้นในใจของหลี่ฝาง พลางรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

ความรู้สึกนี้มันยากที่จะพูดออกไปมากที่สุด ก่อนหน้านี้หลี่ฝางชอบฉินวี่เฟย แต่หลี่ฝางในตอนนี้จำอะไรแต่ก่อนไม่ได้เลย เขาชอบหยางฉงไป นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจได้

สำหรับหลี่ฝางในตอนนี้ ฉินวี่เฟยนั้นเป็นเพียงคนแปลกหน้า ตัวเองนั้นจำลักษณะของเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ตอนนี้หยางฉงเป็นคนที่เขารักที่สุดแล้วล่ะ

เขาจะโกนออกมาเสียงดังอย่างเก็บเอาไว้ไม่อยู่ ก่อนจะกลบเสียงของทั้งชั้นเอาไว้ คนทั้งหมดนั้นต่างมองมาที่ไท่ซาง โดนคิดไม่ถึงว่าจะมีคนที่หน้าไม่อายขนาดนี้

ส่วนหญิงที่ถูกไท่ซางชี้ไปนั้นก็รู้สึกได้ สิ่งที่น่าแปลกนั้น คือเธอไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจออกมา แต่กลับยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหา

“เธอ เธอเดินเข้ามาแล้ว！” ไท่ซางพูดเสียงสั่นด้วยความตื่นตาตื่นใจ “เธอรักฉันเข้าแล้ว ให้ตายเถอะ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันเลยนะ……”

จู่ๆ ไท่ซางก็พูดกับหลี่ฝาง “พี่ใหญ่ คุณอย่ามาขวางนะ”

“เหอะๆ ……” หลี่ฝางยิ้มด้วยใบหน้าขมขื่น แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกไป

“พี่ใหญ่ คุณอย่าอิจฉาฉันนะ” ไท่ซางมองหลี่ฝางด้วยความสงสัย แต่ในตอนนี้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เขาเองก็ไม่มีเวลาจะพูดอะไรกับหลี่ฝางมากแล้ว บนใบหน้าเลยมีรอยยิ้มกระชากใจ พลางอ้าแขนต้อนรับหญิงคนนั้น

“สาวสวย ฉัน……”

แต่เมื่อหญิงคนนี้เห็นไท่ซาง ก็รีบหลบ จากนั้นไท่ซางเลยหันไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง ก็เห็นว่าหญิงคนนั้นยืนอยู่ด้านหน้าของหลี่ฝางด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ในตอนนั้นเอง ไท่ซางแทบคลั่งไป……