NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 414

สรุปบท บทที่414 บัญชีนี้ ระหว่างเรายังไม่จบ: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

อ่านสรุป บทที่414 บัญชีนี้ ระหว่างเรายังไม่จบ จาก NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง โดย เฉียงเกอ9527

บทที่ บทที่414 บัญชีนี้ ระหว่างเรายังไม่จบ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เฉียงเกอ9527 อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

บทที่414 บัญชีนี้ ระหว่างเรายังไม่จบ

เขาชื่อหลิวเฉิน คือสมาชิกในทีมกีฬา

อยู่ปีสองมีชื่อเสียงมากๆกว่าหลี่ฝางที่อยู่ปีหนึ่ง

เพราะว่าอับอายลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิง เมื่อวานพอถูกหลี่ฝางตบตีไป ก็แค้นในใจ ตั้งแต่เมื่อคืน เขาจึงไปถามเบาะแสของหลี่ฝาง

เมื่อคืน หลิวเฉินไปที่หอของหลี่ฝางแล้ว แต่เสียดายหลี่ฝางไม่อยู่……

มุมปากของหลิวเฉิน ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย:“น้องชาย เมื่อวันทำร้ายผมรู้สึกดีไหม?”

“รู้สึกดีมาก”หลี่ฝางพยักหน้าเบาๆ

“ยังจะกล้าบอกว่ารู้สึกดี?มา ผมจะให้คุณจัดการอีกสักหน่อย ให้คุณรู้สึกดีอีกครั้ง”หลิวเฉินยิ้มอย่างเย็นชา ยื่นหน้าไปตรงหน้าของหลี่ฝาง

ครั้งนี้หลิวเฉินพาคนมาไม่น้อย ก็ประมาณสิบกว่าคนได้ และร่างกายแต่ละคนก็กำยำ มองไปแล้วดูเป็นคนที่ทำอะไรก็เก่งเหมือนสองคนในร่างเดียว

มีคนตั้งมากมายยืนอยู่หลังตัวเอง หลิวเฉินมั่นใจมาก ไม่รู้สึกกลัวเลย

เสียงดังแปะขึ้นมา

หลี่ฝางตบไปที่หน้าหลิวเฉิน

ฝ่ามือนี้ ตบไปจนหลิวเฉินงง คนกลุ่มนี้ที่หลิวเฉินพามา ใบหน้าก็มึนงง

เจ้าเด็กนี่ กล้ามากเลยนะ?

แม้แต่พี่เฉินก็ยังกล้าตบ?

ใครไม่ร็บ้างว่าบ้านพี่เฉินรวย และยังมีอำนาจ?

“เพิ่งเคยเห็นคำขอร้องที่ต่ำตมได้ขนาดนี้ ต้องการให้ผมตบคุณเนี่ยนะ?”หลี่ฝางส่ายหน้า หัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา

หลิวเฉินตาเบิกโต มองหลี่ฝางด้วยใบหน้าบูดบึ้ง:“คุณกล้าตบผม?”

“ทำไมไม่กล้าล่ะ?”หลี่ฝางถาม

“ทำไม คุณเป็นเทพนาจา เก่งเหนือมนุษย์เหรอไง?ผมถึงไม่กล้าตบคุณ!”

หลี่ฝางพูดจบอย่างขำๆ ก็ยกแขนขึ้น เสียงดังแปะอีกครั้ง ตบไปที่หน้าของหลิวเฉิน

“คุณตบผมอีกแล้ว!”หลิวเฉินขมวดคิ้ว:“ไอ้น้อง ผมว่าคุณอยากตายแล้วใช่ไหม”

“เด็กใหม่ตอนนี้ช่างเหลิงจริงๆเลยนะ แม้แต่พี่เฉินของพวกเราก็กล้าทำร้าย!”

คนสูงๆพูด:“พี่เฉิน เอาเขาให้ตายเลยไหม!”

“เหลวไหล ลุย!”หลิวเฉินพูดพร้อมกับโบกมือ

เวลานี้ หลี่ฝางถอยหลังไปในห้องสองสามก้าว และเพื่อนๆในห้องหลี่ฝาง ต่างยืนขึ้นมา

“แม่เอ๊ย เห็นว่าในห้องเราไม่มีคนเหรอไง?”

“เพื่อนๆ จัดการเจ้านี่!”

พูดไป เพื่อนในห้องคนหนึ่ง ก็ยกม้านั่งที่ใต้ก้นตัวเองขึ้นมา ตะโกนไปว่า:“ลุย!”

ถ้าบอกว่าอำนาจใครในห้องสูงสุด ก็ต้องเป็นหลี่ฝางอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

เมื่อวาน หลี่ฝางให้พวกเขาตั้งคนละสองหมื่น

แล้วยังเลี้ยงอาหารเย็นพวกเขาถึงห้าแสนหยวน!

พวกเขาจะทนมองหลี่ฝางถูกทำร้ายได้เหรอไง?

แน่นอนว่าไม่ได้!

พอมีหลายๆคนนำ คนทั้งห้อง ผู้ชายทุกคนต่างเข้าไปลุย แม้แต่พวกผู้หญิง ก็เริ่มเคลื่อนไหว

“ห่า บารมีของเด็กนี่สูงขนาดนี้เชียว?”มองเห็นฉากนี้ หลิวเฉินก็ตกใจ

ยังไงพวกปีหนึ่งนี้ ก็เพิ่งเปิดเทอม

นักเรียนใหม่คนไหนบ้างที่สามารถเรียกระดมทุกคนในห้องตัวเองได้บ้าง?

มีคนที่มีความสามารถแบบนี้ ไม่มากนัก และก็มีดาวโรงเรียนอย่าง ฉินวี่เฟยที่ทำได้

แต่หลี่ฝาง เป็นผู้ชาย!

คนกลุ่มนี้สู้สุดใจเพื่อผู้ชายคนหนึ่ง นี่มัน ……

หลิวเฉินยากที่จะเข้าใจ แต่หลิวเฉินก็ไม่กลัวอะไร ยังไงครั้งนี้เขาก็พาคนมาไม่น้อย:“จัดการให้ผมที ให้นักเรียนใหม่พวกนี้ได้รู้ความสุดยอดของพวกเรา!”

ทันใดนั้น ที่เกิดเหตุก็ชุลมุนขึ้นมา

ต่อยตีกัน ไม่มีอะไรมากไปกว่าแค่ความทรงพลัง

“แม่เอ๊ย หลิวเฉิน เมื่อไหร่กันที่คุณเปลี่ยนไปเป็นไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ขนาดนี้ เมื่อก่อนเจอพี่ใหญ่ของพวกเรา ก็ไม่ใช่ท่าทีแบบนี้นี่ ทำไม ตอนนี้กล้าเรียกชื่อพี่ใหญ่พวกเราแล้ว?เก่งแล้วใช่ไหม?”

สีหน้าของถังจิ้น ก็ดูแย่มาก

หลังจากที่ห้าวหนานเกิดเรื่อง ตำแหน่งของเขา ก็ตกลงมา หลายๆคนไม่เห็นหัวเขา

เมื่อก่อนหลิวเฉินนี้ มองเห็นถังจิ้นแต่ไกลๆ ก็เข้ามายื่นบุหรี่ให้ แต่ตอนนี้……กล้ามาต่อรองกับถังจิ้น

“หลิวเฉิน ทำไม คิดว่าลุงผมไม่เจ๋งแล้ว ก็เลยไม่เห็นหัวผมเหรอ ใช่ไหม?ไม่เห็นหัวพี่ซินปาแล้วใช่ไหม?”

ถังจิ้นมีใบหน้าเยือกเย็น หัวเราะเหอะเหอะ:“ปีกกล้าขาแข็ง กล้าท้าทายผม ใช่ไหม?”

“แล้วก็พวกคุณ ทีมนักกีฬาของพวกคุณคิดว่าพวกคุณเจ๋งใช่ไหม?เชื่อไหมว่าพรุ่งนี้ผมพาคนมา จัดการพวกคุณให้เสียเลือดได้เลย……”ถังจิ้นใช้กระบองเหล็กยืดหดชี้ไปที่ทุกคน พูดขู่อย่างเย็นชา

“พี่เฉิน ไม่งั้นผมว่าช่างมันเถอะ”

คนสูงๆเข้ามาดึงหลิวเฉิน:“พวกเราเล่นกับถังจิ้นไม่ได้ หรอก”

ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน ถึงห้าวหนานพิการแล้ว แต่ก็ยังมีพี่ซินปาที่สนับสนุนถังจิ้นอยู่อีก

ถ้าถังจิ้นเรียกพี่ซินปามาจริงๆ หลิวเฉินผู้ชายคนนี้ ก็ต้องคุกเข่าลง

หลิวเฉินขมวดคิ้ว โกรธหน่อยๆ:“ถังจิ้น เราสองคนก็ถือว่ามีความสัมพันธ์ไม่เลวนี่?ถ้าคุณยังคิดว่าผมเป็นเพื่อน เรื่องนี้อย่ายุ่งเลย”

“เมื่อกี๊คุณก็เห็นแล้ว เจ้าเด็กนี่ตบผมสองที ต่อหน้าคนตั้งมากมาย ถ้าผมไม่จัดการเขา คุณว่าต่อไปผมจะเป็นนักเลงที่สุ่ยมู่ต่อไปได้ไง?”

“ผมขายขี้หน้าแล้วนะ?”

หลิวเฉินพูดอย่างสีหน้าไม่ดี:“แค่เรื่องนี้คุณอย่ายุ่ง ต่อไป ผมเจอคุณ ก็ยังเรียกคุณว่าพี่ เป็นไง?”

“ไสหัวไปไอ้เหี้ยพวกนี้ ผมมีน้องชายอย่างคุณด้วยเหรอ!”

ถังจิ้นใช้กระบองเหล็กยืดหดชี้ไปที่หน้าหลิวเฉิน พูดว่า:“อย่าคิดว่าคุณไต่เต้าขึ้นไปได้ที่สูงๆ คุณก็จะมาโอ้อวดตรงนี้กับผมได้ อย่างคุณ ก็เป็นได้แค่หมาให้คนอื่นเท่านั้น เข้าใจไหม?”

“รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้น ผมจะตัดขาคุณ!”ถังจิ้นพูดอย่างเย็นชา

“ถังจิ้น……”หลิวเฉินกัดฟัน!

เสียงดังแปะ ถังจิ้นใช้กระบองเหล็กยืดหดตีใส่ที่หน้าหลิวเฉิน ทิ้งรอยแดงๆไว้ที่หน้าของเขา:“เรียกพี่ถัง!”

“แม่เอ๊ย ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ ลืมแล้วเหรอเมื่อก่อนคุณก้มหัวต่อหน้าผมน่ะ?”ถึงแม้ห้าวหนานจะพิการแล้ว แต่ถังจิ้นก็ยังบ้าคลั่งเหมือนเดิม

หัวของหลิวเฉินดังหึ่งๆ แล้วก็หันหน้าไป:“ถังจิ้น บัญชีนี้ ระหว่างเรายังไม่จบ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง