NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 412

บทที่412 ถูกจับได้ว่าขโมยรถ

หลี่ฝางส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด：“ไม่มีอะไรอร่อยเท่าเกี๊ยวอีกแล้ว แล้วก็ไม่มีสนุกไปกว่าภรรยา นี่มันคุณเลย”

“รักแท้ รักแท้……”

“คุณชายหลี่ คุณเข้าใจรักแท้ไหม？”เฉินฝูเซิงมองหลี่ฝางอย่างซีเรียส

“ผมไม่มีพี่สะใภ้ที่ร่วมนอนได้……”หลี่ฝางกลอกตาใส่เฉินฝูเซิง

“คุณชายหลี่ รักแท้ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่พี่สะใภ้ ผมเป็นข้อยกเว้น……”เฉินฝูเซิงอธิบาย

หลี่ฝางหัวเราะหึหึ：“คุณคือข้อยกเว้นจริงๆ พูดตรงๆนะ ถ้าผมเป็นพี่ชายคุณ ผมจะตามไปทำลายคุณทุกแห่งหนเลย”

ตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว ความแค้นที่ฆ่าพ่อ ความเกลียดชังที่แย่งภรรยา เรียกได้ว่าไปอยู่ถึงจุดที่ไม่ยอมอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยังเป็นน้องชายของตัวเองที่เป็นชู้？

เป็นความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง

เวลานี้ เฉินฝูเซิงก็ชักสีหน้าพูดว่า：“ต้องมีสักวัน ผมจะแย่งผู้หญิงที่ผมรักคืนมา”

“ห่า น้องชาย คุณป่วยจนเกินที่จะเยียวยาแล้ว นั่นพี่สะใภ้คุณนะ ……”

“เป็นรักแท้”เฉินฝูเซิงพูดแก้ให้

“ผมบอกแล้ว เสี่ยวเชี่ยนถูกบังคับ”เฉินฝูเซิงพูด：“คนรักในใจเสี่ยวเชี่ยนคือผม คนรักในใจผมก็คือเสี่ยวเชี่ยน เราสองคน ……”

เฉินฝูเซิงยังพูดไม่จบ ก็ถูกหลี่ฝางตัดบท……

หลี่ฝางชี้ไปที่ผู้หญิงที่เมาเลื้อยบนโซฟา：“งั้นเธอล่ะ？”

“เธอก็แค่คนผ่านมา”

“ผู้ชายล่ะ？ทำตัวเสเพลข้างนอกเป็นเรื่องปกติ แต่ ในใจรู้ดี ว่าเสี่ยวเชี่ยนต่างหากคือคนที่ผมรัก”เฉินฝูเซิงพูดอย่างจริงจัง

หลี่ฝางส่ายหน้า ไม่พูดอะไร

“ไปนอนละ”หลี่ฝางโบกมือ พูดกับเฉินฝูเซิง

เฉินฝูเซิงแบกผู้หญิงที่โซฟาขึ้นมา ถอนหายใจ：“เห้อ เสี่ยวเชี่ยน ทำไมคุณดื่มมากขนาดนี้”

หลี่ฝางกับส้าวส้วย ต่างเข้าไปใสนห้องตัวเอง จากนั้นก็เตรียมเข้านอน

เพิ่งนอนแผ่ลงไป หลี่ฝางกลับได้ยินเสียงหายใจ

เตียงอีกด้าน มีผู้หญิงที่ง่วงนอนอยู่ หวางเหยา พิธีกรแพลตฟอร์มถู่โต้วของตัวเอง

เฉินฝูเซิงไอ้หมานี่ จัดปาร์ตี้บ้าอะไรกันแน่

หลี่ฝางอุ้มหวางเหยาขึ้นมาบนเตียง ห่มผ้าให้เธอ ตอนที่เตรียมจะออกไป หวางเหยากลับโอบคอหลี่ฝาง：“อย่าไป อย่าไป……”

หลี่ฝางไม่ลังเลใดๆ ผลักหวางเหยาออกทันที

หลี่ฝางมีอะไรแล้วกับฉินวี่เฟย กับหลินชิงชิง

ตัวเองจะทำผิดอีกไม่ได้แล้ว

หลี่ฝางออกมาจากห้องนอน มาที่โซฟา นอนจนฟ้าสว่าง

เช้าวันถัดมา เฉินฝูเซิงออกมาด้วยแขนเปล่า บนคอเขา มีรอยจูบ ที่ตัว ก็มีรอยถูกผู้หญิงข่วน

“ผู้หญิงที่นอนกับคุณเมื่อคืน ชื่อเสี่ยวเชี่ยน？”หลี่ฝางหันไปมองเฉินฝูเซิง

เฉินฝูเซิงส่ายหน้า：“ผมไม่รู้แม้แต่ชื่อเธอ”

“ผมได้ยินคุณเรียกเธอว่าเสี่ยวเชี่ยน……”

“คุณชายหลี่ คุณเคยได้ยินว่า สุรามังสาผ่านลำไส้ พุทธะอยู่ในใจไหม？ผมเป็นคนแบบนี้ ไม่ว่าผมจะมีอะไรกับใคร ก็จะสะกดจิตตัวเอง จินตนาการว่าเธอคือผู้หญิงที่ผมรัก เสี่ยวเชี่ยน……”

“แบบนี้ ในใจผมก็จะไม่รู้สึกแย่”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“งั้นคุณรู้ไหมต่อไปของสองประโยคนี้ ยังมีอีกสองประโยค？”

“ไม่รู้สิ”

“ก็คือผู้ใดในโลกทำตามข้า ก็จะตกในบ่วงมารเฉกเช่นกัน”หลี่ฝางตบไหล่ของเฉินฝูเซิง：“คุณน่ะ เป็นคนเลวสุดๆ อย่าพูดว่ารักแท้เลย รักแท้ถูกคุณทำมลทินใส่แล้ว เข้าใจไหม？”

เฉินฝูเซิงเบะปาก พูด：“ใช่สิ มีสาวสวยในห้องของคุณด้วย หุ่นนี่เยี่ยมมาก เมื่อคืนคุณไม่ได้มีอะไรด้วยเหรอไง？”

“ไม่มี”หลี่ฝางส่ายหน้า

“ห่า คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม เนื้อมาหาถึงที่ คุณไม่กินเลยเหรอ？”เฉินฝูเซิงอ้าปากกว้าง มองหลี่ฝาง ดูตะลึงอย่างมาก

หลี่ฝางพูดเบาๆ：“ผมกินเจ”

“มีผู้หญิงมาให้แต่ไม่เอา นี่มันเนรคุณนะ หนุ่มๆ”

เฉินฝูเซิงส่ายหน้า：“น่าเสียดายจริงๆ ถ้ารู้ว่าคุณไม่เอา เมื่อคืนผมก็ควงสองละ”