NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1199

“แกไสหัวไปเลย เกะกะข้า!” ไท่ซางรู้สึกว่าเขาไม่ควรกลับมา รีบวับไปอยู่ด้านหลังของหยางฉง

โหจื่อคิดที่จะดื้อด้านต่อไป แม้เมื่อเห็นหยางฉงและหวางซีเหยาดวงตาแทบถลน “พี่ไท่ พี่ออกไปทีโชคดีจังเลยนะ สาวสองคนนี้ดูดีหน่อย ดีกว่าผู้หญิงแต่ก่อนของพี่เยอะ”

เมื่อไท่ซางได้ยินคำของโหจื่อแทบกระอักเลือด ไอ้หมอนี่ เพียงไม่กี่คำก็พูดความรุ่งโรจน์ของเขาที่ผ่านมาจนหมดสิ้น

แถมเขายังไม่คิดเลยว่าภาพลักษณ์ของเขาในสายตาของโหจื่อและคนอื่นๆ จะแย่ขนาดนี้ เขาก็แค่มีแฟนหลายคนไม่ใช่หรือไง? ก็เขาหน้าตาดี มีเสน่ห์ จะโทษใครได้?

“โหจื่อ เลิกเล่นได้แล้ว แกไปโทรหาพวกท่านพ่อ บอกให้เขามานี่ที่” ส้าวส้วยจ้องมองหยางฉงที่อ่อนล้า รู้ว่าเรื่องราวไม่ง่ายแน่ จึงเร่งโหจื่อ ให้เขาไปติดต่อบิดาของหลี่ฝาง

“เอ๋? ทำไมต้องโทรหาท่านพ่อด้วย?” โหจื่อจ้องมองส้าวส้วยอย่างฉงน ไม่เข้าใจความหมายของเขา

ไท่ซางถีบก้นของโหจื่อ กล่าวอย่างดุดัน “ให้แกโทรแกก็ไปโทรสิ พูดมาก”

หลี่ต๋าคางและเมี๋ยวชุ่ยหลังจากที่ทำภารกิจเมื่อคราวก่อนก็อยู่ที่สถานตากอากาศตลอด หนึ่งเพื่อฟื้นฟูร่างกายของเมี๋ยวชุ่ย และสองพื้นฐานของหลี่ฝางคือสถานตากอากาศ พวกเขาอยู่เพื่อช่วยดูแล

โหจื่อและพวกกับหลี่ฝางเป็นความสัมพันธ์ร่วมเป็นร่วมตาย ในสายตาของหลี่ต๋าคางและเมี๋ยวชุ่ยไม่ต่างอะไรกับลูกของตนเอง เพราะงั้นโจจื่อและพวกจึงเรียกหลี่ต๋าคางว่าพ่อ เมี๋ยวชุ่ยเป็นแม่บุญธรรม

โหจื่อที่ถูกเล่นงานควักโทรศัพท์ออกมาอย่างไม่พอใจ ติดต่อหาหลี่ต๋าคาง

“ท่านพ่อ มาช่วยผมเร็วเข้า ส้าวส้วยกับไท่ซางร่วมมือกันกลั่นแกล้งผม หากท่านยังไม่มาผมจะถูกพวกเขาอัดจนตายแน่”

หลี่ต๋าคางในตอนนี้กำลังนวดขาให้กับเมี๋ยวชุ่ยอยู่ เมี๋ยวชุ่ยเป็นคนรับสาย เมื่อเธอได้ยินเสียงของโหจื่อกลั้นหัวเราะอย่างสนุกสนาน “พวกแกโตๆ กันแล้ว ทำไมถึงต้องเล่นกันเป็นเด็กอยู่ ครั้งก่อนเพิ่งถูกส้าวส้วยแก้ผ้าต่อหน้าสาธารณชน นี่เพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน แกคันยิกอีกแล้วใช่ไหม?”

“โอ๊ย แม่บุญธรรม เลิกพูดเรื่องนี้ทีสิครับ ขายขี้หน้าจะแย่” เมื่อได้ยินคำของเมี๋ยวชุ่ย โหจื่อห่อไหล่ทันที

แม้ส้าวส้วยจะเป็นอาจารย์ของโหจื่อ แต่โหจื่อเป็นพวกไม่ตีสามวัน ก็ดื้อรั้น หลายวันก่อนส้าวส้วยให้เขาตั้งใจฝึกยุทธ แต่เขาไม่ฝึก

ถึงขนาดเพื่อแอบอู้ ไปอยู่ข้างนอกสามวัน ทำให้ส้าวส้วยหัวเสียหนัก โหจื่อถึงถูกแก้ผ้าจนเหลือกางเกงในตัวเดียวโยนเอาไว้ที่ข้างถนนของสถานตากอากาศ

คนผ่านไปผ่านมาเห็นมากมาย โหจื่อขายขี้หน้าแทบแย่ เพราะเรื่องนี้ โหจื่อไม่กล้าออกจากบ้านหลายวัน กลัวว่าคนอื่นจะจำเขาได้

“โอเค โอเค ฉันไม่แกล้งแล้ว ไท่ซางกลับมาแล้วหรือ? ครั้งก่อนเสี่ยวฝางบอกฉันว่าเขามีแฟนแล้ว ครั้งนี้ได้พากลับมาไหม?”

รู้ว่าโหจื่ออับอายในเรื่องนี้มาก เมี๋ยวชุ่ยจึงจี้จนถึงที่สุด บทสนทนาจึงค่อยๆ หันมาที่ไท่ซาง เมื่อเมี๋ยวชุ่ยพูดถึงแฟนของไท่ซาง ที่เธอหมายถึงคือครั้งก่อนหลี่ฝางพาไท่ซางไปร่วมงานประลองยุทธของตระกูลชิวและได้รู้จักกับสาวอกโตหยูหลิงฮุ่ย

ในตอนนั้นหลี่ฝางเองก็บอกกับเมี๋ยวชุ่ยผ่านโทรศัพท์ท่านั้น ไม่คิดเลยว่าเมี๋ยวชุ่ยจะยังจำได้จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเพราะอายุมากแล้ว เริ่มป่วนห่วงเรื่องงานแต่งของเหล่าเด็กๆ