NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1401

“ลูกพี่ใหญ่ จริงจังใช่มั้ยเหนี่ย?” เพราะว่าถูกปฏิเสธมาหลายรอบ ในใจของหงส์แดงก็ไม่กล้าคาดหวังแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองกู่ยี่เทียนพลางถามอย่างไม่แน่ใจ

“ก็ต้องจริงจังสิ！”

เห็นท่าทีของหงส์แดงดูระมัดระวัง ในใจของกู่ยี่เทียนก็เสียดายสุดๆ ในตอนนั้นทำไมเขาถึงได้ใจดำปฏิเสธหงส์แดงไปได้นะ ทำตัวเองจริงๆ เลย

“งั้น……งั้นหลังจากนี้นายก็เป็นแฟนฉันแล้วนะ”

หงส์แดงมองกู่ยี่เทียนอยู่นาน จากนั้นนัยน์ตาสองข้างจึงมีรอยยิ้มพลางพูด

นี่ทำให้กู่ยี่เทียนดีใจมากๆ จนอุ้มหงส์แดงขึ้นมาจากพื้น จากนั้นก็หมุนไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น

“ดีจริงๆ เลย！ฉันดีใจมากๆ จริงๆ ！”

เมื่อเห็นทั้งสองในที่สุดก็เปิดเผยความในใจ และได้มาคบกัน ผู้ที่มองดูต่างก็ยิ้ม หลี่ฝางก็อดไม่ได้ที่จะสะกิดส้าวส้วยที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นก็พูดเปรยๆ

“ไอ้กู่มันยังจีบเมียติดแล้ว ฝั่งนายเมื่อไหร่ถึงจะกระเตื้องสักที? ออกไปครั้งนี้ ทั้งสองคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?” ส้าวส้วยรู้ว่าหลี่ฝางต้องดึงเรื่องเข้ามาหาตน จึงมองบ่นใส่หลี่ฝาง

“ห่วงเรื่องของตัวนายให้ดีก็พอ ไปญี่ปุ่นก็ยังจะเนื้อหอม หากฉันเป็นฉินวี่เฟยกับหยางฉง ฉันคงถลกหนังนายไปแล้ว”

เรื่องของหลี่ฝางกับชิราอิชิ ฮานาซากินับว่าไม่ใช่ความลับแล้ว พวกส้าวส้วยก็ได้เห็นข่าวบนอินเทอร์เน็ตนั่นแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะพอเดาออกว่าเป็นไปได้มากที่หลี่ฝางจะแสดงความสามารถที่มีอยู่ออกมาให้เห็น แต่นี่ก็ไม่ได้ส่งผลต่อการที่ส้าวส้วยจะพูดตอกใส่หลี่ฝาง

เมื่อเห็นส้าวส้วยพูดถึงชิราอิชิ ฮานาซากิ สีหน้าของหลี่ฝางก็แย่ลงมาทันที และใช้ข้อศอกกระทุ้งไปที่ตัวเขา ไม่คิดที่จะพูดถึงเรื่องนี้ต่อไป

ไป๋หลินที่อยู่ด้านข้างมองไปทางกู่ยี่เทียนกับหงส์แดง ในดวงตาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงให้เห็นถึงความอิจฉา จากนั้นก็ค่อยๆ หันหน้ามามองส้าวส้วย อยากจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างกับเขา แต่ยังไม่ทันได้พูดออกมา ส้าวส้วยก็จากไปอย่างรวดเร็ว

พลางมองแผ่นหลังของเขา บนหน้าของไป๋หลินก็มีความเหงาหงอยแวบขึ้นมา แต่ว่าไม่นานเธอก็จัดการคุมอารมณ์ตัวเองได้ และเดินตามไปอย่างรวดเร็ว

“ชิ……ขี้งอนอีกคนแหละ” หลี่ฝางมองแผ่นหลังของพวกเขาทั้งสอง พลางอดไม่ได้ที่จะชิเบาๆ ขึ้นมาคำนึง

“ไท่ซาง！รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว！หลิงฮุ่ยจะคลอดแล้ว！”

ขณะที่ทุกคนกำลังจมอยู่กับเสียงหัวเราะยินดีอยู่นั้น ฉินวี่เฟยก็รีบวิ่งหน้าตั้งเข้ามา พลางลากไท่ซางไป

“อะไร? จะคลอดแล้ว? ไม่ใช่ว่ายังไม่ถึงกำหนดคลอดเหรอ?” เมื่อไท่ซางได้ยินฉินวี่เฟยบอกว่าหยูหลิงฮุ่ยจะคลอดแล้ว ก็ตกใจมาก และถามออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เรื่องคลอดลูกจะไปเอาแน่เอานอนขนาดนั้นได้ที่ไหน！นายอย่ามั่วอ้ำอึ้ง รีบพาหลิงฮุ่ยไปโรงพยาบาลเร็ว！”

ไท่ซางทำฉินวี่เฟยโมโหจะตายอยู่แล้ว วันเวลาที่หยูหลิงฮุ่ยมาที่บ้านพักตากอากาศ เขาไม่ได้ทำหน้าที่พ่อกับสามีเลยสักนิด

ตอนนี้คนจะคลอดอยู่แล้ว เขากลับยังโวยวายอยู่นี่

“อ๋อๆๆ ฉันไปเดี๋ยวนี้”

ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากได้ยินข่าวว่าหยูหลิงฮุ่ยจะคลอดแล้ว ในใจของไท่ซางก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใส่ใจลูกคนนี้มากมาย แต่เขาก็มีโอกาสที่จะเป็นลูกคนแรกของตน ความรู้สึกที่จะได้เป็นพ่อคนครั้งแรกนี้เขาไม่รู้ว่าอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร

ทุกคนต่างลนลานพาหยูหลิงฮุ่ยไปส่งโรงพยาบาล นี่คือชีวิตใหม่คนที่สองของครอบครัวใหญ่ของพวกเขา ความหมายมันจึงค่อนข้างพิเศษ

“นี่……ทำไมตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาสักทีล่ะ? คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรหรอกนะ?”