NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 357

บทที่357 ลู่หลุ่ยที่น่าสงสาร

“เธออยู่กับชายคนหนึ่งใช่ไหม？”หลี่ฝางมองไปที่ส้าวส้วย ถามด้วยใบหน้ากังวล

หลี่ฝางหวังมากว่าตัวเองจะประสาทหลอน ตัวเองตาฝาดมองผิด……

แต่แม้แต่ส้าวส้วยก็เห็น งั้นก็หมายความว่า ……

เวลานี้ ในใจของหลี่ฝาง เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ใช่”ส้าวส้วยเงียบอยู่นาน จึงพยักหน้าไปที่หลี่ฝาง

“เหอะเหอะ”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ ถามต่อ：“ผู้ชายคนนั้นโอบกอดลู่หลุ่ยด้วยใช่ไหม？”

“ไม่นะ……”ส้าวส้วยส่ายหน้า：“แค่ตัวแนบชิดกัน”

สีหน้าส้าวส้วยมองหลี่ฝางอย่างสับสนหน่อยๆ：“เจ้านาย อย่าเพิ่งใจร้อน คุณโทรถามลู่หลุ่ยเถอะ หรือว่าจะเป็นพี่ชายเธอไม่ก็น้องชายเธอก็ได้”

“ช่างเถอะ ไม่โทรแล้ว”

“เข้าไปเลยเถอะ”

หลี่ฝางถอนหายใจ เหมือนว่าลมหายใจนี้ ที่คาดหวังไปที่ลู่หลุ่ยทั้งหมด

เวลานี้ ไม่มีหมดแล้ว

“ห้องไหน？”หลี่ฝางถามอย่างหมดกำลัง

ส้าวส้วยมองหลี่ฝาง：“เจ้านาย ตอนนี้สภาพคุณแย่มาก คุณจัดการอารมณ์ของตัวเองก่อนสิ”

“เสียงผมไม่ดังพอเหรอ？โอเค ผมถามคุณอีกครั้ง！”หลี่ฝางพูดเสียงดังขึ้น ตะโกนไป：“ส้าวส้วย ผมถามคุณว่าห้องไหน？”

“ด้านหน้าของ777”ส้าวส้วยพูดอย่างทำอะไรไม่ได้

หลี่ฝางรีบก้าวไป วิ่งไปที่ด้านหน้าของ777

หลี่ฝางไม่เคาะประตู แต่ใช้เท้าเตะไป เตะต่อไปหลายที ประตูก็ยังไม่เปิด

ทุกครั้งที่เตะไป ในใจของหลี่ฝาง ก็ตื่นตระหนก！

ชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองด้านใน ก็ยังล็อกประตูข้างในอีก

พวกเขาทำไรกันแน่？

หลี่ฝางไม่อยากคิดต่อไป！

ปัง เตะไปเจ็ดแปดทีต่อ ในที่สุดประตูก็เปิดออก

เห็นหลี่ฝางบุกเข้ามา สีหน้าลู่หลุ่ยก็กลายเป็นกังวล เธอรีบยืนขึ้น มองไปที่หลี่ฝางแล้วพูดพึมพำเบาๆ：“หลี่……หลี่ฝาง คุณมาได้ไง？”

หลี่ฝางเดินไปด้านหน้า ปรากฏรอยยิ้มที่ขี้เล่นและดุร้ายออกมา：“เหอะเหอะ ผมรู้ว่าผมไม่ควรมา รบกวนเรื่องราวดีๆของคุณใช่ไหม？ไม่งั้น ผมไปรอพวกคุณข้างนอกไหมล่ะ？สิบนาทีพอไหม？ไม่พอก็ครึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงก็ได้ ไม่ได้จริงๆผมก็รอพวกคุณข้างนอกทั้งชีวิตเลยได้”

เสียงของหลี่ฝางยิ่งดังขึ้น ส่วนสีหน้าของลู่หลุ่ย ก็กังวลขึ้นมา

“หลี่ฝาง คุณฟังฉันนะ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ฉันกับเขา ……”ลู่หลุ่ยคว้าแขนของหลี่ฝาง แล้วอธิบาย

หลี่ฝางหัวเราะ หันคอไปแล้วพูด：“อย่ามาอธิบายอะไรกับผม ผมไม่ได้ตาบอด เมื่อกี๊ผมเห็นชัดเจน เขาโอบไหล่คุณเข้าไปในสโมสร ……”

“จากนั้นฉันก็สะบัดมือเขาออก”ลู่หลุ่ยตัดบทของหลี่ฝาง พูดแก้ตัวให้ตัวเอง

“เหรอ？ยังไงซะผมก็ไม่เห็น ผมว่านะลู่หลุ่ย นี่คือเหตุผลที่คุณไปจากสถานตากอากาศโดยไม่ลาสินะ？ผมคิดซะว่าเรื่องสำคัญซะอีก แม้แต่ทักทายก็ยังไม่ทักทายผม ที่แท้ก็คู่รักลับๆ”

“หน้าตาไม่เลว ดูมีมารยาทดี มีความสามารถ อืม หล่อกว่าผมเยอะเลย”

“ลู่หลุ่ย ตอนนี้ผมควรจะอวยพรคุณใช่ไหม？”หลี่ฝางฉีกยิ้ม หัวเราะ น้ำตาหลายหยดไหลลงจากตา

“พี่ชายทั้งหลาย คุณคือแฟนของลู่หลุ่ยสินะ？”คนข้างๆลู่หลุ่ย ในที่สุดก็พูด：“ทำไม คุณมาหาถึงนี่ หมายความว่าไง จะทำผมหรือว่าอะไรเหรอ？”

หลี่ฝางมองผู้ชายคนนี้ หยิบขวดเหล้ามา ตบใส่หัวเขา

ผู้ชายคนนั้นล้มลงไปที่โซฟา จับหัวของตัวเอง ลู่หลุ่ยโกรธจนนั่งลง มองหลี่ฝาง：“คุณทำอะไร！”

“ไม่ได้ทำอะไร เขาไม่ได้ถามผมเหรอว่าจะให้ตีเขาไหม？ผมก็มาตีเขาไง ทำไม คุณปวดใจ？”หลี่ฝางกัดฟันถาม

พูดจบ หลี่ฝางก็เดินเข้ามา คว้าคอเสื้อผู้ชายที่สวมเสื้อลายพราง ปล่อยหมัดไปที่หน้าเขาหลายที ลู่หลุ่ยดึงไว้ ก็ไม่สามารถหยุดหลี่ฝางได้

ตีไปประมาณหนึ่งนาที ผู้ชายที่สวมเสื้อลายพรางก็ถูกตีจนหน้าเต็มไปด้วยเลือด

“หลี่ฝาง คุณคิดจะทำอะไรกันแน่！”ลู่หลุ่ยยืนขึ้น วิ่งเข้ามาที่หลี่ฝาง

“คุณถามผมว่าจะทำอะไร ผมก็อยากถามตัวเอง ผมอยากทำอะไร？”

“ลู่หลุ่ย คุณบอกผมได้ไหม ผมควรจะทำไง ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือว่า เดินออกไป ทำเป็นว่าผมไม่เคยรักคุณ”หลี่ฝางส่ายหัว ร้องไห้ไปถามลู่หลุ่ยไป

“หลี่ฝาง คุณก็รู้ว่าทำร้ายคน เมื่อไหร่กันที่คุณจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาบ้าง？”ลู่หลุ่ยขมวดคิ้ว พูดอย่างสงสัย