NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 420

บทที่420 นายท่านฉิน สมควรที่จะคืนหนี้แล้ว

นายท่านฉินไม่ได้ยื่นมือไปรับสัญญาที่เจ้าของร้านคนสวยยื่นมา ได้แต่มองใบหน้าของเจ้าของร้านคนสวยนี้อย่างละเอียด

“คุณคือหลิงหลง？”นายท่านฉินมองเจ้าของร้านคนสวย ด้วยท่าทางงุนงง

ผู้หญิงตรงหน้านี้ เหมือนศัตรูที่ตัวเองรู้จัก แต่ก็ไม่เหมือน

ที่ไม่เหมือน เพราะว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ เหมือนจะสาวกว่าศัตรูของตัวเอง

“ในที่สุดนายท่านฉินก็จำฉันได้”

เจ้าของร้านคนสวยยิ้มนิดๆ พยักหน้าลง：“ถูกค่ะ ฉันก็คือหลิงหลง”

“คุณ……ไม่เจอกันสามปี หลิงหลง ทำไมคุณดูสาวอย่างนี้？”นายท่านฉินมองหลิงหลงอย่างเหลือเชื่อ

หลิงหลงหัวเราะอย่างเย็นชา：“ดูแลบำรุงอย่างดีไง”

“นายท่านฉิน หลายปีนี้ตระกูลฉินพัฒนาได้ไม่เลว กลายเป็นตระกูลเบอร์หนึ่งของเมืองเอก สุดยอด สุดยอด”หลิงหลงชื่นชมนายท่านฉิน

สีหน้าของนายท่านฉิน ทันใดนั้นก็บูดบึ้งทันที

นายท่านฉินรู้ดีกว่าใคร ที่เขาสูงส่งขึ้นได้ ต้องพึ่งอะไร

ตอนนั้นทำไมหลอซ่าต้องหนี？

ก็เพราะว่านายท่านฉิน

หลอซ่าในตอนนั้น เรียกได้ว่าลึกลับสุดๆ แทบจะไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

ตอนนั้นที่หลี่ต๋าคางเสเพล ก็ใส่หน้ากากผี จุดประสงค์เพื่อวันหนึ่งจะได้ถอยไปจากยุทธภพได้อย่างสะดวก

หลี่ต๋าคางมีสองตัวตน สวมหน้ากากเขาก็คือยักษ์หลอซ่าที่ฆ่าคนอย่างไม่กะพริบตา ใครเห็นก็กลัว พอถอดหน้ากากเขาก็คือคนขับรถบรรทุก ธรรมดาๆ

จากที่พูดกัน ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของยักษ์หลอซ่า และไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร

ถ้าคนที่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา ก็จะถูกเขาฆ่าทิ้งหมด

ตอนนั้นยุทธภพมีคำที่พูดว่า เห็นหน้ากากผีก็เหมือนกับเห็นนรก

จากนั้น หลี่ต๋าคางก็ค่อยๆมีชื่อว่ายักษ์หลอซ่า

ฉินเฟิง เคยเห็นยักษ์หลอซ่าไม่บ่อย แต่ไม่ถูกฆ่าทิ้ง

นั่นเพราะลุงเฉียนขอร้อง จึงทำให้ฉินเฟิงรอดตาย

จากที่อิทธิพลของท่านจวนกับหลอซ่ายิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งข่มขู่การมีอยู่ของสี่ตระกูลใหญ่ได้ จากนั้น สี่ตระกูลใหญ่กับหลอซ่าก็สู้กันอย่างดุเดือด

ระหว่างที่สู้กันนั้น ท่านจวนกับหลอซ่าแพ้

เดิมที แค่หลอซ่าถอดหน้ากากผีออก ก็จะสามารถเป็นหลี่ต๋าคาง คนขับรถบรรทุกธรรมดาๆคนนั้นได้

ใครจะไปรู้ว่าฉินเฟิงดันเป็นนักวาดภาพฝีมือดี ใช้ความจำอย่างเดียวของตัวเอง เขาก็วาดรูปหลี่ต๋าคางออกมาเหมือนจริงกว่า80% จากนั้นก็เอาไปให้ตระกูลมู่หรงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ แลกกับผลประโยชน์อันมหาศาล

เพราะสาเหตุจากภาพนั้น ทำให้ตัวตนของหลี่ต๋าคาง ก็ไม่สามารถปกปิดต่อไปได้

หลี่ต๋าคางไม่กล้ากลับมาตงไห่อีก ได้แต่พาภรรยาของตัวเอง รวมถึงลุงเฉียนและคนอื่นๆ ไปดูไบ

ดังนั้น ตอนที่ฉินเฟิงเห็นหลี่ต๋าคางกลับมา จึงดูหวาดกลัวเช่นนี้

ตอนที่นายท่านฉินรับสัญญาในมือหลิงหลงมา ท่าทางก็ดูซีเรียสทันที：“นี่คืออะไร？”

“นายท่านฉินดูเองก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ？”หลิงหลงยิ้มนิ่งๆ รักษาท่าทางลึกลับนั้นไว้

นายท่านฉินเปิดสัญญา พลิกไปไม่กี่หน้า จากนั้น มือของเขา ก็สั่นขึ้นมาอย่างรุนแรงทันที：“พวกคุณ……พวกคุณต้องการธุรกิจทั้งหมดของผม？”

“ทำไมเป็นทั้งหมดล่ะ นายท่านฉิน คุณดูดีๆ พวกเราต้องการแค่95% เองยังเหลือให้คุณตั้ง5%นะ ตระกูลฉินอันยิ่งใหญ่ธุรกิจใหญ่โต ถึงจะได้แค่5% ก็เลี้ยงคนทั้งตระกูลฉินไหวน่า”

หลิงหลงหัวเราะ เอาปากกาวางไว้ในมือนายท่านฉิน พูด：“รบกวนนายท่านฉินจ่ายบิลด้วย”

“ในร้านฉัน จะมาดื่มกาแฟตามอำเภอใจไม่ได้ ไม่อย่างนั้น……คุณกับหลานสาวคุณ ……”หลิงหลงหัวเราะ ใบหน้าเต็มไปด้วยความจงใจฆ่า

นี่คือการขู่ ข่มขู่อย่างเปิดเผย

มองรอยยิ้มที่แปลกของหลิงหลง สีหน้าของนายท่านฉินก็ดูประหลาดเล็กน้อย：“ไม่เจอกันสามปี ดูเหมือนคุณจะไม่ใช่แค่สาวขึ้นนะ”

หลิงหลงในตอนนี้ ที่มือก็มีมีดปรากฏ มีดเล็กๆนั้น หนีบไว้ระหว่างมือทั้งสองข้างของหลิงหลง