NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 165

บทที่ 165 ผมรวย

จางกงหมิงยังเชื่อถือได้ไหม？

คำตอบคือเชื่อถือได้

อย่างแรก เขารู้เรื่องที่เจ้าหัวแบนกับหลินชิงชิงติดต่อส่วนตัว แต่ไม่ได้บอกมู่เสี่ยวไป๋

จากนั้น เขาจงใจเอาข่าวเปิดเผยให้เจ้าหัวแบน ให้หลินชิงชิงมาช่วยตัวเอง

หมายความว่า จางกงหมิงไม่ได้อยากจัดการตัวเอง ก็แค่ถูกบังคับจนไม่รู้จะทำอย่างไร

ขับรถมาที่หน้าประตูโรงอาบน้ำแห่งหนึ่ง เข้าไป หลี่ฝางก็มองเห็นใบหน้านั้นที่คุ้นเคย ฮวนฮวน

ต้องพูดว่า หุ่นของฮวนฮวน ดีแทบบ้า

ผู้ชายทั่วไปเห็น ก็ควบคุมไม่อยู่

หลี่ฝางรู้สึกเสียดายทำไมถึงไปเป็นโสเภณีได้？

จากหุ่นของเธอ ส่วนสูง เป็นนางแบบได้เลย？

มาเป็นพิธีกรในเน็ต ก็หาเงินไม่น้อยไปกว่าโสเภณี

หลี่ฝางคิดในใจ รอตัวเองเปิดบริษัทสื่อบันเทิง ก็จะเอาฮวนฮวนมาที่บริษัทตัวเอง ให้เธอเป็นศิลปินพาร์ทไทม์

“คุณมาได้ไง？”

ฮวนฮวนจำหลี่ฝางได้ ยังไงครั้งที่แล้วหลี่ฝางก็มาหาเธอ ให้ความประทับใจเธอไม่น้อย

“แล้วยังพาผู้หญิงมาด้วย？”

มุมปากฮวนฮวนยิ้ม เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่ามีผู้ชายมาที่โรงอาบน้ำ แล้วพาผู้หญิงมาด้วย

“ผมมาหาพี่เห้า”หลี่ฝางพูดอย่างตรงประเด็น

“พี่เห้า？”ฮวนฮวนมองหลี่ฝางกับหลินชิงชิงอย่างสงสัย：“พวกคุณมาหาพี่เห้าทำไม？”

“มีเรื่องนิดหน่อย”

ฮวนฮวนลังเลสักพัก พูด：“ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่เห้าอยู่ไหน”

มองสายตาของฮวนฮวนก็รู้ เธอกำลังโกหก

แค่หลี่ฝางไม่เข้าใจ ทำไมฮวนฮวนต้องโกหกนะ？

เวลานี้หลินชิงชิงจึงพูด：“วางใจเถอะ พวกเราไม่ใช่คนเลว”

ฮวนฮวนคิด ก็ใช่ ผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กคนหนึ่ง จะข่มขู่อะไรหวางเห้าได้？

ฮวนฮวนจึงพูด：“ไป ฉันพาพวกคุณไป”

ตามฮวนฮวนไป หลี่ฝางกับหลินชิงชิงมาที่ชั้นสี่ของโรงอาบน้ำ

“พี่เห้าอยู่ข้างใน”

ชี้ไปในห้องสมุด ฮวนฮวนพูด

หลี่ฝางยิ้มอย่างหยอกเล่น：“โรงอาบน้ำพวกคุณยังมีห้องสมุดด้วยนะเนี่ย”

ฮวนฮวนยิ้มไม่พูด เดินไปเอาหนังสือสองเล่มที่ชั้นหนังสือ ดึงออกมา

เวลานี้ ในชั้นหนังสือ ก็ปรากฏช่องใหญ่ๆ

“พี่เห้า”ฮวนฮวนตะโกนออกไป ที่ช่องนั้น

ไม่นานนัก ชั้นหนังสือก็เริ่มเคลื่อนไหว หวางเห้าปรากฏตรงหน้าหลี่ฝาง

หลี่ฝางพูดอย่างตกใจ：“คิดไม่ถึงว่าห้องสมุดเล็กๆนี้ ดันมีห้องซ่อนอยู่”

“ไม่ใช่ว่ากลัวตรวจสอบอย่างจู่โจมเหรอ ทุกห้องนวดของเรา เลยต้องมีห้องซ่อนอยู่ ถึงโดนจู่โจม พวกเราก็ไม่กลัว”

หวางเห้ายิ้มอย่างภูมิใจ：“แค่ซ่อนในห้องมืดๆก็พอแล้ว”

“พี่เห้า ฉันไปพักก่อนนะ”เวลานี้ ฮวนฮวนพูด

“โอเค คุณออกไปก่อนเถอะ”หวางเห้าพยักหน้า

พอฮวนฮวนไป หวางเห้าก็ถาม：“ทำไมจู่ๆก็มาหาผมที่นี่？มีธุระ？”

หลินชิงชิงพยักหน้า พูด：“อยากมาคุยอะไรกับคุณหน่อย”

ตั้งแต่การปิดบังของฮวนฮวนเมื่อกี๊ หลินชิงชิงก็เดาออก：“ดูเหมือนหลายวันก่อนเรื่องที่ร้านบาร์บีคิว จะสร้างปัญหาให้คุณไม่น้อย”

“ใช่ ตอนนี้คนของเสือ หาผมไปทุกที่ ผมแย่งมาจากมือพวกเขาสามแสนกว่า แม่เอ๊ย คนกลุ่มนี้ไม่ร้อนใจได้เหรอ？”หวางเห้าหัวเราะ

“คุณไม่มีเงินขนาดนั้นเลย？”หลินชิงชิงถามไปหนึ่งประโยค

“ไม่ปิดบังคุณละกัน เดิมทีโรงอาบน้ำนี้ เป็นร้านที่ผมกับเพื่อนๆเปิด แต่เพื่อนผมเกิดเรื่องกะทันหัน เลยต้องหนี”

“แย่งทองมาจากมือตู้ต้าไห่ ผมเอาให้เพื่อนผมหมด ตอนนี้โรงอาบน้ำของผม เกิดปัญหาเรื่องเงินทุน”

“เดิมทีผมอยากยืมพวกปล่อยเงินกู้นอกระบบ แต่ผมยังไม่ชินที่เมืองเอกนัก ไม่มีใครยอมให้ผมยืม……”

หวางเห้ายิ้มอย่างลำบากใจ：“ถ้าไม่ใช่ว่าขาดเงิน คืนนั้นผมจะแบล็กเมล์ไอ้หน้าบากไหม？”

“คุณต้องการเท่าไหร่？”เวลานี้ หลี่ฝางก็พูด