NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1228

พวกเขาสามคนต่างก็เป็นคนที่เคยกินเนื้อของงูยักษ์กลืนฟ้าเข้าไป แถมยังเป็นการกลายพันธุ์ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด

ไม่เพียงแต่ความสามารถไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ล้นหลาม และไม่กลายร่างเป็นปีศาจประหลาด เพียงในเมื่ออารมณ์ไม่คงที่จะกำเริบเท่านั้นเอง เป็นสัตว์ประหลาดที่กลายร่างเป็นครึ่งปีศาจประหลาด

เมื่อพวกเขากลายร่างเป็นครึ่งปีศาจประหลาดพลังจะเพิ่มขึ้นอย่างล้นหลาม ในขณะเดียวกันร่างกายจะได้รับการรีใหม่อย่างหนัก การกลายร่างเป็นครึ่งปีศาจประหลาดแบบนี้ไม่สามารถอยู่ได้นาน หากควบคุมไม่อยู่ ท้ายที่สุดก็จะสูญเสียสัมปชัญญะ กลายเป็นสัตว์ประหลาดถาวร

เหล่าเสือดำฝึกฝนอยู่เสมอ หวังควบคุมการกลายร่างเป็นครึ่งปีศาจประหลาดได้ และในพวกเขา การควบคุมการกลายร่างเป็นครึ่งปีศาจประหลาดของเสือดำนั้นดีที่สุด นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่นิคยอมเดิมพันสักตั้ง

หากไม่ใช่เพราะเขาเพิ่งฉีดยาระงับไป ตอนนี้ยังใช้พลังไม่ได้ละก็ ก็ไม่ถึงกับต้องให้เสือดำกลายร่างครึ่งปีศาจประหลาด

ท่านชายป๋ายยู่ในตอนนี้ถูกเสือดำล้อมเอาไว้รอบด้าน เพราะแขนทั้งสองข้างอุ้มฉินวี่เฟยที่สลบอยู่ เขาจึงไม่มีโอกาสตอบโต้ เมื่อเห็นนักพรตเต้าฝ่าที่อยู่อีกด้านตกใจจนนิ่งค้างเกิดแผนบางอย่างในใจ อุ้มฉินวี่เฟยมุ่งไปทางนักพรตเต้าฝ่า

“แม่ง ป๋ายเจินเจินมึงอย่าล่อสัตว์ประหลาดนั่นมาทางกูสิวะ! ไสหัวไปไกลๆ เลย!” จ้องมองท่านชายป๋ายยู่ที่เข้าใกล้เขามากขึ้น นักพรตเต้าฝ่าระเบิดอารมณ์กับที่ พลางถอยไปด้านหลังพร้อมโบกไม้โบกมือไปทางท่านชายป๋ายยู่ ให้เขาออกห่างจากตน

“ไอ้หมาจาง แกมีจิตสำนึกของความเป็นคนบ้างไหม! ให้ตายตอนนี้ฉันจู่โจมไม่ได้ แกก็เข้ามาช่วยหน่อยสิ!” จ้องมองนักพรตเต้าฝ่าที่มองกับราวกับไวเปอร์ที่เหี้ยมโหด ท่านชายป๋ายยู่อดสบถด้วยความหยาบคายไม่ได้

เมื่อเห็นเสือดำที่อยู่ด้านหลังกำลังไล่ตามมา ในช่วงเวลาวิกฤตินี้เอง หลี่ต๋าคางและมังกรฟ้าทั้งคู่ได้รั้งเขาเอาไว้

“บัดซบๆ เกือบจะเผาผมกูแล้ว” เมื่อเห็นเปลวไฟลุกโชนเข้ามา ท่านชายป๋ายยู่ตกใจจนต้องรีบหลีกไปอีกด้าน

นักพรตเต้าฝ่าที่อยู่ข้างหน้าเขาเพราะการมองเห็น เมื่อเขาได้สติกลับคืนมาเปลวเพลิงนั้นสีดำแดงนั่นก็ลุกโชนมาอยู่หน้าเขาเสียแล้ว ชายฉกรรจ์เมตรแปดเซนติเมตร ลดเอวลง

อุตส่าห์หลบเพลิงไฟที่เอาชีวิตได้อย่างยากลำบาก นักพรตเต้าฝ่าได้เสียไปครึ่งชีวิตเพราะการลดเอว

“ป๋ายเจินเจิน! ฉันไม่จบกับแกแน่!” นักพรตเต้าฝ่าจ้องเขม็งท่านชายป๋ายยู่ด้วยเอวที่เคล็ดไปอย่างน่าอนาถพร้อมกับคำรามอย่างโกรธแค้น

“เพราะสัตว์ประหลาดนั่นพ่นไฟ ไม่เกี่ยวกับฉันเลย! ถ้าแกโกรธก็ไปลงที่มันซะ!” ท่านชายป๋ายยู่ไม่มีทางยอมรับว่าเป็นความตั้งใจของเขา หลังผลักความรับผิดชอบไปที่เสือดำ ก่อนที่จะโยนฉินวี่เฟยในอ้อมกอดให้กับหงส์แดง “แม่สาวงดงามผู้นี้ฝากคุณด้วย ผมยังมีธุระ ต้องไปก่อน”

เมื่อจบประโยค ท่านชายป๋ายยู่จึงรีบเผ่น แต่นักพรตเต้าฝ่าไม่มีทางให้เขาหนีไปได้ง่ายๆ เขาคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้ กระชากเสื้อของท่านชายป๋ายยู่ลงมา

“ไม่เป็นไร เรารีบจบการต่อสู้นี้เถอะ” หลี่ต๋าคางในตอนนี้สีหน้าขาวซีดเล็กน้อย แต่สายตาคู่นั้นกลับประกายไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เมื่อเห็นเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น กระบวนท่าของมังกรฟ้าเองก็หนักหน่วงขึ้นมา

“เหล่าป๋าย แกอย่าเพิ่งหาเรื่อง สองคนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์ประหลาดตัวนั้น เราจัดการสัตว์ประหลาดตัวนั้นให้สิ้นซากก่อนเถอะ”

ขณะเดียวกันกับที่นักพรตเต้าฝ่าหลบการโจมตีของท่านชายป๋ายยู่ ก็ได้สังเกตการณ์ของทางด้านหลี่ต๋าคางด้วยเช่นเดียวกัน เมื่อเห็นว่าหลี่ต๋าคางได้รับบาดเจ็บ คิ้วของเขาขมวดเป็นปม

แม้เขาจะไม่รู้ว่าด้านไหนดีด้านไหนร้าย แต่พลังงานที่สัตว์ประหลาดนั่นปล่อยออกมาทำให้เขารู้สึกไม่สบายเอาซะเลย ไม่คิดเลยว่าเขาเข้าฌานหลายปีมานี้ บนโลกจะคิดค้นสิ่งนี้ขึ้นมาซะแล้ว

ท่านชายป๋ายยู่เหลือบมองเสือดำ แววตาก็ขรึมขึ้นมาหลายขุม เขาเม้มปากไม่พูดอะไร แต่ร่างกายของเขาได้ลอยไปทางด้านเสือดำเสียแล้ว

นักพรตเต้าฝ่าตามไปติดๆ ทั้งคู่ปล่อยพลังใส่เสือดำพร้อมกัน ทีแรกที่คิดว่าเพียงแค่หมัดเดียวก็เอาอยู่ แต่ไม่คิดเลยว่าร่างของเสือดำกลับหายลับไปกลางอากาศ