NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1187

“ก็แค่งูเล็กตัวเดียวไม่ใช่หรือไง? เป็นถึงครึ่งเทพอย่างฉัน จะถูกงูตัวเล็กๆ นี่กัดตายหรือไง”

สิ้นสุดคำของกู่ยี่เทียน พลันยื่นมือออกไปหวังจับกุมงูเล็กนั้น กลับถูกหลี่ฝางเตะปลิวเสียก่อน

“แกรู้ไหมว่านี่มันงูอะไร? ถึงได้กล้าจับมัน!” หลี่ฝางคำรามด้วยความโกรธฟึดฟัด หากไม่เห็นว่ากู่ยี่เทียนมีความสามารถระดับครึ่งเทพ เขาไม่มีทางพาไอ้หมอนี่เข้ามาที่ซากปรักหักพังลึกลับนี่ด้วยแน่

อย่ามองว่างูสีแดงภายนอกมีสีสดใส รูปลักษณ์สวยงาม แต่มันกลับเป็นสัตว์พิษหนึ่งในห้าที่ร้ายแรงที่สุด หรือแม้กระทั่งฟันของมันแหลมจนสามารถทิ่มแทงผิวหนังของคนได้อย่างง่ายดาย หากโดนมันกัดเข้าละก็ แม้แต่เทพองค์เองก็ช่วยอะไรไม่ได้

แต่ดีที่งูชนิดนี้ความต้องการต่อสิ่งแวดล้อมค่อนข้างสูง ได้เคยพบเห็นแค่ในซากปรักหักพังลึกลับเท่านั้น

กู่ยี่เทียนนวดเอวที่แทบจะหักของตนเอง ถลึงตาโตใส่หลี่ฝางอย่างไม่พอใจ “ความอดทนของกูมีขีดจำกัดนะโว้ย หากแกกล้าทำร้ายกูอีก กูไม่เกรงใจแล้วนะ!”

“ถ้าโดนงูนั่นกัดเข้าละก็ แกรอตายได้เลย ต่อจากนี้ ทุกอย่างต้องฟังคำสั่งจากฉัน ทางที่ดีอย่าแตะอะไรในซากปรักหักพังนี่ดีกว่า อย่าไปไหนมั่วซั่วด้วย ถ้าแกตายขึ้นมา ฉันไม่รับผิดชอบนะ”

หลี่ฝางเบื่อที่จะอธิบายกับกู่ยี่เทียน พลางแค่กำชับด้วยความเย็นชา จึงกลับหลังไปกลับไปจัดการกับงูสีแดงตัวนั้น

งูพวกนี้ ผิวหนังของมันมีผิวร้ายแรง หากสัมผัสด้วยมือโดยตรง ทำให้ประสาทของเราชาทันที ชาอย่างที่ไม่สามารถฟื้นฟูได้อีก ถึงขั้นอัมพาต

ดีที่ก่อนที่จะเข้ามาที่ซากปรักหักพังหลี่ฝางนึกถึงเหตุการณ์นี้ก่อนอยู่แล้ว จึงได้กำชับให้ลูกน้องช่วยเตรียมถุงมือยางเอาไว้ให้แล้ว เขาสวมถุงมือยาง จับงูเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างดึงมีดพกออกมาจากต้นไม้

“ช่วยเอาขวดสีน้ำตาลออกมาจากกระเป๋าฉันที” เขาออกคำสั่งกับกู่ยี่เทียนโดยไม่แม้แต่แหงนหน้าขึ้น อีกฝ่ายไม่พอใจนัก แต่ก็ทำตามคำสั่งด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“ในเมื่องูนี่พิษแรงขนาดนี้ ทำไมนายไม่ฆ่ามันไปเลยล่ะ นายทำอะไรอยู่?”

เมื่อเห็นหลี่ฝางง้างปากของงูออก รีดเอาพิษใส่ขวดสีน้ำตาล กู่ยี่เทียนกล่าวถามอย่างรังเกียจ

แม้ว่ากู่ยี่เทียนจะไม่กลัวอะไร แต่เมื่อเห็นสัตว์เลื้อยคลานที่ไร้ขนผิวลื่นแบบนี้ แต่ก็รู้สึกขนลุกซู่

หลี่ฝางเก็บพิษงูอย่างระแวดระวัง เพื่อแนวคิดการประหยัด เขาแทบจะอยากลอกหนังงูที่มีพิษที่ออกมาด้วย

การถลกหนังเป็นๆ นองเลือดอย่างมาก กู่ยี่เทียนที่ดูเหตุการณ์อยู่อีกด้านหนังตากระตุกไม่หยุด ให้ตายหลี่ฝางเป็นคนมีรสนิยมรุนแรงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“แกแกแก น่าสะอิดสะเอียนเกินไปรึเปล่า? แม้หนังงูนี่จะสีแดงเพลิงร้อนแรง ดูสวยงาม แต่นายก็ไม่เห็นจำเป็นต้องใจร้ายถึงขนาดถลกหนังมันเลยนี่”

“แกจะไปรู้อะไร! อาซาโทสเขามีลูกน้องสิบสองคน แกแน่ใจหรือว่าเราสองคนจะหนึ่งต่อสิบสามได้? งูสีแดงนี่เป็นของพิเศษของซากปรักหักพังลึกลับนี่ พิษในตัวแทบจะไร้ทางแก้ ฉันเก็บพิษและหนังของมันเอาไว้ เพื่อเอามาสร้างอาวุธลับ ให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับอาซาโทสและพวกของมัน”

หากไม่ใช่เพราะต่อจากนี้ต้องเพิ่งกู่ยี่เทียนเพื่อเอาชนะการต่อสู้ หลี่ฝางไม่อยากจะแยแสเขาด้วยซ้ำ หลังเก็บพิษงูและถลกหนังงูเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลี่ฝางทำการสร้างอาวุธอย่างไม่รอช้า

พิษงูไม่เยอะมากนัก เพียงแค่สองหยดเท่านั้น เขาจึงถูมันบนเข็มเหล็กมีพกมาด้วยในตัว ทั้งหมดมีสิบสองเข้ม เมื่อได้ผสมพิษของงูเข้าไป รับรองว่าพิษร้ายกาจจนมิอาจต้านได้แน่