NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1206

รูปลักษณ์ของสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นความจริงแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรมาก ผิวไม่ดำเท่าสัตว์ประหลาดตัวดำที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้ ค่อนข้างคล้ายกลับมนุษย์ผิวดำ

มีรูปร่างสูงใหญ่ น่าจะราว ๆ ร้อยห้าสิบเซนติเมตร ปีกทั้งสี่คู่ในเวลานี้ได้พับเก็บอยู่ บรรจบกันอยู่บนหลัง มีบางอย่างที่เหมือนกับเขาวัวอยู่บนหัว รูปร่างหน้าตาเหมือนกับมนุษย์ต่างดาวกำลังถือกระบี่ยาวเอาไว้ในตอนนี้ จ้องมองหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนอย่างหวาดระแวง

“ว้าว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นหญิงงามคนหนึ่ง” เมื่อกู่ยี่เทียนเห็นรูปร่างหน้าตาของหลี่ฝาง ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

ถึงแม้สัตว์ประหลาดทั้งสองตัวนั้นจะฟังไม่รู้เรื่องว่ากู่ยี่เทียนกำลังพูดอะไรอยู่ แต่พวกเขารู้สึกว่าน้ำเสียงของกู่ยี่เทียนค่อนข้างเหลาะแหละ จึงยกกระบี่ขึ้นพลางตะคอกใส่กู่ยี่เทียน

“หลี่ฝาง กู่ยี่เทียน ขอแนะนำให้พวกคุณรู้จัก นี่คือผู้พิทักษ์ซ้ายขวาของฉัน อาคาอูและปันปู” หลังจากที่แคทเธอรินได้ปลอบประโลมอาคาอูและปันปูเสร็จ ก็หันไปแนะนำให้กับพวกหลี่ฝาง

“อาคาอูและปันปูจงรักจงรักภักดีกับฉันมาก เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ฉันเชื่อใจที่สุด การช่วยเหลือในครั้งนี้ก็เป็นพวกเขาที่วางแผน ถึงแม้ว่าพวกเขาหน้าตาไม่หน้าดูนัก แต่พวกเขาฉลาดมากเลยทีเดียว นอกจากนี้ความสามารถของอาคาอูและปันปูนั้นไม่เลวเลยทีเดียว ถ้าพูดตามโลกภายนอกของพวกคุณแล้ว พวกเขาสองคนต่างก็ได้ถึงขั้นแดนเต๋า”

เพราะพลังถูกดผนึกเอาไว้ ดังนั้นหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนจึงไม่สามารถรับรู้ถึงความสามารถของอาคาอูและปันปูได้ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของแคทเธอรินก็ตกใจเป็นอย่างมาก

เดิมทีหลี่ฝางคิดว่าเจ้าตัวใหญ่ทั้งสองนี้สมองไม่สลับซับซ้อน รู้จักแค่ใช้กำลัง คิดมุถึงว่าจะแข็งแกร่งเช่นนี้

“อย่าพูดมากอีกเลย พวกคุณสองคนรีบดื่มเลือดของฉัน เพื่อปลดผนึกในร่างกายซะ” หลังจากที่แนะนำอย่างเรียบง่ายแล้ว แคทเธอรินก็คว้าเอากระบี่อันแหลมคมจากมือของอาคาอูมา และกรีดลงบนนิ้วมือของตัวเอง แล้วยื่นไปด้านหน้าของหลี่ฝางและกู่ยี่เทียน

มองดูเลือดสด ๆ ที่ไหลออกมาจากนิ้วมือสีขาวสะอาด หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย นี่มันชักจะน่าหวาดเสียวเกินไปแล้ว เดิมทีแคทเธอรินก็มีหน้าตาที่งดงามอยู่แล้ว สวยกว่าฉินวี่เฟยและหยางฉงด้วยซ้ำ

ภาพที่กำลังอมนิ้วมือของเธออยู่นั้น คิดยังไงมันก็คลุมเครือไม่ชัดเจน

ถึงแม้แคทเธอรินจะสามารถอ่านความคิดของคนได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถอ่านความคิดของหลี่ฝางได้ตลอดเวลา

แคทเธอรินที่ไม่เข้าใจเรื่องระหว่างชายหญิงก็ต้องไม่เข้าใจเป็นธรรมดาว่าในใจของหลี่ฝางในตอนนี้นั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเห็นหลี่ฝางมีสีหน้าลังเล เธอก็ยัดนิ้วมือของตัวเองเข้าไปในปากของหลี่ฝางทันที

ตามหลักแล้วเลือดจะต้องทั้งคาวและเค็ม แต่ไม่รู้ว่าทำไมเลือดของแคทเธอรินถึงมีรสหวาน และยังมีกลิ่นหอมบางอย่างที่บอกไม่ถูกอีกด้วย หลี่ฝางเสพติดขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว

“หลี่ฝาง!” เสียงอ่อนหวานเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในหัวของหลี่ฝาง เขาถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา เขาที่เดิมทีเพียงแค่ดูดนิ้วมือของแคทเธอริน ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้กัดเข้าที่คอของแคทเธอริน หลี่ฝางที่รู้สึกตัวขึ้นมารีบผงะออกทันที เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว เว้นระยะห่างระหว่างตัวเองกับแคทเธอริน

กลิ่นหอมหวานที่อยู่ในปากนั้นเข้มข้นมาก หลี่ฝางรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างจะหลุดออกมาจากหัวใจของเขา เขาที่ฟื้นฟูพลังขึ้นมาได้รีบเคลื่อนย้ายพลังสกัดกดทับความรู้สึกชั่วร้ายที่อยู่ในใจเอาไว้