NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 281

บทที่281 ส้าวส้วยที่มีใบหน้าร้ายกาจเล็กน้อย

หวางเฉินตะลึง

อาเหยโก่วของตัวเอง ถือว่าเป็นคนที่รู้จักกันดีมากที่เมืองเอก แล้วเขาจะไปเรียกเด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่ง……ว่าท่านได้ไงล่ะ！

เวลานี้ หวางเฉินก็สงสัยหูของตัวเอง เกิดอาการหลอนหรือไม่

เหยโก่วมองส้าวส้วยอย่างงุนงง พูดว่า：“ท่าน เห็นแก่หน้าผมหน่อยไม่ได้เหรอ ปล่อยเขาไปสักครั้ง”

“เหยโก่ว คุณนี่เห็นค่าของตัวเองจริงๆเลยนะ？”

ส้าวส้วยพูดอย่างเย็นชา：“คุณอยู่ถิ่นของผม มีหน้าด้วยหรือไง？”

“ถอยไป”ส้าวส้วยพูดอย่างเย็นชา

เหยโก่วก็ไม่รู้ว่าทำไม ตัวเองถึงได้กลัวผู้ชายตรงหน้าคนนี้ขนาดนี้！

ถึงเขาจะสุดยอดแค่ไหน ก็ไม่ใช่ว่าแค่คนๆหนึ่งเหรอ？

เหล่าพรรคพวกน้องชายของตัวเอง รวมกันแล้วก็เกือบจะเกินร้อย

แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตัวเองก็ยังไม่มั่นใจนัก ที่จะเป็นปรปักษ์กับส้าวส้วย

เซ้นส์ของเหยโก่วแข็งแกร่งมาก เซ้นส์ของเขาบอกตัวเองว่า ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ยุ่งไม่ได้เด็ดขาด

“ท่าน เขาคือหลานชายของผม”เหยโก่วพูด

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะๆ มองเหยโก่วอย่างมีเลศนัย：“ทำไม ความหมายของคุณก็คือ หลานชายของคุณ ด่าผมได้ ใช่ไหม？”

หวางเฉินมองเห็นฉากนี้ ตะลึงโดยสิ้นเชิง

นี่มันสถานการณ์อะไรกันแน่？

อาเหยโก่วที่ดูมีอำนาจทรงพลังของตัวเอง ทำไมอยู่ต่อหน้าส้าวส้วย ถึงได้กลายเป็นคนขี้ขลาดได้แบบนี้？

คิ้วของหวางเฉิน ขมวดแน่น เขาผลักอาของตัวเองออก จ้องส้าวส้วยแล้วพูด：“คุณเป็นใครเหรอ？ด่าคุณแล้วจะทำไม？คุณเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้เหรอไง ด่าคุณแค่นี้จะถูกฟ้าผ่าตายเหรอไง？”

“ไม่ใช่ถูกฟ้าผ่าตายหรอก……”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะๆ ฝ่ามือ ก็ตบใส่หวางเฉินจนหน้าหัน

“แต่ด่าผม ผมจะต้องเอาคืน”ส้าวส้วยมองหวางเฉินอย่างเย็นชา พูดไป

เหยโก่วรีบวิ่งเข้ามา พูดกับหวางเฉิน：“ไอ้เด็กนี่ ดูไม่ออกเหรอไง？ว่าเขาเป็นคนฝีมือดี”

“ฝีมือดี……ฝีมือดีก็ทำร้ายผมได้เหรอ？”

หวางเฉินถูกตบหนึ่งฉาด ถึงแม้เจ็บจนน้ำตาไหล แต่เขาก็ยังคงท่าทียโสของเขา

“อาเหยโก่ว คุณอย่าลืมล่ะ พ่อผมก็เป็นคนฝีมือดี เขามาจากวัดเส้าหลินด้วยซ้ำ”

“ผมไม่เชื่อว่า เขาจะสุดยอดแค่ไหน ก็จะสุดยอดกว่าพ่อผมได้？”หวางเฉินพูดอย่างไม่เชื่อ

สีหน้าของเหยโก่ว ดูแย่สุดๆ เขาพูดเสียงเบา：“เกี่ยวกับพ่อคุณกับเขาใครเจ๋งกว่ากันนั้น พวกเขาไม่เคยสู้กัน และผมก็ให้คำตอบคุณไม่ได้ แต่ผมบอกคุณให้นะ ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่โหดร้ายมากๆ ถ้าคุณทำเขาโมโห ก็ระวังชีวิตน้อยๆของคุณด้วย”

“จำไว้ ตอนนี้พ่อคุณไม่ได้อยู่ที่สถานตากอากาศนะ ถึงคุณให้เขามาช่วยจัดการ ก็ต้องให้พ่อคุณมาก่อนค่อยว่ากัน เข้าใจไหม？”เหยโก่วไปที่ข้างหูหวางเฉิน แล้วพูด

“ความหมายของอาคือ ให้ผมทนกับเขาก่อน？”ในที่สุดหวางเฉินก็เข้าใจความหมายของเหยโก่ว

หวางเฉินกัดปาก ไม่ค่อยพอใจนัก：“ทำไมผมต้องทนไอ้เด็กนี่ด้วย？”

“ไอ้คนโง่เง่าเต่าตุ่นคนนี้……”

หวางเฉินยังไม่ทันพูดจบ เหยโก่วก็ตบไปหนึ่งฉาด ใส่ที่หน้าของหวางเฉิน

หวางเฉินตะลึง เขามองอาเหยโก่วของตัวเองอย่างมึนๆ ถาม：“อาเหยโก่ว……ทำไมอาต้องตบผมล่ะ？”

หวางเฉินคิดในใจ ส้าวส้วยตบเขาก็ว่าไปอย่าง นี่เขาคืออาผม ทำไมถึงตบผมล่ะ？

เวลานี้ จู่ๆหวางเฉินก็รู้สึกน้อยใจ เขาอยากร้องไห้อย่างน่าสมเพช ……

ที่จริงหวางเฉินคือผู้ชายที่เข้มแข็ง และดื้อรั้นมาก ……

ก็แค่ ใครจะไปเผชิญหน้ากับญาติที่กบฏใส่ได้？

เวลานี้ หวางเฉินรู้สึกว่าอาเหยโก่วของตัวเอง คือคนของฝ่ายตรงข้ามแล้ว ……

ทรยศเขา

“ถูกคนของตัวเองสั่งสอน ก็ดีกว่าคนอื่นมาสั่งสอนเสมอ……อย่างน้อย ผมก็ออมมือกับคุณได้”เหยโก่วพูดด้วยใบหน้าซีเรียส

ใช่ ฝ่ามือของเหยโก่วนี้ เบากว่าฝ่ามือของส้าวส้วยเยอะเลย

“จัดการญาติตัวเองเพื่อความเป็นธรรมของสังคม？”

มองเห็นฉากนี้ ส้าวส้วยก็หัวเราะอย่างน่าสนใจ เขาเดินไปข้างหน้า แทรกกลางระหว่างเหยโก่วกับหวางเฉิน：“เมื่อกี๊พวกคุณทั้งสอง ซุบซิบอะไรกันเหรอ”

“ปรึกษากันว่าจะจัดการผมอย่างไร？”ส้าวส้วยถาม

“จะกล้าได้ไงล่ะ ท่าน ผมให้หลานชายผมขอโทษคุณ”เหยโก่วมองส้าวส้วยอย่างอ่อนโยน

ส้าวส้วยพยักหน้า มองหวางเฉิน แล้วพูด：“ขอโทษ？”

“คุณจะขอโทษผมเหรอ？”ส้าวส้วยสงสัยมากๆ

เวลานี้ เหยโก่วจ้องมองหวางเฉินอย่างสุดชีวิต ส่วนหวางเฉิน ในที่สุดก็ก้มหัวให้ พูดกับส้าวส้วย：“โอเค ผมผิดไปแล้ว”

“ขอโทษแบบไม่เต็มใจขนาดนี้เชียว？”

ส้าวส้วยส่ายหน้า พูดว่า：“แล้วก็ ผมยอมรับคำขอโทษไม่ได้”

“เมื่อกี๊คุณด่าผมไปตั้งเยอะ ……ไม่ใช่ว่าแค่คำขอโทษหนึ่งคำ ก็จะหายกันได้”