NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1245

แต่ตอนที่เขาหันหน้ามามองฉินวี่เฟยอีกครั้ง ก็พบว่าผมเปลี่ยนเป็นสีขาวแล้ว ใบหน้าก็เป็นยายแก้หน้าเหี่ยว

เมื่อรู้ว่าเล่ห์ลวงของตัวเองใช้ไม่ได้แล้ว สีหน้าของยายแก่ก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก แววตาก็เต็มไปด้วยความอาฆาต ก่อนจะโอบคอของหลี่ฝาง แล้วก็มองหลี่ต๋าคางพลางขู่

“ถ้าแกกล้าเข้ามาอีกก้าว ฉันจะเอาชีวิตเขาเลยนะ！”

หลี่ฝางที่ถูกเธอกอดคอเอาไว้ก็ไม่กล้าทำอะไรโดยไม่คิด เพราะเขารู้สึกได้ว่าความสามารถของยายแก่นั้นไม่ธรรมดา เขาอยากจะหลุดออกนั้น ตัวเองคงจะเจ็บไม่เบาเลย

ขณะที่หลี่ฝางกำลังคิดว่าจะช่วยตัวเองอย่างไร หลี่ต๋าคางมองยายแก่พลางหัวเราะเสียงเย็นชา “เหอะ ไม่ดูกำลังตัวเองเลย！”

ยังไม่รู้ว่าเขาออกกระบวนท่าอะไรเท่าไหร่ คิ้วของยายแก่ก็มีรอยเลือดออกมา

ยายแก่ที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นในตอนนี้กลับหัวใจหยุดเต้นไป จากนั้นก็มีลูกตาหลุดออกมาจากดวงตา ร่างกายที่ยืนอยู่กับที่เพียงไม่กี่วินาทีก็ล้มลงทันที

ถึงแม้หลี่ฝางจะรู้ว่าพ่อของตัวเองนั้นแข็งแกร่งมาก แต่กระบวนท่านี้เขาก็ยังตกใจไม่น้อย นักรบครึ่งเทพอย่างหลี่ต๋าคางใช้กระบวนท่าเดียวก็จัดการได้ พลังนี้มันน่ากลัวขนาดไหนกันนะ？

หลี่ฝางยังไม่ทันจะมีสติกลับมาจากความตกใจนั้น หลี่ต๋าคางที่เย่อหยิ่งกลับกระอักเลือดออกมา

“พ่อ！คุณเป็นอะไรเหรอ！” หลี่ฝางปรี่เข้าไปหาด้วยความร้อนใจก่อนจะเขย่าตัวของหลี่ต๋าคาง พลางรีบถาม

“แค่กๆ ……คุณอย่าเพิ่งสนใจฉันเลย ไปปลุกคนอื่นก่อนเถอะ” หลี่ต๋าคางผลักมือของหลี่ฝางที่พยุงเขาออก จากนั้นก็ชี้ไปที่เสือขาวที่นอนกระจัดกระจายพลางพูด

หลี่ฝางขมวดคิ้วพลางมองหน้าซีดของหลี่ต๋าคาง ตอนที่อ้าปากกำลังจะพูดอะไร กลับถูกแววตาจริงจังของเขาหยุดไว้ ระหว่างที่ไร้ทางเลือกนั้นเขาได้ยินเพียงคำสั่งของหลี่ต๋าคาง เลยไปปลุกพวกเสือขาว

“เอ๋？ฉันเพิ่งจะกลับมาที่หน่วยการต่อสู้เหรอ？ทำไมตอนนี้ถึงยังอยู่ที่ห้องลับล่ะ？หรือว่าฉันกำลังฝันเหรอ？”

เสือขาวลืมตาอย่างมึนงง จากนั้นก็มองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย แคทเธอรินกับหงส์แดงเองก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้นมา พลางมีอารมณ์งุนงงเหมือนกัน

“หลี่ฝาง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ？พี่ใหญ่ของเราล่ะ？เขาไปไหนแล้ว？ทำไมฉันกลับมาที่บ้าๆ ที่นี่อีก？”

หงส์แดงมองหลี่ฝางด้วยความตกใจกลับ เหมือนกับรับความจริงที่ตัวเองยังอยู่ในห้องลับนี้ไม่ได้

ต้องรู้ก่อนว่าเธอเพิ่งจะจัดงานแต่งกับกู่ยี่เทียนอยู่ ตอนที่พวกเขาทั้งสองกำลังจะสาบานกับบาทหลวงนั้น จู่ๆ ภาพรอบๆ ก็แตกสลายไป

“ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่ชัด แต่เมื่อครู่นั้นเป็นภาพลวงตา ส่วนคนที่ใช้เล่ห์นั้นถูกพ่อของฉันฆ่าแล้ว”

หลี่ฝางเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับพวกเขาอย่างไร ถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่ได้เข้าใจในตัวของยายแก่คนนั้นเท่าไหร่

“ฮ่าๆ การเวียนไหว้ตายเกิดก็คือจากนี้เรือนร่างนี้จะถูกฉันยึดเอาไว้ ส่วนจิตวิญญาณนั้น เธอกำลังหลับใหล และไม่มีทางฟื้นขึ้นมาอีกเลย！”

แม่มดนั้นเหมือนจะยินดีกับท่าทีโกรธเคืองของหลี่ฝาง ก่อนจะเงยหน้าหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา

ความสัมพันธ์ของแม่มดกับอิชิเบนะนั้น พวกเธอทั้งสองเหมือนจะรักเคารพเทพอ้านมาก การต่อสู้กันมาหลายปี สุดท้ายแม่มดเลยยินดีที่จะแต่งงานกับเทพอ้าน แม้จะเป็นแบบนี้ อิชิเบนะเองก็ยังไม่ยอมแพ้ต่อการจีบเทพอ้าน หลังจากที่ต่อสู้กันมาเป็นพันปี ก็ยินดีจะปกป้องสุสานเทพอ้าน ก่อนจะรอเทพอ้านเกิดใหม่อีกครั้ง

ข้างกายอิชิเบนะนั้นมีญาณ เมื่อคนอื่นเข้ามาในญาณ ก่อนจะติดกับโดยไร้รูปร่าง อันที่จริงญาณของเธอนั้นไม่ได้น่ากลัว แต่ไม่สามารถตกลงได้ในแดนของญาณ

เมื่อตอบตกลงกับอิชิเบนะในการใช้เล่ห์ลวง แล้วจิตวิญญาณก็จะหลับใหลไปตลอดกาล ส่วนแคทเธอรินนั้นหลับสนิทไปแล้วจริงๆ

“แม่มดเฒ่า！ฉันจะฆ่าแก！” ถึงแม้จะไม่ได้รู้จักกับแคทเธอรินมานาน แต่หลี่ฝางนั้นชื่นชมความใจดี และแม่มดที่รักประชาชนแบบนี้มาก

ตอนนี้ร่างของแคทเธอรินถูกแม่มดยึดเอาไว้แล้ว ในฐานะที่หลี่ฝางเป็นเพื่อนนั้นไม่สามารถทนได้

“เหอะๆ ใบหน้าของคุณแบบนี้จะลงมือได้เหรอ？ฆ่าฉันสิ นังแพศยานี่มีชีวิตอยู่ไม่ได้แล้วล่ะ”

เพราะตัวเองนั้นใช้ร่างกายของแคทเธอริน ดังนั้นแม่มดเลยไม่กลัวการข่มขู่ของหลี่ฝาง แถมยังใช้มันในการขู่หลี่ฝางอีกด้วย