NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 415

บทที่415 การไปตำหนิถึงที่ของเหมิงเหมิง

“ไป”　หลิวเฉินพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ

ถึงห้าวหนานจะพิการ แต่ยังไม่ตาย

ชื่อเสียงของผู้คน นั้นสำคัญมาก แค่ห้าวหนานโมโห คนธรรมดาๆ ก็ไม่มีใครไม่กลัวเขา

และถังจิ้นในฐานะหลานชายของห้าวหนาน สมาชิกทีมกีฬา ใครจะไปกล้าแตะต้องเขาแม้แต่ปลายเล็บ？

ไม่มีใครกล้า！

ดังนั้นไม่ใช่หลิวเฉินขี้ขลาด แต่สมาชิกของทีมกีฬา ไม่มีใครกล้าลงมือกับถังจิ้น

ถังจิ้นเมื่อกี๊ก็พูดแล้ว ถ้าก่อเรื่องต่อไป เขาจะพาคนไปทำลายนักกีฬา ……

“อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป？เห็นผมเป็นตลาดขายผักเหรอไง！”

หลี่ฝางยกเก้าอี้นั่งขึ้น เขวี้ยงใส่หนังหัวของหลิวเฉิน

เก้าอี้นั่งก็แตกทันที จะเห็นว่าเก้าอี้นั่งที่หลี่ฝางเขวี้ยงใส่นี้โหดแค่ไหน

หลิวเฉินร้องโอดครวญ หันไปมองหลี่ฝาง：“แม่เอ๊ยอยากตายเหรอ！”

“กล้าทำพี่เฉินผม ดูซิว่าผมจะเล่นงานคุณให้ตายไม่ได้เหรอ”รุ่นพี่ที่สูงใหญ่คนหนึ่งพูด

ตอนที่เขาจะลงมือ ถังจิ้นก็ยกกระบองเหล็กยืดหดชี้ไปที่เขา：“คุณลองขยับดูสิ！”

คนสูงใหญ่คนนี้ตกใจจนไม่กล้าขยับ

ถังจิ้นเอากระบองเหล็กยืดหดตีไปที่หลังเขา：“ไสหัวไป ได้ยินไหม？”

“เล่นบาสดีๆไม่เอา ออกกำลังกายก็ไม่ฝึก มาทำตัวถ่อยกับพวกเราปีหนึ่ง ทำไม คิดว่าพวกเรานักเรียนใหม่ปีหนึ่งรังแกง่ายเหรอ？”ถังจิ้นตะโกนใส่

“พี่จิ้น ทำไมต้องทำลายมิตรภาพของพวกเราเพราะคนนอกนี้ด้วย”ผู้ชายคนหนึ่งที่ดูสนิทกับถังจิ้นเดินเข้ามา

เขาจะไปตรงหน้าถังจิ้น ถังจิ้นก็ยกเท้าขึ้น เตะไปที่ท้องของผู้ชายคนนั้น：“ไสหัวไปไอ้ระยำ พูดเอาดีเข้าตัวกับผมให้มันน้อยๆหน่อย คุณเป็นห่าอะไร มาพูดมิตรภาพกับผม？ผมต้องไปพูดมิตรภาพกับแม่คุณเหรอไง”

“ไสหัวไปให้หมด ได้ยินไหม？อย่าคิดว่าลุงผมแย่แล้วก็จะไม่เห็นหัวผมได้ ลุงผมยังไม่ตาย งั้นตอนนี้ให้ผมโทร เรียกพี่ซินปามาไหม มาคุยปรัชญากับพวกคุณหน่อย？”

ถังจิ้นใช้ไม้ตายของตัวเอง

ซินปาคือลูกน้องมือหนึ่งของห้าวหนาน และก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงในเมืองเอก

คนอย่างหลิวเหล่าซาน เห็นซินปายังต้องก้มหัวให้ ยิ่งอย่าไปพูดถึงพวกนักเรียนนี่

นักเรียนพวกนี้นอกจากจะทำตัวเบ่งใหญ่กว่าคนอื่นแล้ว ก็ไม่ได้มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีนัก

ถ้าจะเล่นงานคนอย่างซินปาจริงๆ ก็มีแต่ตาย

“พี่จิ้น คุณเป็นอะไรกันแน่เนี่ย，？”คนที่ถูกถังจิ้นเตะล้มไปรีบคลานขึ้นมา：“แค่คนนอกคนหนึ่ง……”

“หลี่ฝางไม่ใช่คนนอก รีบไสหัวไป”ถังจิ้นตัดบทเขาอย่างเย็นชา จากนั้นก็ส่งสายตาให้

คนๆนี้ดูเหมือนเป็นเพื่อนของถังจิ้น เขาเข้าใจความหมายของถังจิ้น

“พวกเราไป”คนๆนี้พูด แล้วห็หมุนตัวออกไป

พวกผู้ชายทีมกีฬานี้ ก็เริ่มทยอยออกไป มีสองสามคนมองหลิวเฉิน แล้วก็เข้ามาดึงไป

“ลากทำห่าไร！”

“ให้พวกคุณไป แต่ไม่ได้ให้เขาไป！”

ถังจิ้นเข้ามาถีบ จนเขาล้มลงพื้น

เห็นถังจิ้นโกรธ ทุกคนก็ทิ้งหลิวเฉิน เริ่มหนี

สีหน้าของหลิวเฉิน ก็หม่นลงทันที：“ถังจิ้น คุณอย่ายโสหน่อยเลย ตอนนี้พ่อผม……”

“ได้ อย่าพูดถึงพ่อคุณกับผม พ่อคุณก็แค่สุนัขรับใช้ เอาสุนัขรับใช้มาขู่ผม ทำเอาผมตกใจจัง！”ถังจิ้นใช้เท้าเตะไปที่ท้องของหลิวเฉิน จนเขากรีดร้องออกมา จนน้ำในท้องแทบจะอ้วกออกมา

“หลี่ฝาง คุณคิดจะจัดการเขายังไง？”ถังจิ้นหันไปมองหลี่ฝาง แล้วถาม

หลี่ฝางพูดอย่างไม่แคร์：“ก็แค่สั่งสอนไปหน่อย”

ที่นี่คือหน้าห้องเรียน หลี่ฝางไม่อยากทำให้เรื่องวุ่นวายมาก ถึงแม้ทำจนเกิดเรื่อง หลี่ฝางก็สามารถจัดการให้เรียบได้

“เจ้านาย เกิดอะไรขึ้น？”ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ส้าวส้วยก็มาข้างๆหลี่ฝาง

“คนนั้นที่ผมทำร้ายเมื่อวาน วิ่งมาแก้แค้นผม”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูดอย่างไม่แคร์

พอเอาหลิวเฉินส่งต่อให้ถังจิ้นจัดการ หลี่ฝางก็ไปที่โรงอาหารกับส้าวส้วย