สรุปตอน บทที่ 1187 เวลาที่ผิดแปลก – จากเรื่อง NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง โดย เฉียงเกอ9527
ตอน บทที่ 1187 เวลาที่ผิดแปลก ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง โดยนักเขียน เฉียงเกอ9527 เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“ก็แค่งูเล็กตัวเดียวไม่ใช่หรือไง? เป็นถึงครึ่งเทพอย่างฉัน จะถูกงูตัวเล็กๆ นี่กัดตายหรือไง”
สิ้นสุดคำของกู่ยี่เทียน พลันยื่นมือออกไปหวังจับกุมงูเล็กนั้น กลับถูกหลี่ฝางเตะปลิวเสียก่อน
“แกรู้ไหมว่านี่มันงูอะไร? ถึงได้กล้าจับมัน!” หลี่ฝางคำรามด้วยความโกรธฟึดฟัด หากไม่เห็นว่ากู่ยี่เทียนมีความสามารถระดับครึ่งเทพ เขาไม่มีทางพาไอ้หมอนี่เข้ามาที่ซากปรักหักพังลึกลับนี่ด้วยแน่
อย่ามองว่างูสีแดงภายนอกมีสีสดใส รูปลักษณ์สวยงาม แต่มันกลับเป็นสัตว์พิษหนึ่งในห้าที่ร้ายแรงที่สุด หรือแม้กระทั่งฟันของมันแหลมจนสามารถทิ่มแทงผิวหนังของคนได้อย่างง่ายดาย หากโดนมันกัดเข้าละก็ แม้แต่เทพองค์เองก็ช่วยอะไรไม่ได้
แต่ดีที่งูชนิดนี้ความต้องการต่อสิ่งแวดล้อมค่อนข้างสูง ได้เคยพบเห็นแค่ในซากปรักหักพังลึกลับเท่านั้น
กู่ยี่เทียนนวดเอวที่แทบจะหักของตนเอง ถลึงตาโตใส่หลี่ฝางอย่างไม่พอใจ “ความอดทนของกูมีขีดจำกัดนะโว้ย หากแกกล้าทำร้ายกูอีก กูไม่เกรงใจแล้วนะ!”
“ถ้าโดนงูนั่นกัดเข้าละก็ แกรอตายได้เลย ต่อจากนี้ ทุกอย่างต้องฟังคำสั่งจากฉัน ทางที่ดีอย่าแตะอะไรในซากปรักหักพังนี่ดีกว่า อย่าไปไหนมั่วซั่วด้วย ถ้าแกตายขึ้นมา ฉันไม่รับผิดชอบนะ”
หลี่ฝางเบื่อที่จะอธิบายกับกู่ยี่เทียน พลางแค่กำชับด้วยความเย็นชา จึงกลับหลังไปกลับไปจัดการกับงูสีแดงตัวนั้น
งูพวกนี้ ผิวหนังของมันมีผิวร้ายแรง หากสัมผัสด้วยมือโดยตรง ทำให้ประสาทของเราชาทันที ชาอย่างที่ไม่สามารถฟื้นฟูได้อีก ถึงขั้นอัมพาต
ดีที่ก่อนที่จะเข้ามาที่ซากปรักหักพังหลี่ฝางนึกถึงเหตุการณ์นี้ก่อนอยู่แล้ว จึงได้กำชับให้ลูกน้องช่วยเตรียมถุงมือยางเอาไว้ให้แล้ว เขาสวมถุงมือยาง จับงูเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างดึงมีดพกออกมาจากต้นไม้
“ช่วยเอาขวดสีน้ำตาลออกมาจากกระเป๋าฉันที” เขาออกคำสั่งกับกู่ยี่เทียนโดยไม่แม้แต่แหงนหน้าขึ้น อีกฝ่ายไม่พอใจนัก แต่ก็ทำตามคำสั่งด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
“ในเมื่องูนี่พิษแรงขนาดนี้ ทำไมนายไม่ฆ่ามันไปเลยล่ะ นายทำอะไรอยู่?”
เมื่อเห็นหลี่ฝางง้างปากของงูออก รีดเอาพิษใส่ขวดสีน้ำตาล กู่ยี่เทียนกล่าวถามอย่างรังเกียจ
แม้ว่ากู่ยี่เทียนจะไม่กลัวอะไร แต่เมื่อเห็นสัตว์เลื้อยคลานที่ไร้ขนผิวลื่นแบบนี้ แต่ก็รู้สึกขนลุกซู่
หลี่ฝางเก็บพิษงูอย่างระแวดระวัง เพื่อแนวคิดการประหยัด เขาแทบจะอยากลอกหนังงูที่มีพิษที่ออกมาด้วย
การถลกหนังเป็นๆ นองเลือดอย่างมาก กู่ยี่เทียนที่ดูเหตุการณ์อยู่อีกด้านหนังตากระตุกไม่หยุด ให้ตายหลี่ฝางเป็นคนมีรสนิยมรุนแรงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
“แกแกแก น่าสะอิดสะเอียนเกินไปรึเปล่า? แม้หนังงูนี่จะสีแดงเพลิงร้อนแรง ดูสวยงาม แต่นายก็ไม่เห็นจำเป็นต้องใจร้ายถึงขนาดถลกหนังมันเลยนี่”
“แกจะไปรู้อะไร! อาซาโทสเขามีลูกน้องสิบสองคน แกแน่ใจหรือว่าเราสองคนจะหนึ่งต่อสิบสามได้? งูสีแดงนี่เป็นของพิเศษของซากปรักหักพังลึกลับนี่ พิษในตัวแทบจะไร้ทางแก้ ฉันเก็บพิษและหนังของมันเอาไว้ เพื่อเอามาสร้างอาวุธลับ ให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับอาซาโทสและพวกของมัน”
หากไม่ใช่เพราะต่อจากนี้ต้องเพิ่งกู่ยี่เทียนเพื่อเอาชนะการต่อสู้ หลี่ฝางไม่อยากจะแยแสเขาด้วยซ้ำ หลังเก็บพิษงูและถลกหนังงูเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลี่ฝางทำการสร้างอาวุธอย่างไม่รอช้า
พิษงูไม่เยอะมากนัก เพียงแค่สองหยดเท่านั้น เขาจึงถูมันบนเข็มเหล็กมีพกมาด้วยในตัว ทั้งหมดมีสิบสองเข้ม เมื่อได้ผสมพิษของงูเข้าไป รับรองว่าพิษร้ายกาจจนมิอาจต้านได้แน่
เสือขาวที่เฝ้าหน้าทางเข้าที่คิดจะตอบคำถามของกู่ยี่เทียน เมื่อได้ยินเสียงของหลี่ฝางเขาทำตาขวางอย่างไม่พอใจ เบาะปากสบถอย่างไม่พอใจ “วี่เฟยเธอเลิกกับแกไปแล้ว แกจะยุ่งกับเธออีกทำไมกัน”
“อย่าพูดมาก รีบตอบคำถามกูมา” หลายวันมานี้หลี่ฝางดูก่นด่าเพราะเรื่องนอกใจมาตลอด ในใจเขาเองก็โกรธมากไม่แพ้กัน ไม่รู้เพราะเหตุใด เมื่อได้ยินประโยคของเสือขาวแล้วทำให้เขาเกิดไร้ความอดทนขึ้นมา จนต้องระเบิดอารมณ์ออกมา
ไฟโกรธที่ปะทุขึ้นมากะทันหันทำให้เสือขาวสะดุ้งอย่างตกใจ เขาบ่นอุบกับอุปกรณ์สื่อสารว่าประสาทก่อนที่จะยื่นมันให้กับมังกรฟ้า
“ข้างนอกทุกอย่างเรียบร้อยดี หลี่ฝางอย่าโกรธเลย”
เมื่อได้ยินมังกรฟ้าบอกว่าวี่เฟยและคนอื่นๆ ไม่เป็นอะไร หลี่ฝางถึงได้คลายความโกรธ แต่ความหงุดหงิดในใจกลับไม่จางหายไปเลยแม้แต่น้อย
ตามหลักแล้ว เขาไม่ใช่คนที่โมโหง่าย เมื่อก่อนเสือขาวก็ต่อปากต่อคำกับเขาอยู่ไม่น้อย เขาไม่เคยโมโหเลยแม้แต่ครั้งเดียว นี่มันไม่ปกติแล้ว!
“หลี่ฝาง นายใจเย็นก่อน ฉันจะพูดกับมังกรฟ้าเอง” เมื่อรับรู้ได้ถึงความผิดปกติของหลี่ฝาง กู่ยี่เทียนตบบ่าของเขา พร้อมปลอบใจ
หลี่ฝางเองก็รู้ตัวว่าอารมณ์ของเขาผิดปกติ จึงพยักหน้ายื่นเครื่องมือสื่อสารให้กับกู่ยี่เทียน ก่อนที่ตนจะเดินไปอีกทางเพื่อสงบสติ
“ลูกพี่ใหญ่ ซากปรักหักพังนี่ประหลาดมาก พี่บอกพี่อยู่ในนั้นไม่ถึงชั่วโมง แต่เราอยู่ข้างนอกจะสามวันแล้ว สามวันมานี้เราติดต่อพี่มาตลอด แต่ไม่ว่าจะติดต่อยังไงก็ไม่ได้ผล”
ประโยคของมังกรฟ้าทำให้กู่ยี่เทียนขมวดคิ้วอย่างสงสัย เมื่อสักครู่เขาพบว่าบรรยากาศในซากปรักหักพังลึกลับนี่ต่างจากข้างนอก แต่ไม่คิดเลยว่าจะมากมายขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง