ไท่ซางเป็นคนประมาทอยู่แล้ว ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติของคุณท่านโกแม้แต่น้อย เมื่อได้ยินเขาชื่นชมบ้านพักตากอากาศจึงได้ใจขึ้นมา “แน่นอนอยู่แล้ว ตอนแรกเฮียของผมเสียไปมหาศาล ท่านดูพืชเมืองร้อนพวกนั้นสิ พวกนั้นมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะทั้งนั้นเลยนะ แล้วก็พวกนั้น……”
คุณท่านโกยืนอยู่อีกด้านยืนฟังคุณท่านโกเงียบๆ กำปั้นคลายออกกำแน่นอยู่อย่างงั้นเรื่อยๆ ความมุ่งมั่นฉายผ่านใต้ดวงตา
แม้ความสามารถของไท่ซางจะใช้ได้ แต่เมื่อเทียบกับคุณท่านโกแล้วด้อยกว่ามาก เขากำลังเล่าอย่างออกรสชาติ ความเจ็บปวดก็แล่นผ่านท้ายทอย ก่อนที่ตรงหน้าจะมืดสนิทล้มลงกับพื้น
เมื่อจ้องมองไท่ซางที่กองกับพื้น ท้ายที่สุดคุณท่านโกไม่ได้สังหารเขา แม้ชีวิตนี้เขาจะฆ่าคนมามาก แต่คนพวกนั้นล้วนแล้วแต่มีความบาดหมางกับเขา เขามั่นใจว่าชีวิตนี้เขาไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์
“โทษที ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก” คุณท่านโกพูดคนเดียว ก่อนที่จะเดินลงไปที่ห้องใต้ดินที่คุมขังตงฟางเย่นเอาไว้
“คุณท่านโก มาที่นี่ได้ยังไง?” คนที่เฝ้าตงฟางเย่นเอาไว้หลายคน กล่าวถามอย่างประหลาดใจ
“เฮียของพวกแกให้ฉันฝากข้อความถึงตงฟางเย่น พวกแกปล่อยเธอลงมาจากไม้กางเขนก่อน”
เผชิญกับความสงสัยของพวกเขา คุณท่านโกหกมืออาชีพ
ตงฟางเย่นที่ถูกเฆี่ยนจนเลือดเต็มตัวจ้องเขม็งคุณท่านโก ตอนแรกยังเต็มไปด้วยการระมัดระวังตัว แต่ท้ายที่สุดกลับฉีกยิ้มออกมา
ตงฟางเย่นจ้องเข้าไปในส่วนลึกของคุณท่านโก เธอรู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนที่ท่านจวนส่งมาให้ช่วยเธอ
ตงฟางเย่นที่รู้ว่าตนเองจะได้รับความช่วยเหลือ สายตากวาดไปยังบอดี้การ์ดทั้งหลายที่เฝ้าเธอด้วยความอาฆาต
“คงไม่ดีมั้งครับ? มีอะไรถามเธอได้เลย” หัวหน้าบอดี้การ์ดกล่าว
แม้ตงฟางเย่นในตอนนี้จะถูกลงโทษจนแทบจะไร้ความเป็นผู้คน แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นนักรบ หากปล่อยเธอแล้วเกิดขัดขืนขึ้นมาจะทำยังไง
“ฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคนพวกแกจะกลัวอะไร? แล้วอีกอย่าง เธอมีสภาพแบบนั้นแล้ว ผู้ชายอกสามศอกอย่างพวกแกจะกลัวเธอเหรอไง?”
คุณท่านโกเห็นว่าพวกเขาไม่ยอมปล่อย จึงตั้งใจใช้แผนการหลอกล่อ เป็นไปตามคาด เมื่อพวกเขาได้ยินว่าตนเองกลัวผู้หญิง บอดี้การ์ดเหล่านั้นเกิดสีหน้าไม่พอใจ
“ตลกหน่า พวกเราจะกลัวผู้หญิงได้ยังไง” หัวหน้าบอดี้การ์ดตอกกลับด้วยความโกรธ ก่อนที่จะปล่อยตงฟางเย่นออกจากไม้กางเขน
นาทีที่ปล่อยตัวตงฟางเย่น ลำคอของหัวหน้าบอดี้การ์ดคนนั้นก็หักทันที
“ถอยไปข้างหลัง! ถอยไปเร็วเข้า!” เมื่อบอดี้การ์ดที่เหลือเห็นเหตุการ์ดต่างตกใจจนถอยกรูด จ้องมองตงฟางเย่นด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก
“คุณท่านโก! จัดการเร็วเข้า!” เมื่อเห็นตงฟางเย่นที่กระหายเลือด บอดี้การ์ดเหล่านั้นตะโกนขอความช่วยเหลือจากคุณท่านโก
คุณท่านโกจ้องมองตงฟางเย่นที่เต็มไปด้วยความอาฆาต จึงรั้งเธออย่างอดใจไม่ได้ “ตงฟางเย่น พอแค่นี้เถอะ พวกเขาก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น”
“ฉันจะทำอะไรแกไม่ต้องมาสั่ง” ตงฟางเย่นทำตาขวางใส่คุณท่านโก ไม่แยแสคำพูดของเขาแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง