NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1250

“วางใจเถอะ ผมจะรักษาสัญญาของเรา” หลี่ฝางวางร่างของแคทเธอรินลงกับพื้น เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง ในดวงตาสีดำขลับของหลี่ฝาง ความอาฆาตลุกโชน พลังในร่างแผ่ขยาย รอบข้างเกิดลมกรด

จ้องมองหลี่ฝางที่ปล่อยพลังออกมาเต็มกำลัง อาซาโทสก็เริ่มจริงจังขึ้นมา ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากรอบด้านซ้ายขวา หันไปจามต้นเสียง กู่ยี่เทียนท่านโกและคนอื่นๆ นับสิบกว่าชีวิตโผล่ออกมาจากทางด้านซ้ายกะทันหัน ทางด้านขวาคืออาคาอู ปันปูและมังกรฟ้ากับเหล่าส้าวส้วย

“ท่านแม่มด!” เมื่ออาคาอูและปันปูเห็นร่างของแคทเธอรินที่กองกับพื้นเต็มไปด้วยเลือด ต่างคุกเข่าลงที่ข้างแคทเธอริน น้ำเสียงทั้งเศร้าโศกและเจ็บปวด

“ป๋ายเจินเจิน!” นักพรตเต้าฝ่าที่เห็นร่างของท่านชายป๋ายยู่บนพื้น เขาไม่อยากจะเชื่อว่าร่างนี้จะเป็นศัตรูที่ทั้งหลงตัวเองและจอมโอ้อวดของเขา

“อาซาโทส! คราวนี้แกหนีไม่รอดแน่!” กู่ยี่เทียนจ้องมองอาซาโทสที่ลอยอยู่กลางอากาศพร้อมตะโกนด้วยความโมโห

“คริสทัลอยู่ที่ไอ้ญี่ปุ่นนี่! ทุกคนระวังตัวอย่าให้มันหนีไปได้!” หลังจากที่ได้ยินประโยคของเสือขาว ทุกคนต่างก็ล้อมอาซาโทสเอาไว้

พวกเขาเดินทางมาที่นี่ห่างยาวไกล ก็เพื่อคริสทัลที่จะทะลุแดนดั่งเทพก้อนนั้น ตอนนั้นของวิเศษนั้นอยู่ตรงหน้า ยังไงตนก็ต้องแย่งชิง

เมื่อจ้องมองรอบข้างที่ล้อมตนเองไว้อย่างเกรี้ยวกราด ใบหน้าที่เย็นชาไม่เคยเปลี่ยนของอาซาโทสในที่สุดก็มีริ้วรอยขึ้นมาบ้าง

“พวกแกรนหาที่เองนะ!” อาซาโทสคำรามอย่างโกรธแค้น พริบตาหมอกทมิฬไปรอบทิศทาง เริ่มการโจมตีอย่างรวดเร็ว

นักรบบางคนไม่รู้จักความสามารถของอาซาโทส ขณะที่เขาเข้าใกล้คิดที่จะเข้าไปประลอง แต่ใครจะไปรู้เมื่อร่างของทั้งคู่เข้าใกล้กัน ร่างของนักรบคนนั้นก็แก่เป็นชราอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่า

“ถอยไป! ถอยไปให้หมด! อย่าให้ตัวเองโดนร่างของเขาเด็ดขาด! หมอกทมิฬพวกนั้นจะดูดพลังของทุกคน!” เพียงสิบวินาทีสั้นๆ นักรบสามสี่คนก็ต้องสูญสิ้นพลังชีวิตลงกับเงื้อมมือของอาซาโทส หลี่ฝางช่วยคนอื่นพลางตะโกนเตือนไปด้วย

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น เหล่าคนที่พลังค่อนข้างอ่อนก็ถูกพลังแห่งการเขมือบกลืนของอาซาโทสดูดพลังจนร่างแห้งกรัง นักรบยี่สิบกว่าชีวิตที่เป็นพันธมิตรต่อกันในคราแรกเหลือเพียงแค่หลี่ฝาง หลี่ต๋าคาง ส้าวส้วย กู่ยี่เทียนกับทีมของเขาสี่คน และท่านโก เถียไกว่หลี่ นักพรตเต้าฝ่า อาคาอูกับปันปูสามคน

เมื่อซึมซับพลังคนสิบกว่าชีวิตเข้าไป ความสามารถของอาซาโทสแข็งแกร่งขึ้นไปอีก หลี่ต๋าคางที่นิ่งเฉยชาตลอดอีกด้านยังขมวดคิ้วเป็นปม

เขานวดข้อมือที่ปวดเมื่อยอย่างไร้ร่องรอย ความเคร่งขรึมปรากฏขึ้นในสายตา

“ฉันจะฆ่าแกซะ!” ความตายของแคทเธอรินและท่านชายป๋ายยู่สำหรับอาคาอู ปันปูและนักพรตเต้าฝ่ากระทบจิตใจพวกเขาอย่างมาก

หลับจบเสียงคำราม ทั้งสามจึงโจมตีพร้อมกัน

คราวนี้อาซาโทสโกรธขึ้นมาอย่างสิ้นเชิง เขาคำรามร้องราวกับสัตว์เดรัจฉาน การโจมตีเหี้ยมโหดกว่าก่อนหน้ามาก จนแทบจะปลิดชีพในท่าเดียว

เพราะเหตุนี้อาคาอูและปันปูเองก็ได้รับความช่วยเหลือ แต่ทั้งคู่ดูชราไปหลายสิบปี ปีกที่มีขนสีดำประกายกลายเป็นสีขาว

หลี่ฝางและกู่ยี่เทียนถือโอกาสพาทั้งสองออกจากตัวของอาซาโทส ทั้งคู่ที่อยู่แดนสุดของแดนเต๋าความสามารถกลับตกไปอยู่ที่กำลังภายนอกช่วงกลาง

“แค่กๆ ……ขอร้องพวกคุณ ต้องแก้แค้นให้กับแม่มดให้ได้!” อาคาอูใช้แรงจับมือของหลี่ฝางเอาไว้ กล่าวอย่างอ่อนแรง ในสายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต

“พวกเธออย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ผมจะจัดการกับอาซาโทสเอง” แม้หลี่ฝางและอาคาอูจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่สำหรับสายที่เคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้มาด้วยกัน เห็นพวกเขาถูกอาซาโทสเล่นงานจนมีสภาพแบบนั้น บอกว่าไม่โกรธคงจะไม่มีทาง

เขาตบหลังมือของอาคาอู เพื่อบอกให้เขาวางใจ หลังจากที่หลี่ฝางฝากทั้งคู่ไว้กับเหล่าเสือขาว จึงเข้าโจมตีพร้อมกับส้าวส้วยและกู่ยี่เทียน

ตอนนี้นักพรตเต้าฝ่าได้รับบาดเจ็บไม่น้อย ชุดนักพรตสีเขียวเทาชุ่มไม่ด้วยเลือด แต่เขาก็ยังคงกัดฟันสู้กับอาซาโทสต่อไป

“ผู้อาวุโสจาง เมื่อสักครู่นั่นคือยันต์อะไร? ยันต์นั่นเหมือนว่าจะควบคุมพลังแห่งการเขมือบกลืนของอาซาโทสได้ ท่านยังมีอีกเท่าไหร่ เอาออกมาเร็วเข้า!”