NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 154

บทที่ 154 ตามหาหลินชิงชิง

หลี่ฝางมองไปที่เจ้าหัวแบนด้วยสีหน้าไม่คาดคิด

เจ้าหัวแบนรู้ได้ยังไง?

หลี่ฝางไม่กล้าที่จะยอมรับ นั่นเพราะหลี่ฝางไม่แน่ใจว่าเจ้าหัวแบนเป็นคนดีหรือคนเลวกันแน่

ถ้าเกิดว่าเจ้าหัวแบนถูกมู่เสี่ยวไป๋ส่งมา เพื่อทดสอบตนเองกันล่ะ?

แบบนี้ หากตนยอมรับ ก็เท่ากับเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นมาหรอกหรือ?

หลี่ฝางหัวเราะ “เจ้าหัวแบน คุณพูดอะไร ทำไมผมถึงไม่เข้าใจสักนิด? หลี่เจียเฉินคือใคร ผมไม่รู้จักมาก่อน”

“เสี่ยวฝาง ต่อหน้าฉันนายไม่ต้องแกล้งทำซื่อ”

เจ้าหัวแบนส่ายหัวยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันไม่ได้คิดจะทำร้ายนาย นายวางใจได้”

หลี่ฝางได้ฟังก็พูดไม่ออก เมื่อครู่ในวิลล่ายังแทบจะหักขาเขาไปแล้ว แบบนี้ยังเรียกว่าไม่คิดจะทำร้ายหรือไง?”

หลี่ฝางยิ้มเยาะในใจ แต่ปากกลับไม่ได้พูดอะไร

“พวกเราจะไปที่ไหน? เมืองเอก หรือตงไห่?” หลี่ฝางถาม

แม้ว่ารีสอร์ตจะตั้งอยู่ในตงไห่ แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากเมืองเอกของจังหวัด

“เมืองเอกเถอะ” เจ้าหัวแบนเอ่ย

ทันใดนั้น ในใจของหลี่ฝางก็เพิ่มความระมัดระวังขึ้นมาหลายส่วน

ยังไงเสีย เมืองเอกของจังหวัดก็คืออาณาเขตของมู่เสี่ยวไป๋

ในขณะที่ขับรถไปหลี่ฝางก็เอ่ยถามอย่างกังวล “เจ้าหัวแบน นายไม่ได้จับมือกับมู่เสี่ยวไป๋มาหลอกฉันใช่ไหม?”

เจ้าหัวแบนพูดไม่ออกอยู่บ้าง “นายไม่เชื่อใจฉันมากขนาดนี้เชียว”

“ถ้านายกังวลว่าจะเป็นกับดักจริงๆ อย่างนั้นนายก็จอดรถแล้วปล่อยฉันลงก็ได้” เจ้าหัวแบนเอ่ย

“ช่างเถอะ ลืมมันไปเถอะ”

หลี่ฝางคิดในใจ เจ้าหัวแบนไม่เหมือนฉลาดแกมโกงแบบนั้น ถ้าเขาจะจัดการกับตน ก็ไม่ต้องใช้วิธีขี้โกงแบบนี้

ตามคำแนะนำของเจ้าหัวแบน หลี่ฝางมาถึงร้านบาร์บีคิวชื่อร้านตี้ตี้เต้าเต้า

หลังจากจอดรถ หลี่ฝางและเจ้าหัวแบนก็เข้าไปในร้านด้วยกัน

“มาแล้วหรือ เสี่ยวโจว”

เจ้าของร้านเป็นชายชราคนหนึ่ง เมื่อเห็นเจ้าหัวแบนเข้ามา เขาก็ต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม

“ใช่ เจ้าพาน เอาเนื้อแกะย่างหนึ่งกิโล กับ.....” เจ้าหัวแบนสั่งไปไม่น้อย

“อ้อใช่ เอาเบียร์มาสองลัง”

หลังจากสั่งปิ้งย่างเสร็จ เจ้าหัวแบนก็สั่งเบียร์เพิ่ม

“เจ้าหัวแบน ฉันยังต้องขับรถ” หลี่ฝางขมวดคิ้ว แค่สองคน เบียร์สองลัง นี่ไม่เท่ากับว่าหนึ่งคนหนึ่งลังหรือไง?

หลี่ฝางไม่สามารถดื่มได้มากขนาดนั้น

เจ้าหัวแบนยิ้ม เขาเอ่ย "ไป ฉันจะพานายไปพบคนคุ้นเคย”

เจ้าหัวแบนเดินเข้าไปในครัวด้านหลัง และเรียกผู้หญิงคนหนึ่งออกมา

เมื่อเห็นเธอ ในใจของหลี่ฝางก็ขมวดแน่นขึ้นอย่างอธิบาย “พี่สาว ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่!”

หลินชิงชิงกำลังสวมชุดทำงาน ในมือมีเนื้อย่างถืออยู่ ตอนแรกที่เห็น หลี่ฝางยังคิดว่าตนมองผิดไป

แต่หลังจากมองอย่างละเอียด หลี่ฝางก็จำได้ขึ้นมา นี่ไม่ใช่หลินชิงชิงหรอกหรือ?

หลินชิงชิงซึ่งเคยเป็นคนหยิ่งผยองและมีอำนาจเหนือกว่าใคร ตอนนี้ถึงกับลงมาทำงานในร้านบาร์บีคิว

ในใจของหลี่ฝางรู้สึกแตกสลายในทันที ทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกตนว่าขาดแคลนเงิน

หลินชิงชิงเห็นหลี่ฝาง ก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอเงยหน้าขึ้นมองเจ้าหัวแบนและพูดว่า “เสี่ยวโจว ทำไมนายถึงได้พาเสี่ยวฝางมาที่นี่?”

เจ้าหัวแบนเอ่ย “แค่ประโยคสองประโยคคงอธิบายได้ไม่ชัด”

“เปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ พวกเราไปคุยในห้องส่วนตัว”

หลินชิงชิงพูดติดตลก “เปลี่ยนเสื้อผ้าอะไร ตัวนี้ออกจะดี”

“พวกนายสองคนไปหาห้องส่วนตัวก่อน ฉันไปขอลากับเจ้าพาน” หลินชิงชิงพูดจบและออกไป

เจ้าหัวแบนพาหลี่ฝางเข้าไปในห้องส่วนตัวเล็กและเอ่ย “ยังคิดว่านี่เป็นกับดักรึเปล่า?”

หลี่ฝางส่ายหัวอย่างเก้อเขิน “เจ้าหัวแบน ชายตัวโตอย่างนาย ทำไมถึงได้คิดเล็กคิดน้อยเสียจริง”

“อ้อใช่ ทำไมพี่ชิงชิงถึงได้อยู่ที่นี่? ”

“เธอทำงานที่นี่ ฉันแนะนำให้เธอเอง”

เจ้าหัวแบนเอ่ย “ที่แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่มู่เสี่ยวไป๋จะมา”

“คุณแอบติดต่อกับพี่ชิงชิงลับหลังมู่เสี่ยวไป๋มาโดยตลอดงั้นหรือ?” หลี่ฝางมองเจ้าหัวแบนไม่ออกอยู่บ้าง