NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1270

ไท่ซางเป็นคนประมาทอยู่แล้ว ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติของคุณท่านโกแม้แต่น้อย เมื่อได้ยินเขาชื่นชมบ้านพักตากอากาศจึงได้ใจขึ้นมา “แน่นอนอยู่แล้ว ตอนแรกเฮียของผมเสียไปมหาศาล ท่านดูพืชเมืองร้อนพวกนั้นสิ พวกนั้นมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะทั้งนั้นเลยนะ แล้วก็พวกนั้น……”

คุณท่านโกยืนอยู่อีกด้านยืนฟังคุณท่านโกเงียบๆ กำปั้นคลายออกกำแน่นอยู่อย่างงั้นเรื่อยๆ ความมุ่งมั่นฉายผ่านใต้ดวงตา

แม้ความสามารถของไท่ซางจะใช้ได้ แต่เมื่อเทียบกับคุณท่านโกแล้วด้อยกว่ามาก เขากำลังเล่าอย่างออกรสชาติ ความเจ็บปวดก็แล่นผ่านท้ายทอย ก่อนที่ตรงหน้าจะมืดสนิทล้มลงกับพื้น

เมื่อจ้องมองไท่ซางที่กองกับพื้น ท้ายที่สุดคุณท่านโกไม่ได้สังหารเขา แม้ชีวิตนี้เขาจะฆ่าคนมามาก แต่คนพวกนั้นล้วนแล้วแต่มีความบาดหมางกับเขา เขามั่นใจว่าชีวิตนี้เขาไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์

“โทษที ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก” คุณท่านโกพูดคนเดียว ก่อนที่จะเดินลงไปที่ห้องใต้ดินที่คุมขังตงฟางเย่นเอาไว้

“คุณท่านโก มาที่นี่ได้ยังไง?” คนที่เฝ้าตงฟางเย่นเอาไว้หลายคน กล่าวถามอย่างประหลาดใจ

“เฮียของพวกแกให้ฉันฝากข้อความถึงตงฟางเย่น พวกแกปล่อยเธอลงมาจากไม้กางเขนก่อน”

เผชิญกับความสงสัยของพวกเขา คุณท่านโกหกมืออาชีพ

ตงฟางเย่นที่ถูกเฆี่ยนจนเลือดเต็มตัวจ้องเขม็งคุณท่านโก ตอนแรกยังเต็มไปด้วยการระมัดระวังตัว แต่ท้ายที่สุดกลับฉีกยิ้มออกมา

ตงฟางเย่นจ้องเข้าไปในส่วนลึกของคุณท่านโก เธอรู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนที่ท่านจวนส่งมาให้ช่วยเธอ

ตงฟางเย่นที่รู้ว่าตนเองจะได้รับความช่วยเหลือ สายตากวาดไปยังบอดี้การ์ดทั้งหลายที่เฝ้าเธอด้วยความอาฆาต

“คงไม่ดีมั้งครับ? มีอะไรถามเธอได้เลย” หัวหน้าบอดี้การ์ดกล่าว

แม้ตงฟางเย่นในตอนนี้จะถูกลงโทษจนแทบจะไร้ความเป็นผู้คน แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นนักรบ หากปล่อยเธอแล้วเกิดขัดขืนขึ้นมาจะทำยังไง

“ฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคนพวกแกจะกลัวอะไร? แล้วอีกอย่าง เธอมีสภาพแบบนั้นแล้ว ผู้ชายอกสามศอกอย่างพวกแกจะกลัวเธอเหรอไง?”

คุณท่านโกเห็นว่าพวกเขาไม่ยอมปล่อย จึงตั้งใจใช้แผนการหลอกล่อ เป็นไปตามคาด เมื่อพวกเขาได้ยินว่าตนเองกลัวผู้หญิง บอดี้การ์ดเหล่านั้นเกิดสีหน้าไม่พอใจ

“ตลกหน่า พวกเราจะกลัวผู้หญิงได้ยังไง” หัวหน้าบอดี้การ์ดตอกกลับด้วยความโกรธ ก่อนที่จะปล่อยตงฟางเย่นออกจากไม้กางเขน

นาทีที่ปล่อยตัวตงฟางเย่น ลำคอของหัวหน้าบอดี้การ์ดคนนั้นก็หักทันที

“ถอยไปข้างหลัง! ถอยไปเร็วเข้า!” เมื่อบอดี้การ์ดที่เหลือเห็นเหตุการ์ดต่างตกใจจนถอยกรูด จ้องมองตงฟางเย่นด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก

“คุณท่านโก! จัดการเร็วเข้า!” เมื่อเห็นตงฟางเย่นที่กระหายเลือด บอดี้การ์ดเหล่านั้นตะโกนขอความช่วยเหลือจากคุณท่านโก

คุณท่านโกจ้องมองตงฟางเย่นที่เต็มไปด้วยความอาฆาต จึงรั้งเธออย่างอดใจไม่ได้ “ตงฟางเย่น พอแค่นี้เถอะ พวกเขาก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น”

“ฉันจะทำอะไรแกไม่ต้องมาสั่ง” ตงฟางเย่นทำตาขวางใส่คุณท่านโก ไม่แยแสคำพูดของเขาแม้แต่น้อย

“ฉันแค่อยากเข้าไปชมเท่านั้น ในเมื่อข้างในนั้นเข้าไปไม่ได้ งั้นฉันไปดูที่อื่นแล้วกัน”

เมื่อได้ยินคำของคุณท่านโก ราฟาเอลที่ตั้งตัวระวังเกิดผ่อนคลายบ้าง แต่ในทันทีที่คุณท่านโกหันหลังเดินออกไป เขากลับมีความเคลื่อนไหว ราฟาเอลไม่ทันได้ตั้งตัว ท้ายทอยถูกโจมตีอย่างหนัก

เขาจับแขนเสื้อของคุณท่านโกแน่น ในสายตาเต็มไปด้วยการข่มขู่และยากที่จะเชื่อ กระทั่งสลบไปแต่เขาก็ยังไม่ปล่อยมือ

“ต้องขออภัยจริงๆ” คุณท่านโกดึงแขนเสื้อของตนเองออกจากมือของราฟาเอล ในสายตาฉายแววลำบากใจ

ก่อนที่จะยืดตัวขึ้น สูดหายใจเข้ามองบอดี้การ์ดสองนายข้างๆ ที่ยกปืนขึ้นอย่างสั่นเทาพร้อมกล่าว “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าคน พวกแกสองคนไปเถอะ”

เหมือนกับว่าไม่เชื่อคำพูดของท่านโก บอดี้การ์ดสองนายสบตากัน เมื่อเห็นว่าคุณท่านโกไม่คิดจะฆ่าเขาจริงๆ จึงรีบทิ้งปืนในมือพร้อมวิ่งออกไปข้างนอกบ้านพักตากอากาศอย่างทุลักทุเล

เหล่าพยาบาลในห้องทดลองจ้องมองคุณท่านโก ร่างกายสั่นเทาราวกับตะแกรง แต่ต่อให้บนใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความผวา แต่ก็ยังเฝ้าอยู่ข้างกายเมี๋ยวชุ่ยเช่นเดิม

“แก แกคิดจะทำอะไร? ฉันขอเตือนไว้ก่อน หากแกกล้าลงมือกับเรา เฮียไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่!”

คุณหมอที่รักษาเมี๋ยวชุ่ยถือมีดผ่าตัดเอาไว้ในมือ กล่าวกับคุณท่านโก

เมื่อได้ยินอย่างงั้น คุณท่านโกหัวเราะออกมา เขารู้อยู่แล้วว่าหากเขาแตะต้องเมี๋ยวชุ่ย หลี่ต๋าคางไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่ ไม่อย่างงั้นเขาก็คงไม่เลือกลงมือในตอนที่หลี่ต๋าคางไม่อยู่หรอก