NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1132

“หมออูรีบเปิดประตูเร็ว!” หมอสาวคนสวนตะโกนเรียกอย่างกระวนกระวาย

ไม่นาน ประตูก็ได้เปิดออก หมอผู้ชายอายุสามสิบกว่า ๆ ก็ได้กล่าวกับหมอสาวคนสวยด้วยรอยยิ้ม: “เจียงถิง ทำไมคุณ......”

พึ่งจะเปิดประตูออก หมออูก็ได้เห็นหลี่ฝางที่ยืนอยู่ด้านข้าง สีหน้าก็ได้เคร่งขรึมลงทันที กล่าว: “หมอเจียง มีเรื่องอะไรเหรอครับ?”

“ฉันมาเอายาตามใบสั่งแพทย์ ฉุกเฉิน โรคหัวใจ!” หมอสาวคนสวยกล่าวอธิบายอย่างเร่งรีบ

“งั้นเหรอ? ไม่มีใบสั่งผมจะจ่ายยาให้มั่ว ๆ ไม่ได้หรอกนะ” ในเวลานี้หมออูกลับทำเป็นใช้ภาษาทางการเป็นข้ออ้างเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น: “ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้นมา ผมรับผิดชอบไม่ไหวหรอกนะ”

“ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน จะล่าช้าไม่ได้!” หมอสาวคนสวยกล่าวด้วยความโมโห

“งั้นผมเองก็จนปัญญา” หมออูกล่าวอย่างเกียจคร้าน: “ไม่มีใบสั่งก็จะเอายาไปไม่ได้ เรื่องอื่น ผมไปยุ่งด้วยไม่ได้หรอกนะ!”

“คุณหลบไปซะ” หลี่ฝางคว้าไปที่หมออูและโยนเขาออกไปอีกทาง แล้วหันไปกล่าวกับเจียงถิง: “ไปเอายามา เรื่องอื่นคุณไม่ต้องสนใจ”

เวลากระชั้นชิด หลี่ฝางคร้านที่จะต่อปากต่อคำกับหมออูนั่น

“คุณกล้าเหรอ! หมอเจียง คุณอยากถูกไล่ออกหรือยังไง!” หมออูถูกหลี่ฝางโยนทิ้งออกไปเบา ๆ ทำให้ต้องนั่งก้นกระแทกพื้น โมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที เขาตวาดใส่ทั้งสองคนด้วยความโมโห

“คุณยุ่งอะไรด้วย” เจียงถิงเองก็ไม่อยากจะพูดอะไรกับหมออูอีกต่อไป เมื่อได้ยามาแล้วก็รีบจากไปพร้อมกับหลี่ฝางอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนพึ่งจะเดินออกมาได้ไม่นานนัก ก็ได้ยินเสียงปาข้าวของและเสียงด่าสาปแช่งดังออกมาจากในห้อง

หลี่ฝางเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจเล็กน้อย: “คนที่อยู่ข้างในคนนั้นเป็นอะไรไปเหรอ?”

เจียงถิงมีสีหน้าประหม่าเล็กน้อย แต่ไม่ได้อธิบายอะไร กลับเอ่ยขึ้นมาอย่างงร้อนรนแทน: “ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก ช่วยคนสำคัญกว่า!”

เธอไม่พูด หลี่ฝางเองก็ขี้เกียจถาม และรีบพาเจียงถิงกลับไปที่บ้านตระกูลฟางอย่างรวดเร็ว

หลี่ฝางไปกลับใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที บ้านตระกูลฟางในเวลานี้อลหม่านวุ่นวายไปหมด เมื่อเห็นหลี่ฝางพาหมอกลับมา จึงให้หมอเจียงรีบช่วยคนทันที

หลังจากที่ทำการช่วยชีวิตอยู่หลายนาที ในที่สุดหญิงชราก็ได้ดีขึ้นมาบ้าง เมื่อเห็นชีพจรของหญิงชราค่อย ๆ กลับเป็นปกติ ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็วางใจขึ้นมา

ในเวลานี้รถฉุกเฉินของโรงพยาบาลในเครือที่อยู่ตรงข้ามก็ได้มาถึง คุณหมอที่มีผมขาวปะปนอยู่เล็กน้อยก็ได้ลงมาจากรถ

“ผู้อำนวยการหลิว!” ฟางจื้อรีบเข้าไปต้อนรับ: “ทำไมท่านถึงได้มาด้วยล่ะ?”

“คุณย่าไม่สบาย ผมจะไม่มาด้วยตัวเองได้ยังไง!” ผู้อำนวยการหลิวกล่าวอย่างร้อนรน: “คุณย่าอยู่ไหน รีบให้ผมตรวจดูเร็ว!”

“ยังดีที่หมอเจียงหมอในโรงพยาบาลของพวกคุณมาได้ทันเวลา” ฟางจื้อเดินนำทางผู้อำนวยการหลิวพลางกล่าว: “ตอนนี้คุณย่าได้พ้นขีดอันตรายแล้วล่ะครับ”

ในที่สุดทุกคนก็ได้เคลื่อนไหวขึ้นมา นำตัวหญิงชราส่งขึ้นรถพยาบาลและพาจากไป

หลังจากที่รถพยาบาลขับออกไป ผู้คนที่เหลืออยู่ก็ได้มองดูหลี่ฝาง เหมือนกับได้กลับเข้าสู่สถานการณ์เหมือนสิบกว่านาทีก่อนหน้านั้น

และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตาที่สลับซับซ้อนพวกนั้น หลี่ฝางเพียงรู้สึกถึงความวุ่นวาย จึงได้กล่าวกับฟางหยู่ถงทันที: “เดี๋ยวผมจะไปส่งหมอเจียง ถ้ามีเวลาจะไปเยี่ยมคุณย่าของคุณ ผมไปก่อนนะ”

“ค่ะ ระหว่างทางระวังตัวด้วย” ฟางหยู่ถงกำชับเสียงเบา หน้าแดงเล็กน้อย

หลี่ฝางพยักหน้า และพาเจียงถิงจากไปอย่างรวดเร็ว

เขารู้สึกว่าถ้าตัวเองอยู่ที่นั่นนานไปกว่านี้ เกรงว่าฐานะจอมปลอมนี่คงถูกคนสอดรู้สอดเห็นพวกนั้นทำให้เป็นจริงขึ้นมา นั่นไม่ให้ผลลัพธ์ที่เขาต้องการจะเห็นหรอกนะ

“ถ้ารู้แต่แรกก็คงไม่รับปากช่วยเรื่องนี้แล้ว เพิ่มปัญหาจริง ๆ” หลี่ฝางคิดอยู่ในใจ

ณ เวลานี้ หมออูที่อยู่ในโรงพยาบาลกำลังเผชิญหน้ากับความเละเทะที่อยู่บนพื้นเต็มไปหมด สีหน้าดูไม่ได้อย่างน่าหวาดกลัว

เขาได้ตามจีบเจียงถิงมานานแล้ว แต่เจียงถิงก็ไม่เคยรับปากสักที แต่ก็ช่างมันปะไร ยังมีเวลาอีกมาก เขาสามารถค่อยเป็นค่อยไป

แต่ทว่าเขาคิดไม่ถึงว่า เจียงถิงจะพาผู้ชายมาปรากฏตัวที่ด้านหน้าของเขา และทันทีที่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงภัยคุกคามที่รุนแรง รวมทั้งรังเกียจที่มีต่อหลี่ฝาง